Zamansız

GERÇEK DOSTLUK..!

Sahte dost her yerde var her şekilde var her zaman yanındayım deyip gerçekte yanında olmayanlara zaten dost deme. Unutma gerçek dostluk zor kazanılır her gördüğüne dostum deme dostluk bakidir. Dost seni kötülüklerden korur kötü gününde yanında olur düştüğünde kaldırır çok güzel bir söz var
"Dostluk unutulmayacak kadar güzel ve sadece ender insanlarla yaşanacak kadar özledir." böyle bir arkadaşınız varsa sakın kaybetmeyin değerini bilin.

Günlerden pazartesiydi okula gitmek için erkenden kalktım hazırlandım aneme günaydın dedikten sonra yanağını hızla öperek evden dışarı çıktım. Servisin gelmesini bekliyordum tam bu sırada telefonum çaldı arayan sevgilim Burak'tı.
" Alo"

" Aşkım okulun iki sokak üzerindeki parka gelir misin?"

" Tamam servis zaten şimdi geldi." diyerek servise bindim." 10 dakikaya oradayım." telefonu kapattıktan sonra cebime koydum. Okula geldim ama okula gitmedim okulun ordaki parka doğru ilerledim ne olduğunu anlamamıştım okula gitmek yerine Burak'ın söylediği yere doğru ilerledim yolda kimse yoktu kaldırımlar bom boştu sonra bir şarkı açıp kulaklığımı takıp yürümeye devam ettim Burakla buluşacağım yere geldim ama Burak daha gelmemişti telefonumu çıkardım ve Burak'ı aradım telefonu kapalıydı merak ettim bir şey oldu sandım daha 15 dk önce konuşmuştuk ve şimdi telefonu kapalı acaba neden açmıyordu en yakın arkadaşı Mert'i aradım onunda telefonu kapalıydı kesin birşey olmuştu içimde kötü bir his vardı çözemediğim ne yapacağımı bilmiyodum biraz daha durup okuluna gidicektim ya okulda da olmazsa o zaman ne yapıcaktım...

1 saat oldu ama Burak daha gelmedi tekrar aradım ama telefonu hala kapalıydı okuluna gidip bakmak için yola koyuldum o sırada belki Mert'in telefonu açıktır diye Mert'i aradım Mert telefonu açtı o an biraz da olsa rahatladım Mert'e Burağı sorduğumda sesiz kaldı hiç bir şey demedi ne olduğunu anlamadan tekrar sordum Mert bana kısık bi ses tonuyla "bekle"dedi ve kapatı neyi bekliycektim hiç bir şey anlamadım Mert'i tekrar tekrar aradım ama açmadı zaman geçmek bilmiyordu okuluna geldim okulda Mert'i ve Berkay'ı gördüm yanlarına gelip Burak'ın nerde olduğunu sordum ikiside hiç bişi demedi nerdeydi ve neden susuyorlardı ne olduda kimse konuşmuyordu kafam çok karışmıştı bana telefonda "bekle"demişti neyi bekliycektim Mert'in kolundan tutup bana neden bekle dedin diye sordum yine susuyodu dayanamayıp "ne oldu söylesene"diye bağırdım ağlamaya başladım ağladığımı görünce sarıldı derin bir sessizlikten sonra ağlama ağlamak için daha çok erken dedi hiç bişi anlamadan kafamı kaldırıp gözlerine baktım "Burak" dedi ve yine sustu "anlat" dedim "Burak kantinde git bak" dedi

