Zamansız

zaman kaybı

Besteyle bir araya gelmek onunla konuşma isteği duygularım git diyor mantığım kal ne yapçaktım böyle ya gidip konuşucaktım ondan hesap sorcaktım yada böyle devam edicekti kafamda soru işaretleri vardı her şey çok karışıktı belki de değil di
Aklımda deli sorular...
Müzik açmak istedim ama şarjım azdı  telefonu şarja takıp bakmadan bir şarkı açtım "pinhani Dünyadan uzak" gerçekten dünyadan uzak bir yer varmıydı olsa çok güzel olurdu ama kimsenin olmadığı bir yer sadece kuş sesleri denizin olduğu küçük şirin bir ev ve minik çiçeklerle dolu bir bahçe tam hayal kurarken Burak mesaj attı
"Aşkım yarın buluşalım mı"
"Tamam nerde?"
"Ben seni evden alırım"
"Tamam görüşürüz"
"Görüşürüz canım"
Acaba yarın ne giysem diye dolaba baktım biraz sonra siyah tulum buldum altına beyaz bi ayakkabı giyicektim ayakkabımı da hazırladım telefonda müziği kapattıp yattım bir an önce sabah olsun istiyordum zaman sanki geçmiyordu durmuştu Burak'ı özlemiştim aslında yanımdayken bile onu özlüyodum yarın onu görmek bana iyi gelcekti bunu biliyodum aklımda karmaşık sorular acaba bir gün biri bizi görücek mi nedensiz sordum bunu kendime sonra sorulara ara verip uyumayı denedim.
Burak beni çok seviyordu bunu biliyordum ama benim içimde oluşan bir sıkıntı oluyodu hiç geçmeyen bitmek bilmeyen zamanla düzeleceğini düşündüğüm bir sıkıntı umarım geçerdi umarım her şey bir an önce düzelir bu sıkıntı neden var bilmiyorum ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum yorgun gibiyim ama değilim uykusuz gibiyim ama değil gibiyimde ne oluyodu bana bir nevi depresyon mu? Çok saçma ya çok
Bunları düşünürken uyuya kalmışım bir iki saate bir uyanıyodum nedenini bende bilmiyorum kendimi hiç iyi hissetmiyodum sanki zaman hiç geçmiyordu beni böyle yapan şey gitmiyordu saat
5:00 ben ayaktayım ve bu gün okul yok ben normalde hayatta bu saatte kalkmam ne oluyo bana ya sabah sabah karnıma saplanan o ağrılar kendimi hiç iyi hissetmiyodum acaba Burak'ı arayıp desem mi ben gelemiycem diye içimden geçen saçma cümle kalk kızım kalk ve giyin erkenden yanıma git ve vakit geçir hadi ama ne kadar zor olabilir kalkmak sevdiğin çocuk yanına gelince geçer hepsi hadi ya çok zor değil
kendi kendime konuşuyodum galiba delirmiştim
Kalktım hızlıca hazırlanıp çıktım hiç bir şey olmayacak diye kendimi sürekli teselli etmeye çalışıyordum bir anda telefonum çaldı arayan Burak açtım
"Hazır mısın geliyim mi"
"Hazırım seni bekliyorum"
"Tamam tatlım"
"Görüşürüz"
"Görüşürüz canım"
Yine konuşmamız mükemmel ve baya sade sanki arkadaşım gibi ama değil gibi de baya iyi yani...
Burak geldi beklememe değmişti galiba o kadar mutlu ve huzurluydum ki yanında eve gitmeyip saatlerce onunla olabilirdim hata günlerce içimden bir şarkı mırıldanmaya başladım ikiye on kala "Varsan var, yoksan yokum Senden geçiyo′ benim yolum İnsandan insana kaçarken Kendimi sende buldum " tamda öyleydi insandan insana kaçmıştım ama kendimi onda bulmuştum eğer bir gün Burak benden giderse ne yapçağımı bilmiyorum neyse ya bu güzel günü böyle şeyler düşünerek bozamam Buraktan o şarkıyı açmasınk istedim o da beni kırmadı ve açtı yol boyu onu dinledik o bana iyi gelen tek kişi galiba huzur bulduğum kendimi evimde gibi hissettiğim tek  insan diyebilirim umarım bu hep böyle olur Burak aniden frene bastı ve"geldik "dedi baya korkmuştum bu yüzümden anlaşılıyodu"korktun mu sen ya kıyamam"demesi o an gülmemek için kendimi baya zor tuttum sinirlenince gülen tek kişi ben olamam değil mi?
