Stalker

Chapter 8

De jongen die Jeremy werd genoemd, duwt ons tegen het gras.

'Wie weten hier nog meer van?' vraagt hij.

'Niemand. Wat willen jullie van ons?' Vraag ik. Jeremy komt boven me hangen. 'Ik stel hier de vragen.' ik ruik een walm van knoflook, en ik hoest. 'Gadverdamme.'

Ik hoor iemand lachen 'Dus jer, ik ben niet de enige die het ruikt!'

'Hou je mond mongool.' snauwt hij. Daantje komt omhoog. 'Joey?' vraagt ze aarzelend.

'Nee daan, doe nou niet!' fluister ik. Ik zie een jongen met blond haar onze kant opkomen.

'Wat moet dat hier?' hij draagt een soort pak. Beveiliging? Ik zucht van opluchting.

'Hallo Ray, de gewone zaakjes.'

Ray grijnst. 'O, je bedoeld jou 'gewone zaakjes'.'

'Ja, en ik hoop dat je die mij laat doen.' Jeremy steekt dreigend zijn vuist omhoog. Ray stapt naar achter. 'Natuurlijk natuurlijk.'

'Doei dan.'

'Doeg.' Ray loopt de helling op.

'Oke, terug naar jullie 2. De komende weken werken jullie bij ons. Geen telefoons, geen contact met de buitenwereld.'

'Onze regels.' vult iemand achter hem aan. Er loopt een koude rilling over mijn rug. 'En wat voor werk moeten we doen?'

Jeremy lacht. 'Stil baby, dat zie je nog wel. Niet tegenstribbelen, we hebben geen medelijden met jullie.'

'Misschien zou je dat wel moeten hebben.' zegt Daantje.

'Ik mag jullie dametjes nu al.' glimlacht Jeremy.