Evet ne yorucu bi gündü böyle neyseki geldim eve direk yatağa kendimi attığımdan aklıma akşamki konser geldi bi an önce hazırlanmam lazım yoksa geç kalacaktım geçtim aynanın karşısına kendime bi baktım gülümsedim hadi hazırlanalım dedim içimden siyah dar elbisemi aldım elime gayet güzeldi giymeye giymeye bi garip hissettim elbisenin üstümde duruşunu izledim 1,2 dakika. şimdi sıra saçtaydı saçımı güzel bir topladıktan sonra birazda makyaj Ve ışte hazırdım. Annemin yanağına öpücük kondurup çıktım evden hayatta yedinci ev kadar mükemmel bir şey tanımıyorum gökyüzüne baktım ve ay dolunay olmuştu tamda yedinci ev şarkısı gibi bugün içimden biri herşeyin güzel geçeceği söylüyordu umarım öyle olur. Evet konsere gitmeyeli baya bi olmuştu çok özlemişim be bu ortamı tam telefonumu cebime koydumki arkamdan ses tonuyla beni gülümseten biri vardı kimdi bu
" meğerse yedinci evden daha
muhteşem biri varmış "
Diyordu arkamı dönüp baktım ve şoka uğradım ne dedim gülümsedi ve merhaba dedi onun gülümsemesiyle insan ister istemez gülümsüyordu 15.durak dedim 15.durak dedi elini uzattı atlas dedi elini sıkarak miray dedim. Rüyadamıyım diye düşündüm bir an durdum gözlerimi sıkıca kapattım. Ve açtım karşımdaydı evet karşımdaydı atlas ha dedim içimden güzel dedim. Gözlerimiz birbirine bakarken ilk yedinci ev şarkısı çalmaya başladı.
* yine tepemizde dolunay yıldızlara soruyor bak napıyor bu adamlar? Napıyor bu kadınlar?
Mırıldanmaya başladık şarkıyı. kafamızı kaldırıp gökyüzündeki dolunaya daldık.