anlamadan gittim ve en yakın arkadaşımla aynı masada el ele oturuyorlardı yanlarına gittim o an ikisini de dövmek istedim ama hiç bişi yapamadım yıkılmış bi durumdaydım arkamı dönüp giderken Burak'ın bekle yanlış anladın demesini duydum ama umursamadım arkama bakmadan ilerlemeye devam ettim göz yaşım yere düşmek üzere iken Burak kolumu tutup "beni dinle"dedi hem en yakın arkadaşımla oturuyor hemde beni dinle diyor du neyi dinliycektim neyi yanlış anlaya bilirdim ki "anlat seni dinliyorum" ne kadar dinlemek istemesem de onu dinliycektim "benle gel" dedi kolumdan tutup çekmeye başladı kantine geri döndük en yakın arkadaşım orda oturmaya devam ediyordu o sırada yanımıza bi çocuk geldi bana uzun uzun baktıktan sonra "bu kız kim" dedi Buraktan beklemediğim bi cevapla sarsıldım "kardeşim" o çocuk bana artık benim sevgilim dedi "anlamadım" dedim "neyi prenses artık benimsin ben ne dersem o olur anladın mı?" "Hayır anlamadım siz kimsiniz pardon" diyerek kapıya yöneldim dışarı çıktım peşimden geliyordu umursamadan ilerledim Mert karşımda oturup sigara içiyordu yanına gittim o sırada o çocuk arkadaşlarının yanına doğru ilerledi Mert"anlatı mı " dedi "hayır" dedim sesizce o kızla aynı yerde oturuyor bir çocuk gelip bana sen benimsin diyor ne yapıcağımı bilmiyorum Merte sorsamı acaba o belki anlatır diye düşünürken Mert"Pelin o en yakın arkadaşın Buraktan hoşlanıyormuş Burak aramızda bir şey olamaz demek için onu okuluna çağırdı sana nasıl söylerdim bilmiyorum ama o kızdan uzak durman gerekiyor o kız sana göre değil" dedi ve gitti nası yani benim en yakın arkadaşım sevgilimden mi hoşlanıyordu ben böyle biriyle nasıl arkadaş olmuştum ve ben en yakın arkadaşımıla ilgili her şeyi biliyordum ben onun omzunda derdimi anltarak ağlıyordum şimdi Beste olmayacaktı hayatımda o bana sevdiği çocuğu anlatıyordu aslında o çocuk Burakmış bana bunu nası yaptı sevdiğimi bile bile onun için ağladığımı bildiği halde kalktım ve kendi okuluma gitmek için taksi çağırdım taksi gelene kadar müzik dinledim gözümde Beste ile geçirdiğim anılar geldi Bestenin bana sarılıp ağlama demesi sonra beni hiç bırakmıycakmış gibi sarılması bana sevgiliye ihtiyacın yok ben hep yanındayım demesi şimdi neredeydi beni tek başıma bırakmıştı en çokta canımı bu yaktı Beste yanıma geldi ve "Buraktan uzak dur o benim o olmazsa ben yaşıyamam"dediği anda sanki öldüm üstümde bi ağırlık vardı dayanamayıp "biraz daha konuşursan senin için kötü olur " dedim taksim gelmişti taksiye bindiğim sırada arkamdan birşey dedi ama duymadım okula gidene kadar onla olan konuşmalarımı okuyordum saatlerce onla konuşuyordum fotoğraflarımıza baktım hepsini sildim artık o yoktu hayatımda ve olmuycaktı ben artık Beste olmadan hayatıma devam edicektim okula geldim taksiye parayı ödeyip indim okuluma geldim sınıfa çıkıp çantamı bırakıp kantine gittim Besteyle hep oturduğumuz masanın bi önüne oturup tost istedim onlar tostu yapana kadar telefona baktım Beste ve Burak sürekli beni aramışlardı Besteyi engelleyip Burak'ı aradım ilk çalmada açtı ve "her şeyi öğrenmişsin ben senden başka kimseyi sevemem bu gün olanları unutalım" dedi bu gün olanları nasıl unuta bilirdim ki en yakın arkadaşımın sevgilimi sevmesini nasıl unuturdum canım o kadar çok yandı ki o kadar çok şey söylemek isterdim ki sadece "sonra konuşalım okuldayım" diyip kapatmak çok zor oldu her şeyim dediğim kişinin bana yaptıkları onu silemem o kadar kolay ki peki bu yaşadığımız anıları nasıl unutucaktım nasıl geçicek bu acı hiç bi fikrim yok okula geldim ama derslerin hiç birine girmedim en çokta yaptıklarından pişman olmak yerine bana sevgilimden uzak dur demesi kendimi toplayıp Beste'nin olduğu yere gitmek istiyordum bu yaptıklarının hesabını sormak ve ona bana yaptıklarının çok fazlasını yapmak için kalktım sınıfa gidip çantamı aldım okuldan çıkıp Besteyi bulmak için onu aradım ilk aramamda açtı "nerdesin" dedim "parkın ordaki bankta ne-.."cümlesinin devamını dinlemeden kapattım parka geldiğimde beni görünce kalkıp yanıma geldi "ne oldu bensiz yapamadın mı" dediği an öyle çok sinirlendim ki ona vurmamak için kendimi tuttum "senin benim sevgilimle kantinde ne işin vardı" bunu sormak yerine onu dövsem sinirim geçerdi "ben Burak'ı seviyorum Burak'ta beni hem senle hem benle sevgili"dediğinde yüzüne öyle bi tokat attım ki sinirim hala geçmedi ama en azından rahatladım hiç bişi demeden gitti o gitti sırada Burak'ı aradım başkasıyla konuşuyodu acaba kimle Bestenin arkasından baktım telefonla konuşuyodu Besteyi dinledim annesiymiş arayan biraz da olsa rahatladım aradan biraz zaman geçtikten sonra tekrar aradım ilk aramamda açtı "kimle konuşuyodun sen" hiç düşünmeden "Mertle bana hesap mı sormaya başladın" dedi ne yapa bilirimdim bir gün kantinde en yakın arkadaşımla yakaladım ve o bana söylemedi nasıl sormaya bilirim ki "hayır sadece Besteyle konuşuyosun sandım" dediğimde sinirlendiğini hissettim "sana söyledim o beni ilgilendirmiyor sen benim vazgeçemediğim tek gerçeksin"dediğinde o günün tek güzel anı buydu sanırım "nerdesin Burak" eve geçiyorum " gerçekten eve mi gidiyodu "sen nerdesin" bende şimdi eve geçicem görüşürüz" diyip kapattım eve geldiğim an annem "nerdesin Pelin saat geç oldu nerde kaldın" dedi "anne çok yoruldum biraz uyuycam yarın konuşalım" diyip odama geçtim ne olcaktı şimdi ben Beste'yi hayatımdan çıkarmakla herşey yoluna gircek miydi yoksa herşey daha kötümü olcak...

