Stalker

Chapter 4

Ik schrik me dood als er op de deurbel wordt gedrukt.

O nee.

Weten ze waar ik woon?

Wat willen ze van me?

Er wordt weer gebeld. Ik klamp me vast aan de bank.

Ik doe wel gewoon niet open. En als ze binnen proberen te komen dan bel ik de politie.

Ik ontspan een klein beetje.

Dan hap ik weer naar adem.

Trrrr.

Daantjeee❤:

Doe nou open!

Ik spring op en ren naar de deur. Ik doe de deur open en trek haar naar binnen.

'Ik ben zo blij dat jij het bent!' Ik sla mijn armen om haar hals. 'Kom je mee naar de kamer?'

Dan begint Daantje te snikken.

'Ik wil dit niet meer..' fluistert ze. Ik druk haar dicht tegen me aan.

'Hoelang is het al bezig?' vraag ik zacht.

'Uh..ik weet het niet..' ze schud haar hoofd.

Ik trek haar langzaam mee naar de bank. Ik pak een deken van de grond en leg die over haar heen.

'Chocomelk?' Grimas ik naar Daantje.  Ze knikt.

Ik loop naar het aanrecht en denk aan Daantje.

Misschien is dit al heel erg lang bezig. Ik zucht. Krengen.

'Hier.' Ik schuif de dampende mok in haar handen. Ze rilt.

'Waarom ril je nou, gek.' Ze perst een glimlach eruit. Of nouja, ze doet een poging tot. Ik kruip dicht tegen haar aan.Ze zucht.

'Dankjewel, eigenlijk zou je dit helemaal niet moeten doen.'

Ik kijk haar verbaasd aan.

'Hoezo dat?'

'Ik heb je sleutels gepakt.'

'Maar dat deed je niet uit jezelf, toch?'

'Nee.' Er biggelt weer een traan over haar wang.

'Nou dan!' Ik veeg de traan weg.

'Het moest van.. die..die..'

'Sst, ik weet wie je bedoeld. Vertel verder.'