Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"kendi ölümüme göz yumabilecek kadar acizdim, ama seninkini izleyebilecek kadar korkak değildim."
—
🎶[Axel St. Patience - Kill Me With Ur Touch]🎶 "meleklerin için savaşmadım, neden iblislerin için savaştığını düşündüm."
"ellerin kırmızı olduğuna göre, şimdi daha iyi hissediyor musun?"
"bugün erken kapatıyoruz jeongguk. ablam doğum yaptı, onun yanına gitmem gerek."
seokjin kasayı kilitlerken yaptığı konuşmasını bitirdikten sonra kolileri yerleştirmeye çalışan gence baktı. jeongguk eğildiği yerden kalkıp ellerini çırptı ve patronuna baktı. şaşkınlığı az, rahatlamışlığı çok olan bir ifadeyle başını sallamıştı olumluca.
"tebrik ederim hyung. umarım ablan da, bebek de iyidir."
"teşekkür ederim ve iyiler, merak etme. sen de dikkat et bu aralar."
yüzünde beliren ani endişeyle jeongguk'un kaşları çatılmıştı. kimden ve neden dikkat etmesi gerektiğini anlayamamıştı.
"anlayamadım hyung?"
sorgularcasına çıkan sesiyle, seokjin'le arasında olan boşluğu birkaç adımda kapatmıştı. bunun üzerine ise büyük olan bakışlarını kaçırıp, utana sıkıla konuşmuştu.
"jeongguk biliyorsun, abi kardeş sayılırız. bazı şeylerin aramızda lafı olmaz."
"hyung bir şey mi oldu?"
seokjin olumsuzca kafasını sallayıp, bir elini küçüğünün omzuna yerleştirdi. jeongguk'un çatık kaşları anbean eski hâline dönerken, yüzündeki yeni ifade endişe ifadesiydi.
"dün baban geldi jeongguk."
küçük olan anlamamazlıkla buruşturdu yüzünü.
"neden?"
seokjin sıkıntılı bir şekilde aldığı uzun nefesi, tek bir kerede söylediği cümleyle verdi.
"benden borç istedi."
şaşkınlıkla gözleri açıldı jeongguk'un, daha sonra ise başka bir yere bakıp düşünmeye çalıştı. neden babası seokjin'den borç istesindi ki?
