MY ANSWER

3: Feb.14.15

ED's POV

"Sabay tayong maglunch!?" Nakangiti sya sa harap ko ngayon at hinihintay ang sagot ko.

SI ALLEYNA CHRISTENE LOGROS

Matapos lumabas sa bibig ko 'yung mga salitang "but...I couldn't care less" naging ganito na sya.

Daig nya pa si Angel sa pamemeste.

Pero kahit makulit sya, hindi ko sya kinikibo. Para s'an pa 'yung ginawa kong geek's code kung di ko naman susundin!?

Lumabas ako ng library at pumunta sa tambayan ko.

Ang walang kupas na abandoned building.

"Edz!? Namiss mo 'ko!??" Bungad ni Angel sakin.

"Ba't antagal mong nawala!?" Seryosong tanung ko kay Angel. Halos dalawang linggo ko din syang hindi nakita.

"Ayieeh, namiss nga ako! ~\(≧▽≦)/~ Hashtag KilligToTheBones!! ↖(^▽^)↗" pagpupunyagi nya.

Sinamaan ko sya ng tingin.

"Sareeh Edz! Haha! Unfortunately, friend lang talaga ang tingin ko sayo. Enebe! ╮(╯▽╰)╭"

Napakamot nalang ako sa ulo ko.

"Sira ka talaga" bulong ko.

"EDUARDO!!"

Napahilamos nalang ako sa muka ko. Nandito din sya. Agad akong lumingon sa pwesto ni Angel pero as usual, nawala nanaman sya.

Inilagay ko ang mga gamit ko sa bagpack ko at nilagpasan ang babaeng tumawag sa pangalan ko. Si Alleyna.

"Sandali lang Eduardo!"

I ignored her.

"Eduardo!? Please don't ignore m-me!?" Her voice cracked. Bigla akong napatigil sa paglalakad at pamansamantalang nanigas.

Punye+a ka Eduardo, wag kang titingin.

Pero traydor talaga ang katawan ko. I turn to face her. Wrong move, kitang kita ko kung pano nya punasan ang mga mata nya habang nakayuko sya. She looks so broken.

"I-j-just want to feel that I'm not alone" she said between her sobs without looking at me.

"Y-you're not alone!" I stattered for real!

Totoo naman kasi, she's not alone. May boyfriend sya at ayokong makigulo sa relasyon nila. Ayokong madamay sa gulo ng buhay nya.

At higit sa lahat, ayokong makilala sya.

"I am" sabi nya. Nakatitig lang sya sakin with her sad eyes. "Hindi kita maintindihan Logros, I'm just your lab partner. I care for our grades, nothing more, nothing less" sabi ko. "Nerd ako Logros, isaksak mo 'yan sa utak mo. I'd rather care for books than people, people like you." I added. Kailangan 'kong maging matigas. Hindi dapat ako maawa sa kanya. Aasa lang sya sakin kapag nagsimula akong magpahalaga sa kanya.

"How could you be so heartless? I just need a friend." Sabi nya. Nagtutubig nanaman ang mga mata nya, at nagbabadyang pumatak ang kanyang mga luha.

"Technically, I'm not heartless. My heart beats to keep me alive. It is an organ located in the left part of my chest. It pumps blood to deliver nutrients. I have a heart Logros, get REAL!" Sagot ko sa kanya.

Pumunta ako sa cafeteria, umorder ng milkshake at konting snacks. I wore my long white socks that covered my entire legs, above the knee shorts, checkered blue and white longsleeves, black pointed shoes, thick buckled belt, large eyeglasses and my everlasting suspender.

I looked stupid, very stupid.

Nakakatawang isipin na mukang tanga ang mga geek samantalang matatalino naman sila. How ironic, nakakatawa din na nilalait ko sila pero nakuha ko naman na maging katulad nila.

Pinikit ko ang mga mata ko. Inisip kung pano ko ipapahiya ang sarili ko ngayong araw.

*PLAAAK!*

"Aray!" May bumatak ng suspender ko kaya pumaltik 'yun sa likod ko. Psh, bullies.

Nagpalinga-linga ako at kunyare hinahanap ko 'yung bumatak ng suspender ko.

I stood up.

Akmang hahakbang na ko nang may humarang na binti sa dadaanan ko. Kunyare hindi ko nakita, at nagpatalisod nalang ako.

Ayos to, di ko na kailangang mag-isip ng gagawing katangahan.

*BLAG!*

Naglagapak ako sa sahig. I stayed on that position for few seconds.

I heard them laugh.

Okay na 'to.

"Sh-shino 'y-yun?" Sabi ko matapos kong iangat ang sarili ko. I stretched my suspender and looked at the odds. Many of them were still laughing.

I opened my mouth. Hinayaan ko silang makita ang braces ko. "I-i re-re-re-report ko k-kayo sha g-guidance!!"

Lalo pa silang tumawa.

"EDI IREPORT MO USNGAL!"

"HAHA! WINNER TALAGA 'YUNG BRACES NYA!"

"GRABE! MEDYO KAHAWIG NYA SI LEO PERO NIGTHMARE TEH!"

Ilan lang 'yan sa reaksyon nila. Tumalikod ako pero may naramdaman akong saglit na dumampi sa likod ko. It was a piece of crumpled paper.

"Bagay 'yan sayo!"

Nagsimula akong batuhin ng kung anu-ano.

Hinayaan ko nalang sila.

Ginusto ko to.

"ITIGIL NYO 'YAN!"

And like magic, they stopped.

"Are you okay?" Tss, sya nanaman.

Di ko sya sinagot. Nagdirediretso lang ako papuntang restroom.

Di pa man ako nakakapasok, I heard voices, moans rather.

Ang dami-daming hotel, dito pa naisipan na magmakeout. Lalagpasan ko na sana pero--

"WHAT THE F×CK LEO!?" It was her, Alleyna. I turned around ang looked at her shocked face.

So this guy is Leo.

"Babe? Sino sya!?" Tanung nung girl na kumakaway na 'yung dibdib dahil ang wild yata nung session nila.

"TEN!? LET ME EXPLAIN" the guy said with his eyeballs falling off.

Tumakbo sya papalapit kay Alleyna. Nadali nya pa nga ako pero nakita kong parang desperado sya.

Hinawakan nya 'yung magkabilang balikat ni Alleyna. "Let's talk" the guy said.

She looked at me, at parang any minute tutulo na ang luha nya.

Binaling naman nya ang tingin dun sa guy.

Then, there I saw it.

Her softened gaze for the one she loved.