Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"sana gelmek için de, senden gitmek için de fazla korkağım."
—
🎶[Apocalyptica - I don't care]🎶 "ölmüş de olsan, hâlâ yaşıyor da olsan, umrumda değil, umrumda değil..."
"sadece git ve tüm bunları arkanda bırak, çünkü yemin ederim umrumda değil, umrumda değil..."
ölüm.
geri dönülmesi, engellenmesi ya da itiraz edilmesi imkansızdı. tanrının bir emriydi. hoş, tanrının bir dolu emri vardı ancak kişinin tercihiydi uymak ya da uymamak. ölüme uymak, bu ise garip bir kavramdı. kim ölüme uyabilirdi ya da kim ölüme itiraz edebilirdi?
bunun parayla, güzellikle ya da zekayla alakası yoktu. geçmişte ne yaptığınızla, gelecekte ne olacağınızla, şu an kim olduğunuzla alakası yoktu ölümün. dünyada ne yaptığınız önemli değildi, ani bir araba kazası ya da bir kavga sırasında kan kaybından ölebilirdiniz.
yüksek ders notlarınızı, hayatınız boyunca iyi bir insan olmanızı, belki de kimsenin yapamadığı birçok şeyi yapmış olmanızı ve insanların gözünde harika bir insan olmayı başarmanızı bir kenara bırakın. yine de;
hepiniz yalnızca ölüm kapınızı çalana dek mutluydunuz.
çıkarsal bağlar, hiçbir işinize yaramadı, sizi sadece değiştirdi ve yıprattı. duygular çöktü ve yerini maddi-manevi istekler aldı. ancak sonu vardı, bir bitişi ve bir kopuşu vardı o bağların.
sizi bu dünyada sırf güzelliğiniz için beğenen birileri, acaba morgda çürümeye başlamış olan bedeninizi gördüğünde de aynı şeyleri düşündüler mi?
düşünmediler ve bağlar koptu.
ya da maneviyatınızı veya maddiyatınızı kullananlar, mezar taşınızdaki ismi gördüğünde üzüldüler mi?
üzülmediler ve bağlar koptu.
duygusal bağlar ise mesafe tanımadı, yaş tanımadı, görünüş tanımadı. duygusal bağlar, görünmez bir ip gibi iki kişinin kalbini bağladı ve çizgi misali, hassas, incecik olan o ip, bir o kadar da güçlü ve kalın bir halata benzedi.
