Hızlı adımlarla arabay ilerleyip bindik Derek bindiğinde kapıyı öyle sert çarptı ki reflekslerim harekete geçti bir an irkildim . Tabiiki ağlamak istiyordum ve tabiiki aglamayacaktim . Yol bütün sessizligiyle devam ederken dayanamayacagimi anladığımda aklimdakileri söyledim
"Beni eve bırak! "
Arabayı öyle bir durdurduki lastiklerin alev almadığına şaşıyorum bana yine kaşları çatık bkmaya başladı . Ve yine uzuun uzuun baktı . Eğer yine kötü birşey söylerse gözyaşlarımı tutamamaktan korkuyordum. Ama o şimdiye kadar duyduğum en güzel sesle ki bana sinirli olmadığı zaman sesi hep güzel gelirdi herneyse konuşmaya başladığında nefesimi tuttum ve onu dinledim.
"Bak Alix .... " sonra yine susmustu içimden haykırıyordum 'Hadi Derek susma soylesene!' O ise direksiyona hafif bir yumruk attı ve bana korktuğum soruyu sordu
"Evin nerede?"
Ağzım açık ona bakakalsam da hemen toparlandım ve adresi verdim eve kadar hiç ses çıkmadı yine ama içimde ki haykırışları bastırmakta zorlandım. Evin önüne geldiğimizde yolda düşündüğüm şeyi yapacaktım . Ona birşey demeden çıkacak kapıyı da öyle bir carpacaktim ki cami kırılacak Derekin kolunu kesecek sonra bende dönüp saracak sonra onun teşekkürüne gulumseyecektim tamam belki sonunu az önce uydurmuş olabilirim . Kapıyı açtım ve ona döndüm sonra içimden geleni değil yüreğimden geleni yaptim.
"Teşekkürler Derek...Herşey için " gülümsedim ve indim kapıyı da normal kapatmıştım. Baska bir saçmalık yapmamak için arkamı dönmeden eve girdim . Sarah teyzeme Allisonlarda kalacağımı soyleyecektim ama yalan olmamasi için arkadasimda kalacam demiştim aslında bu bile yalandı Derek benim arkadasim sayılmazdı aslında Derek hiçbir şeyim sayılmazdı . Teyzemin uyumus olmasını umaak sessizce odama gittim yatağıma girdiğimde ne kadar ağlamak istesem de yorgundum.. yorulmuştum..yoruluyordum.. Gozlerimi kapattım uykunun kollarına tam girecektim ki kapının açıldığını duydum teyzem beni kontrole gelmişti . Ama uyku beni çoktan kollarına almıştı . Derek' li geçen rüyalarimdan sonra gözlerim hala kapalı da olsa uyandığımı anladım ve gözlerimi yarım saat daha açmadım ama sonunda başka çarem olmadığını hatırladım. Evet babamlar gittiğinde de haftalarca odamdan çıkmamış sonra başka çarem olmadığını anlamıştım ve kendimi sokaklarda bulmuştum. Gözlerim yine yasarinca damlalarimi yastigima bıraktım ve artık gözlerimi açmaya karar verdim teyzeme bunu yapamazdim ne olursa olsun hep yanimda olan Sarah teyzem için biraz iyi biri olmayı deneyebilrdim. Gözlerimi araladigimda bana bakan o çok sevdiğim gözleri görünce hâlâ uyuyormuyum diye kendime sormaya başlamıştım ki o konuştu
"Merhaba"
Merhaba arkadaşlar lutfen votelemeyi unutmayalım okuduğunuz icin teşekkürler.. :)