"Hadi inelim"dedim Burak önce inip kapıyı açtı kendince romantik olmaya çalıştı galiba. Luna parka geldik Burak'ın yükseklik korkusu vardı ve ben bunu bildiğim halde hadi dönme dolaba binelim dedim neye uğradığını şaşırdı ama beni kırmak istemediği için bindi galiba onun bu özelliğine bayılıyorum ya...
Her şey onunla o kadar güzel ve o kadar iyi ki yanınadan bir saniye bile ayrılmak istemiyorum umarım hep benle olur. Burak biletleri aldı ve dönme dolaba doğru yürüdük o an elini uzattı neye uğradığımı şaşırdım çok heycanlandım ama bunu ona belli etmedim Burak elimi o kadar sıkı tutuyordu ki sanki beni hiç bırakma der gibi onu kaybetmekten çok korkuyordum nedenini bilmiyorum ben tüm hayalimi ona göre kurmuştum her şeyimi ona bağlamıştım ondan zaten gidemezdim umarım o da benden gitmez hep benimle kalır. Dönme dolaba bindik ve en üste çıktık Burak'ın eli titremeye başladı sonra gözleri yavaş yavaş kapandı sanki korkmamak için çabalıyordu ama elinde değildi sonra gözlerini açtı bana baktı sonra etrafına baktı elinin titremesi geçti yüksekten korkmuyor alışıyor gibiydi tam o anda telefon çaldı arayan kimdi bilmiyorum ama ben seni sonra ararım diyip kapattı aklımda farklı düşünceler neyse Dönme dolaptan indik karşı tarafta bizim şarkımız çalıyordu Burak "oraya gidelim mi" dedim yine kırmadı başıyla onayladı onunla bizim müziğimizin çaldığı yere doğru ilerledik ve bir kafede kendimizi bulduk Tuğkan dinler misiniz bilemem ama biz bayılıyorduk kafede de "sen benim" çalıyordu dedim ya bu bizim şarkımızdı tam bu sırada Burak elimi öyle sıkı tuttu ki kendimi çok mutlu hissettim hata dans edelim mi bile dedi ama ben istemedim galiba utandım umarım Burak anlamamıştır Burak gerçekten çok iyi biri ya onu sevdiğim için öyle görüyorum yada gerçekten öyle bazen gitmesinden korkuyorum acaba o olmazsa hayatım nasıl olurdu?
Burakla kafeden çıktık "ben artık eve gitsem çok iyi olur."
"Hemen mi?"
"Evet bu günlük hemen"
"Tamam"
Neden öyle bir şey dedim bilmiyorum ama eve gitsem gerçekten iyi olacaktı kendimi çok fazla Burak'a bağlamamalıydım yada çoktan bağlanmıştım benden gitmesinden çok korkuyodum rüyamda ayrıldığımızı görünce saatlerce ağlıyodum
"Hadi arabaya bin bırakıyım seni eve"
"Ben yürüsem olmaz mı?"
"Bir şey mi oldu"
"Hayır sadece yürümek istiyorum"
"Bende geliyim mi"
"Eğer işin yoksa olur"
"İşim sensin hadi yürü bakalım"
Yavaş yavaş yürüdük Burak arabasını almadı ve geri dönmek zorunda kalcak galiba tam bu sırada Mert karşımızda belirdi galiba Burak yazdı
"Abi anahtarı alıyım"
"Al kardeşim ben seni ararım beni alırsın"
"Tamam ortak"
Mert hızlı adımlarla uzaklaştı bizde yürüyorduk yavaş yavaş bir telefon bir kulaklık biri bende biri Burak'ta öylece yavaş yavaş saatlerce yürüdük eve gelmişim ve farkında değilim
"Ben artık eve geçiyim"
"Tamam canım görüşürüz"
"Görüşürüz"
Son kez sarılırmış gibi sarıldım ona o da bana sımsıkı sarıldı sonra ben eve geçtim direk odama çıktım ve bizim şarkımızı açtım açar açmaz gözlerim doldu nedenini bilmiyorum mutlumuyum bilmiyorum Burakta benim gibi oluyor mu acaba? Umarım Burak hep benimle kalır. Üstümü değiştirdim pijamalarımı giydim ve yatağıma yattım müzik dinleyerek uyumuşum. Rüyamda Burak'ı gördüm bana ayrılık mesajları atıyordu onu gördükten sonra telefonu elime alıp baktım ama öyle bir mesaj yoktu biraz rahatladım tekrar uyumaya çalıştım ama olmadı yatağıma yattım müzik dinleyerek dışarıyı izlemeye başladım belki tekrar uyurum.