Sabah uyandığımda tam kalkıcaktımki belime sarılı kollar buna engel oldu arkamı dönüp kim olduğuna baktığımda yeop olduğunu gördüm. Ellerini çekmeye çalışıyorum ama olmuyordu çok sıkı tutuyodu. Nihayet gözlerini yavaş yavaş açtığında gülümsemiş ve kollarını dahada sıkı sarmıştı.
Ben: Bırak beni!
Yeop: Bırakmak istemiyorum
Ben: Ama ben bırakmanı istiyorum
Yeop: Sadece uyuyalım
Ben: Cidden inanılmazsın bana onca şey yaptıktan sonra hala yüzsüz gibi uymak istediğinimi söylüyorsun!
Ellerini zorda olsa çektiğimde sinirle banyoya ilerlemiş ve kapıyı çarpmıştım. En iyisi iyi bir duş almaktı başka, türlü rahatlıycağımı sanmıyorum.
Duşumu aldıktan sonra havlumu vücuduma sarıp çıktığımda yeop ortalıkta gözükmüyordu. Dolaptan formalarımı alıp giymiş ve saçlırımı kurutmaya başlamıştım.
Tamamen hazır olduğumda kapıyı açtığımda tam aşağı inecekken bi kol beni beni odaya çekip kapıyı kitlemişti. Kafamı çevirip yeop olduğu gördüğümde şaşırmamıştım. Beni kapıyla arasına aldığında;
Ben: Ne istiyorsun yine
Yeop: Seni
Ben: Ne saçmalama bırak beni
Yeop: Sadece konuşalım
Ben: Buda başka bı oyunmu bu sefer ne için iddeaya girdin merak ediyorum doğrusu
Yeop: Yemin ederim sadece konuşucaz iddea falan yok
Açıkçası ne konuşacağını merak ediyodum.
Ben: İyi! Okul çıkışında bekle beni
Onu ittirip kapıyı açtığımda merdivenlerden inmeye başlamıştım. Annem ve babam ortalıkta yoktu muhtemelen şirkettelerdi ve gece geç gelirlerdi.
Yeop' ta aşağı indiğinde kapıyı açtığımda hyunjin' i görmüştüm. Onun ne işi vardı burda? Yanına ilerlediğimde gülümsemiş bana bakarken arrkama baktığında gülüşü silinmişti arkama bakma gereği duymadım ki zaten yeop olduğunu biliyordum.
Ben: Günaydın
Hyunjin: Günaydın, bende seni almaya geldim
Yeop' ta motoruna bindiğinde;
Yeop: Ne yazık bugün benimle geliyordu dimi jennie?
Ben: Gidelim hyunjin
Hyunjin yeop' a bakıp sırıttığında bende arkasına binmiştim. Gaza basıp ilerlediğinde birkaç dakikanın ardından gelmiştik. Hyunjin motorunu park ettiğinde beraber inmiş ve sınıfımıda gitmeye başlamıştık.
Ben: Yeop bugün benimle konuşmak istediğini söyledi
Hyunjin: Ne konuşucakmış peki
Ben: Bilmiyorum beni çıkışta beklemesini söyledim
Hyunjin: Seninle gelmemi istermisin nolur ne olmaz
Ben: Teşekkür ederim ama gerek yok ben kendim hallederim
Hyunjin: Peki sen bilirsin
Onunla vedalaşıp kendi sınıfıma girdiğimde sırama oturmuştum. Yeop' ta yanımda yerini aldığında hoca içeri girmiş ve ders anlatmaya başlamıştı, motorun soğusun be adam.
Kafamı sıraya koyup uyuduğumda en son hatırladığım yeop' un beni izlemesi ve saçlarımı okşamasıydı. O kadar uykum vardı ki itiraz bile edememiştim.
Gözlerimi açıp kafamı kaldırdığımda sınıfta kimse yoktu bi tek yeop vardı oda hala beni izliyordu, mankafa.
Ben: Neden uyandırmadın beni
Yeop: Kıyamadım
Ben: Üzerime iddeaya girerken kıyıyodun ama
Yeop: Herneyse uyandığına göre gidelim artık konuşucaklarımız var
Ben: Nereye gidicez
Yeop: Eve yakın bi kafeye
Ayaklanıp eşyalarımı topladığımda çantamı takmış ve kapıya ilerlemiştim. Bahçeye çıktığımızda motoruna binmiştik.
Kafenin önünde durduğumuzda beraber inmiş ve bi masaya oturmuştuk.
Yeop: Ne içersin limonata söyliymmi? sen seversin
Ben: Senden hiçbir şey istemiyorum konuşalım bitsin
Yeop: Ben özür dilerim sana yaptıklarım için, biliyorum aptalın tekiyim ama çok pişmanım hyunjin' le yanyana olmana bile dayanamıyorum
Ben: Bunun için mi çağırdın
Aceleyle ayağa kalkıp kafeden çıkıp yolda ilerlemeye başlamıştım. Yeop arkamdan bağırıyordu.
Yeop: Jennie lütfen dinle ben gerçekten çok pişmanım lütfen affet beni
Evimiz ileride gözüktüğünde daha hızlanmış ve ilerleyip kapıyı açmaya çalışıyordum. Nihayet açtığımda tam kapıyı yüzüne kapatıcakken ayağıyla engellemişti. Onu umursamayıp odama çıkıcakken;
Yeop: Beni dinlemek zorundasın çünkü ben-
Ben: SEN NE!!?
Yeop: Seni seviyorum
Ben: Bende seni seviyordum ama sen naptın ilk gecemizdeki görüntüleri çekip tüm okulda yaydın bunu nasıl yapabildin, eğer beni gerçekten sevseydin bunu asla yapmazdın
Yeop: Çok pişmanım
Ben: Pişman olman için artık çok geç herşey bitti sen artık benim hayatımda yoksun
Artık ikimizde ağlıyorduk. Yaptığı onca şeye rağmen onu affedemezdim.
Yeop: Lütfen bana bi şans daha ver, sensiz yapamam
Ben: Ben sensiz daha mutluyum buna emin olabilirsin
Yeop: Lütfen bunu bize yapma
Ben: Biz diye bişey hiç olmadı olmıycakda, seni sevdiğim için kendimden nefret ediyorum, mümkünse karşıma daha az çıkmaya çalış senden nefret etmiyorum artık çünkü senden iğreniyorum, cidden miğdemi bulandırıyosun
Onu orda bırakıp odama gidip kapıyı kitlemiştim. Ardından tüm gece tavana bakarak ağlamış ve yeop' un hıçkırıklarını dinlemiştim.
Bu hale gelmemizin sebebi oydu.
