Askerimden Mektup

~1~

Bugün senden uzak geçirdiğim ilk gün sevgilim. Saçlarını okşamadan geçirdiğim, sana sarılamadan geçirdiğim ilk gün. Koynunda yatıp, kokunu içime çekemediğim ilk gün.

Dün beni yolcu ederken, ağladığını gördüm ya içim yandı benim. Bırakmak çok zor geldi bana. Uçağa binmek için attığım o son adımda koşarak geldin ve öptün ya beni, işte o zaman anladım beni ne kadar çok sevdiğini. Sonra uçağa bindim. Gökyüzünden sana baktığımda dizlerini kırmış, ellerini yüzüne geçirmiştin. Dayanamadım ağlamaya başladım bende. Cama yapışmış vaziyette sana baktım. Sonra yanına annem geldi. Oda senin gibi gözleri yaşlı. Sizden ayrı kalacağım için daha da kötü oldum ben. Kayseri'ye geldiğimde, nefret ettim Kayseri'den. Seni benden uzaklaştırdığı için nefret ettim. Odamda ki dolaplara vurmaya başladım. Durduramadılar beni. Duyduğum tek şey, Komutanımız olan kişinin bana, "13.kuvvetten asker! Ne yapıyorsun!" diye bağırmaya başlamasıydı.

Sonra kendimi revirde buldum. Ellerimi beyaz bandana gibi şeylerle kaplamışlardı. Elimdeki acı oldukça fazlaydı. İki elim birden...

Bilir misin sevgilim, tüm bu yaptıklarım senin için. Sadece senin için.

Bugün senin adına hitap edemediğim ilk gün. Papatyam diyemediğim... Beni, ben gelene kadar bekle. Çok uzun zaman biliyorum. Ama bizim aşkımız neleri aşmadı ki? Beni bekle. Sadece beni bekle. Sana her gün mektup yollayacağım. Kendine dikkat et.

Seni seviyorum.

Karan Yüksel.