Yabancı

9.Bölüm: Tek Tek

Selam canlar^^
Biraz geç oldu yeni bölüm ama olsun <3
Umarım seveceğiniz bir bölüm olur :') Bölüm sonunda görüşmek üzere^^
Yukarıdaki şarkıyı açmayı unutmayın, iyi okumalar <33

"Kaybolan sadece ruhlarımız değil aynı zamanda bedenlerimizdi.."

(Arda'nın anlatımıyla)
Mert, Efe, Kumsal ve Yaren'in yanından ayırılıp dedemin odasının olduğu koridora doğru yürümeye başladım, Aklımda bir çok plan, kafam karışık bir şekilde bana bakan gözler arasında hızlıca geçip dedemin odasını tıklattım.
"Dede içerdemisin?" Ses gelmeyince odaya girip kafamı sandalyenin olduğu kısma çevirince dedemin odasında olmadığını gördüm. Ellerimi sıkıp havaya bir küfür savurdum ve Yabancı grubuna mesaj yazdım.
Arda: Dedem odasında yok bir kişide yerinde dursun be!
Mesajı atar atmaz hepsi çevrim içi oldu, bir tek Yaren'de yeşil nokta yanmıyordu, hemen Bizimkilerin olduğu tuvaletin koridoruna inip elimde telefon yazmaya devam ettim.
Arda: Yaren?
Mert: Abi Yaren seni bulmak için yanımızdan gitti, senle değilmi? Sinirle Mert Efe ve Kumsal'ın olduğu tuvalete girdim, Kızı onlara emanet ettiğim halde onu yanlarında tutamayacak kadar beceriksizler miydi gerçekten!
"Abi valla biz yanımızda kalmasını istedik o 'hemen gelirim' deyince bir şey diyemedik." Affalyıp Mert'e döndüm.
"Az önce içimden düşündüklerimi dışamı söyledim?" Mert'inde kafası karışmış olcakki bana boş boş bakıyordu, bu bakışmayı daha uzun tutmadan hemen tuvaletten çıkıyordumki Efe kolumdan tuttu.
"Nereye? Tek başına bir katili olan okulda dolaşmayı düşünmüyorsun umarım Arda?" Omuz silkip kolumu kurtardım.
"Yaren'i nasıl tek başına bir katili olan okulda yalnız bıraktıysanız benimde bunu en büyük hakkım var, sence ben mi daha korumasızım, yoksa daha okula yeni gelen iki günlük bir kız mı?" Efe mahçup olduğunu belli eden bir ses tonuyla, "Abi tamam özür dileriz Kızı bırakma dedin ama bizi dinlemiyorki! Kumsal bile yanında tutamadı kızı." Yaren'in neden benim peşimden bu kadar gelmek istediğini kendi içimde sorgulayarak merdivenelerden indim.
"Ah! Arda!" Bu Aslı'nın sesiydi bir haftadır okula gelmiyordu, pekte nedenini sorgulayacak zaman bulamamıştım, kafam hâlâ neden Yaren'in beni bu kadar merak etmesindeydi.
"Merhaba Aslı. Nerelerdesin meraklandık?" Umrumda olan bir durum olmasada sormam gerekiyordu, eh kızın bize baya yardımı dokunmuştu yalan olmasın şimdi.
"İnsan bir arar! Meraklanmışmış yeme beni Ardaa!" Klasik Aslı tiripleri, koridordaki sınıflardan başlar uzunamış bize bakan gözleri gördüm.
"Burda konuşmayalım gel sınıfa geç sen benim bir işim var bekleme beni." Aslı durumdan memnun olmamış gibi gözlerini devirip merdivenlerden inerken gitmesini bekledim. Gider gitmez telefonumu alıp özel mesajlardan Yaren'in numarasına bastım.
Arda: Yaren?
Arda: Yaren nerdesin? Çocukları bırakıp gitme emrini sana kim verdi anlatır mısın?
Cevap gelmeyince sınıfa, Bodrum kata ve diğer katları dolaşıp sınıflara göz attım, hiç bir yerde yoktu! Beni delirtmek istediğinden eminim ama hiç bir yerde bulamamanın kaygısıda içimi sarmıştı, ya başına bir şey geldiyse? Sorusu kafamı kurcalayıp dururken beni çok mutlu eden bir mesajla gözlerimin pırıldadığını hissetim resmen! Bu kıza neden bu kadar değer verdiğimi bilmiyordum ama onu her şeyden kurayacağıma emindim.
Yaren: Nerde olduğumu bilmiyorum.
Yaren: Kayboldum sanırım.
Sinirle yumruk yaptığım elimi ağzıma götürdüm, nerde bulabilirdim nerde olabilirdi koca okuldu Allah aşkına!
Arda: Tamam korkma seni bulacağım, nerde olduğuna dair bir kaç ipucu verebilir misin Yaren?
Cevap gelmedi, sinirle Efegilin yanına çıktım.
"Yaren mesaj attı kaybolmuş."
"Hasiktir abi ya koca okulda nerden bulcam kızı?" Kumsal'da endişeyle yanıma yaklaştı.
"N-ne olmuş Yaren nerde bulamadın mı?" Kafamı olumsuz bir biçimde iki yana salladım, fakat aklımda bir plan vardı.
"Dedemin odasında olmayışını kullanıcaz." Anlamaz bakışlarla bana baktılar.
"Nasıl yani?" Planı onlara anlatsam reddeceklerinden korktuğumdan öne geçip  arkamdan gelmelerini işaret ettim.
"Gittiğimiz zaman görürsünüz." Başka bir şey söylemeden dedemin odasına doğru yürümeye başladım.