Uyumak için pijamalarımı giydim ve yatağıma yattım anneme uyuycam dedim ama bu imkansız gibi geldi bir an ne kadar yorgun olsamda uyumak çok zor geldi canım o kadar çok acıyordu ki en yakın arkadaşım sevgilimi sevmesi kardeşim dediğim birinin bana bunu yapması canımı çok yakmıştı yatağımdan kalkıp üstümü değiştirdim kulaklığımı kulağıma takıp aşağı indim anneme biraz yürüycem dedim dışarı çıktım bir yere oturup bu gün yaşadıklarımı düşündüm saat 12:00 o kadar yorucu bir gündü ki ama ben bu yorgunlukla bile uyuyamadım Besteyle geçen günlerim o kadar güzeldi ki onu bu kadar kolay unutamazdım biliyorum o beni kolayca hayatından çıkardı ama ben onu çıkaramıyorum ne yapsam olmuyo o beni sevmiyor ama ben onu hala çok seviyorum neden bana bunu yaptı...
Eve gitsem iyi olcaktı galiba ne evde nede dışarıda nefes alamıyorum ne yapsam nereye gitsem olmuyor ne nefes alabiliyorum nede onla olan anıları unuta biliyordum

Eve gitmek için ayağa kalktım Besteyle olan resimlerimizi silmiştim ama anılar hep gözümün önüne geliyordu benim canım yanarken neden o mutluydu önceden ben üzüldüğümde Bestede üzülüyodu bana sarılıp her şey geçicek diyordu neden şimdi bana bunu yaptı beni hiç mi sevmedi en kötü günümde yanımda olan arkadaşım şimdi yoktu...
Bunları düşünerek eve geldim ben eve girdiğim sırada bir ses duydum odamdan geliyordu ne olduğunu anlamadım çok korkmuştum yavaş yavaş ilerkedim ışığı yaktım odada ki annemdi neden ışığı açmamıştı ki annemde beni karşısında görünce çok      korkmuştu
"Anne bişi mi oldu"
"Yok kızım sana bakmaya geldim"
"Dolabımda ne arıyodun"
"Kıyafetlerine baktım sadece bu kadar çok soru sorma"
Bişi demeden odamdan çıktı ve gitti ne olmuştu neye bakmıştı
Üstümü değiştirdim pijamalarımı giydim biraz uyusam iyi olucaktı galiba yatağıma girip göz bandımı takıp uyumak için gözlerimi kapadım içimden bir umutla inşallah her şey düzelir dedim ne kadar düzelmiyceğini bilsemde hem Besteden nefret ediyorum hemde onu çok özlüyordum normal mi bu? Kafamda o kadar çok soru vardi ki cevapları bende olmayan Besteyi arayıp sormayı çok isterdim ama onu da arayamazdım onun beni kullandığını hiç anlamamıştım zaman bu kadar hızlı mı yoksa yavaş mı geçiyordu?