Justice Fighters [Minsung]

1

"Güzel."

Yüzüne yerleştirdiği pis bir sırıtışla beraber arkasına yaslandı. Sigarasını dudakları arasına yerleştirdiği gibi derin bir nefes çekti.

"Bugünkü eleman nasıl biriydi?"

Sigarayı dudağının arasından çıkartarak, zehirli dumanın havaya karışmasını bir süre gözleriyle takip ettikten sonra bakışlarını karşısında duran adama kitledi.

"Seni ilgilendirmeyen konulara burnunu sokmamanı kaç defa dile getireceğim."

Öfkeli bir şekilde konuşmasının ardından sigarasını kültablasına bastırarak söndürdü. Adam ağzını açarak tam konuşmaya başladığında, baş parmağını onun dudağına yerleştirerek olumsuz anlamda kafasını ağır ağır iki yana salladı.

"Şuan sadece bir görevin var, o da Justice Fighters topluluğunu araştırmak. Daha fazla bilgiye ihtiyacın yok."

Hayretle kalkan kaşlarını hâlâ karşısında pişkince sırıtan adama çevirdi. Oturduğu sandalyeyi geriye ittirerek ayağa kalktığında, hafifçe öne doğru eğilmişti.

"Peki efendim."

Sessiz ve sakin bir şekilde odadan ayrıldığını gören Woojin, oturduğu koltukta iyicene yayılmıştı.

Kendilerine adalet savaşçıları diyen bir avuç salakla başı beladaydı ve bu gidişle daha çok başı ağrıyacağa benziyordu. Gözlerini kapatarak şakaklarını ovaladığında, başının ağrısı daha bir şiddetli hâle gelmişti. Dudaklarından dökülen acı inilti, ne kadar canı yandığını belli ediyordu.

Baş ağrısını umursamayarak eline telefonunu alıp sekreterin numarasını çevirdi. Kadının konuşmasına izin vermeyerek dudaklarını araladı.

"Kim Seungmin'i odama çağır ve yanında ağrı kesici getirmesini de söylemeyi unutma."

Konuşmasını bitirir bitirmez, kadının cümlesini tamamlamasına izin vermeyerek telefonu kapattı. Bu hareketi her ne kadar saygısızca da olsa umrunda olduğu pek söylenemezdi. Tüm olumlu duygular ve düşünceler onun için anlamsız ve saçma geliyordu.

Kapının tıklatılmasının ardından boğazını temizleyip sesinin gür çıkmasına özenerek "Gir" Dedi. Komutu alan Seungmin yavaş adımlarla odaya girdiğinde, şimdiden bunaldığını hissetmişti.

Bırakın bu adamla aynı ortamda olmayı, aynı oksijeni solumaları bile ona eziyet gibi geliyordu. Belki şuan gizli bir görevde olmasaydı, çoktan Woojin'i boğazlamıştı ama görev icabı göze batmayacaktı. Derin bir nefes alarak yüzüne sahte bir gülümseme eklediğinde adımlarını Woojin'in masasına doğru attı. Oturduğu yerden kalkarak Seungmin'in yanına ilerleyip, elini gencin beline koyarak kendine çektiğinde Seungmin kendini ona vurmamak için zorlamıştı. Yoksa her an bu odada bir kaos çıkabilirdi...

"Seni özledim Minnie~"

Duymaktan nefret ettiği sesin birde aegyo yapması, iyice midesinin bulanmasına neden olmuştu. Ellerini Woojin'in omzuna koyarak onu kendinden uzaklaştırdığı gibi birkaç adım geri çekildi.

"Efendim beni çağırmışsınız ve buda ilacınız."

Resmi olan konuşması Woojin'in sinirini bozmuştu, zaten her Seungmin'e yaklaşması hüsranla sonuçlanırken, birde arzuladığı bedenin bu asi halleri onu ayrı bir heyecanlandırıyordu. Seungmin'in elinde ki ilacı aldığında kalçasını masaya yaslamıştı. Gözlerini bir saniye dahi olsun onun üstünden ayırmayarak, bardağa su doldurmasını dudağını yalıyarak izledi.

Üstünde ki bakışları hisseden Seungmin, bundan epeycene rahatsızdı. Bu gizli göreve kendi isteğiyle gönüllü olmuştu ama şuan kararından pişman olmuşa benziyordu. Woojin'in ona arsızca bakan gözlerini söküp onun eline vermek vardı ama sabretmeliydi. Elbet onunda zamanı gelecekti ama şimdi değildi...

Bardağı Woojin'in eline bıraktıktan sonra beklemeye başladı, bir an önce bu odadan çıkmak istiyordu ve çıktığı  gibi hava alacaktı da. Yoksa sinirinden ötürü isteyipte yapamadığı şeyleri yapacaktı.

"Seni sadece görmek için çağırmıştım ve gördüm de. Çıkabilirsin."

Seungmin'e bakmayarak konuşmasının ardından koltuğuna geri oturdu. Onun bu dengesiz haline her ne kadar alışmış olsa da tekrar şaşırmıştı Seungmin.

O bakışlar, hareketler ve bunun üstüne dile getirdiği cümleler birbiriyle uyuşmuyordu. İşin iyi tarafına bakılırsa Seungmin için hava hoştu. Bu odadan daha çabuk çıkabilecekti, o yüzden içten içe buna sevinerek hafifçe öne eğilmesinin ardından hızlı adımlarla odadan ayrıldı.

Bölümün sonuna gelmiş bulunuyoruz.

Umarım beğenmişsinizdir :)