(Yaren'in anlatımıyla)
Korkudan tir tir titremenin gerçeğini yaşıyordum adeta. Kapalı bir odada yanımda bir sandalye yerde duran bir sopa elimde öylece bekliyordum, ses gelmeyen bu yerin neresi olduğuna dair hiç bir fikrim yok! Korksamda Arda'nın güven verici mesajı hâlâ aklımda, şarjım bittiği için hiç bir cevap yazamamış olsamda ona güveniyorum, bu bir sevgi değil, hoşlanma hiç değil, sadece ona güveniyorum beni bu lanet okulun nerde olduğunu bilmediğim lanet yerinden çıkaracağınada emindim.
Bir hışırtı duyduğum sırada elimdeki sopayı önüme kalkan yapacak bir şekilde tuttuğumda o güven verici ses içimi kuş kadar hafifletti.
"Yaren?"
"Yaroooo burdamısın?"
"Yaren tatlım burdamısın canım?
"Yareeen?" O dört güven verici ses bana doğru adım adım yaklaştılar.
"B-burdayım," Arda hemen olduğum yere adımlarını çevirdi. Onları gördüm ve Arda.. Korku dolu Ela gözlerine baktım, neden korkmuştu? Benim kaybolmama mı yoksa başka bir şey daha mı olmuştu? Mert bana döndü.
"Ohh çok şükür kızım sen bizi delirtecek misin? Tek tek kayboluyor herkes abi vallaha sende kaybolsaydın Arda artık
kafayı yerdi yüzde yüz." Başka kim kaybolmuştu?
"Kim? Kim kayboldu?" Efe hepimizi ordan çıkarıp bilmediğim koridora ilerletti.
"Yaren sakin hemen gelir gelmez olay yeri çözmeye çalışma bi."
"Valla Yaro ya arka sokaklara bağlama hemen dur otur hele anlat nasıl geldin buraya?" Sorularını tek tek yanıtladım bana bakmayan tek Arda'ydı, bir şey düşündüğü çok aşikardı.
"Ben sizin sorularınızı yanıtladım, sıra sizde. Kim kayboldu?"
Dördüde birbirlerine bakıp 'söylesek mi?' Gibisinden baktılar birbirlerine, Efe kolumdan tuttu ve beni bininci kez bir şoka maruz bıraktı.
"Arda'nın dedesi kayıp.."

Bölüm sonundan merhaba herkese^^
Kısa olsa da heyecanlı bir bölüm olduğunu umuyorum.
Tek tek kaybolan kişileri bulma çabası içine giren grubumuz bilmedikleri bir savaş içindeler.
Diğer bölümlerde görüşmek üzere kendinize iyi bakın^^