MY ANSWER

16: JUNE. 24. 15

ED'S POV

"SYEEET! KINIKILIG AKO EDZ! ENEBE STAPH!! ヾ（*⌒ヮ⌒*）ゞ" parang kiti-kiti nanaman si Angel habang nakikinig sa kwento ko. Kasama kasi sa kwento ko si Montenegro. Back to normal nanaman sya, I mean 'yung itsura nya HD na ulit at hindi na sya mukang puting usok.

"Stop your face! Oh, sabi mo marami kang sasabihin sakin after nung kidnapping?" Taas kilay kong tanong sa kanya. Pinakita kong seryoso ako at kailangan ko ng paliwanag nya.

She released a deep sigh. "Sorry Edz, He gave me a second chance to fulfill my duty. I don't want to waste it. I'm afraid I can't tell you everything."

"May promise, promise ka pang nalalamaman dyan. No chips for you today lady" sinimangutan nya naman ako.

"I feel sorry for Leo" malungkot na sambit nya. "Well, maswerte pa rin ako dahil nakakausap at nahahawakan kita. I want to wake up and hug my brother. I want to tell Chase how much I love him. I want to be friends with you."

ㅡ

"Nandito ka lang pala ano!? May practice pa tayo!" Sabi ni Montenegro. As usual, inayos nya parin 'yung salamin nya, gulo-gulo ang buhok at nakakasindak ang ngiti nya.

Lumapit pa sya. Now she's checking me out! Napaawang ang bibig nya. Later on, she swallowed hard. I was amused by her actions.

"Sus, nakakita ka naman ng gwapo" I said cooly. I smirked when she snapped.

"A-ano, san mo itinago si ano, E-eduardo!?" Hindi sya makatingin ng diretso sakin. Kumunot ang noo ko sa tanong nya. Nasapo ko nalang ang noo ko.

Syeet! Nagsuklay nga pala ako at tinanggal ko ang salamin ko.

Dali-dali kong sinuot ang salamin ko at pinipit ang buhok ko para bumagsak na parang bao. Nagkunyari akong masungit para hindi nya mahalata na natataranta na 'ko. "Anong sinasabi mo dyan Montenegro?"

"W-wala ano! Pumunta na tayo sa audio room!" sagot nya. Nauna syang maglakad at sinukbit ko naman ang bagpack ko tsaka sumunod sa kanya.

Nasa likuran lang ako ni Montenegro pero hindi man lamang nya ako nililingon. Napaka unpredictable talaga nya.

"Honey!"

I'm pretty sure I heard someone shouting.

"Honey!"

Sino ba kasi 'yung Honey!?

Then I saw someone who came running towards Montenegro. "Honey!? Oh thanked God! Naabutan din kita!" Sabi nung lalake habang hawak ang braso ni Montenegro. Seryoso? Honey!?

Tumapat ako kay Montenegro pero hindi naman nya ako pinansin. Nakafocus 'yung tingin nya dito sa galunggong na may hawak sa braso nya.

"Thanks Honey! Nakaraos kami sa defense and that's all because of you! So, lunch?" Sabi nung galunggong. Parang alam ko na ang set up. Si Montenegro ang nagsilbing utak nitong hudas na 'to kaya sya nakalusot sa defense. Napailing nalang ako. Dapat bayaran nya si Montenegro ng 20k+ para sa intellectual property hindi 'yung pipitsuging lunch lang.

Matalino si Montenegro kaya alam kong tatanggi sya. I keep on nodding my head, my thoughts are awesome.

"Ah-ano... sige" nakabungisngis na sagot nya. Muntik na 'kong mawalan ng balanse sa sagot nya. Seryoso? Montenegro? Honey lang ang tawag sayo tapos inalok ka lang ng lunch papayag ka na? He's just using you!

I wanted to go thrasing but I kept my cool. With a straight face and flat tone I managed to utter "May practice TAYO Montenegro." Pinanlakihan nya lang ako ng mata. She smiled at the bastard and whispered something. She took my wrist and dragged me few steps away from that sucker.

Pinakawalan nya ang wrist ko. "Ano ka ba naman Eduardo! THIS IS A MATTER OF LIFE AND DEATH SITUATION!"

"WHAT THE HECK ARE YOU TALKING ABOUT MONTENEGRO?"

"Makinig ka" she moved closer. "Achievement 'to!" Tumingin sya sa paligid at pinagpatuloy ang pagsasalita. "Tayong mga mukang tanga ay minsan lang mapansin ng mga gwapo." She said. "Chance ko na 'to ano! Wag ka nang umepal." Bumungisngis sya ulit.

"Teka, nasan 'yung gwapo?" Tanong 'ko. Nakuha ko 'yung gusto nyang iparating pero hindi ko maisip kung sino 'yung gwapong sinasabi nya.

"'Yung kumausap sakin si Mario."

"Papalitan mo na 'yang salamin mo. Yun? Gwapo 'yun sayo? Eh mukang may itsura pa ko dyan kahit muka akong tanga. At bakit Honey ang tawag nya sayo? Boyfriend mo ba sya? Magbreak na kayo kasi ginagamit ka lang nya." Litanya ko sa kanya.

Nagulat ako ng hubarin nya ang I.D. nya at ibato 'yun sa dibdib ko. "Alam ko! Kakambal na ng pagiging nerd ang ganitong kapalaran! At least kahit muka akong tang napansin nya ako. Okay nga sana kung boyfriend ko sya. Pero alam mo kahit hindi ko sya boyfriend, kahit papa'no alam nya ang pangalan ko." Tumalikod sya at patakbong lumapit d'on sa lalaki. Walang pasubali na umalis sila at di man lamang ako nilingon ni Montenegro. Susundan ko sana sya kaya lang may natapakan ako. Ang inihagis nyang I.D.

Pinulot ko at tinignan, napangiti nalang ako ng mapakla. Kaya pala sya nagalit.

Full name

Hanni Fleur Grace V. Montenegro.

Inilagay ko ang I.D. nya sa loob ng bag pack ko. Napabuntong hininga nalang ako. Siguro kailangan kong magsorry.

ㅡ

Namadali ako at natanaw ko si Montenegro na kasama 'yung galunggong. Isinakay sya sa loob ng isang cheap na kotse. I rolled my eyes.

Tinatanaw ko lang sya dito sa may tagong parte ng wall ng school ng may narinig akong lalaki na may kausap yata sa cellphone.

"Yeah, she's like that always"

Ayoko sanang makinig pero parang nanigas ang paa ko sa mga narinig ko.

"Yup! That nerd is an heiress. Wala sa itsura kasi tangahin"

"We'll get the money and you should get rid of her after."

Binaba na nung lalaki ang tawag. Tanaw nya din sa pwesto nya ang sinakyan ni Montenegro. Nakayuko sya habang may kinakalikot pa sa cp nya. Nag angat sya ng tingin at tila nagulat sa presensya ko.

"Ginulat mo naman ako usngal! Kanina ka pa ba dyan?" Tanong nya. I didn't respond, instead I twist his arm until crushed his bones. He groaned but I didn't mind.

"Choose! Her whereabouts or DIE?"