The Poet's First

Chapter 4.

Hindi pa rin nawawala sa isip ko kung sino iyong tumawag sa'kin kagabi na hindi man lang nagsasalita, pero sa tuwing iniisip ko ang tungkol doon ay biglang kumakalabog ang dibdib ko kaya naman pilit ko na lang inaalis iyon. Bumangon na ako upang makapaghanda na sa araw na ito, it's Saturday kaya naman wala akong klase ngunit napag-isipan ko na mglinis dito sa apartment at magbasa buong araw.
Nagtimpla ako ng kape pagkatapos kong magluto ng almusal, hotdog, sandwiches, ham and fried rice. Maglilinis ako ngayon upang makapagsimba ako bukas at makapaggrocery ng mga stocks dito dahil malapit na ring maubos.
Pagkatapos kong kumain at naghugas ng pinagkainan ko ay nagpahinga lang ako ng tatlumpung minuto bago ko sinumulan ang paglilinis, nawiwili ako at tila nawawala ang pagod ko dahil sa nakakagaang mga kanta na nanggagaling sa speaker ko, mahina lang ito baka makaistorbo ako sa mga katabi kong nangungupahan. Nag-alis ako ng mga agiw sa itaas ng kisame, pinunasan ko ang mga bintana, nagwalis ako at nagmop at inayos ang kwarto ko.
Pagkatapos ko ay nakahinga ako ng maluwag dahil sa malinis na tanawin, I sighed as I sip on my coffee. I'll be resting for 1 hour, relax my mind and get some food to eat before reading.
I open my book in Managerial and Financial because those two subjects are the subjects that I can't barely understand, nakakasabay naman ako pero hindi ganoon kaactive like my other subjects, hindi naman ganoon kahirap pero ewan ko ba.
I spend 2 hours reading and understanding those, I'm resting my mind at least five minutes for every twenty minutes of learning.
I checked my wall clock and found out it's already two in the afternoon so I decided to keep my books and clean my mess before finally taking a bath.
I changed into my simple high waisted jeans paired with pink sleeveless and a leather jacket, I put on my boots before finally left the house.
"Good evening ladies." I greeted my co-workers wearing my genuine smile before heading towards the locker room to change but before I could step in the room, a hand suddenly catch my hand that made me jump a little. Nakahinga ako ng maluwag ng nakita ko si Clavereina, hindi ko alam kung bakit medyo nagiging magugulatin ako ngayon.
"Sorry, wag ka na magpalit, walang work ngayon." Sabi ni Clavereina na siyang ipinagtaka ko, walang work? Bakit naman wala, and bakit halos nandito silang lahat kung wala?
"huh? Bakit?" I asked but she just smiled and guided me to where the other workers together with our managers are.
"Ma'am andito na po ang lahat." Sabi ni Clavereina pagkarating namin doon kaya naman napunta sa aming dalawa ang tingin nilang lahat. Nandoon nga ang lahat ng katrabaho ko, sina Hershey, Kit, Cloud, Deborah and Akisha. Someone cleared his throat so I throw my gaze towards him to find out it was the arrogant man na nakabunggo ko last time, the vocalist yesterday, what is he doing here? My heart beats rapidly. Hindi ko alam kung bakit ganito na lang ako magreact tuwing malapit siya o kahit nakikita ko pa lamang siya, lalo na kapag nagtatagpo ang aming mga mata kaya naman iniiwasan kong salubungin ang mga tingin nya.
"Magpapahinga muna tayong lahat ngayon Aviana, konting salo-salo at inuman, celebration na rin ng pagtaas ng sales natin this month." Sabi ni ma'am Angeles kaya napunta sa kanya ang atensyon ko. I just nodded as response. I sitted beside Clavereina and someone sitted beside me, I look to know who it is to just feel my heart beats getting wild. What the hell is happening with you Acel. I just breathed out the thoughts and just look in front to see another pair of eye intensely staring at me, it was the guitarist. I raise my right brow and he looked away.
The food was served so we didn't waste our time eating those delicious fooda in front of us. Kumain lang ako ng kumain habang sila ay nagkwekwentuhan ng random things. Hindi talaga ako palasalita tuwing nasa harap ako ng hapag, I just want to eat, eat and eat. That's all.

After eating, different drinks were served but no one lay a hand on it because they're all busy talking that they seem not to noticed it. I took out my phone to check some messages, emails and notifications, I just opened a text from my brother informing me to eat and some of my friends saying 'i miss you', 'how are you' and so on, after checking the messages I opened my Facebook app to find four notifications and two friend request, Jannah Evangelista? Evangelista pala last name ni Jannah, I click the accept button and check the other one, Hiraeth Apollo Nathaniel Steven, my eyes widen in shock when I get a chance to see his timeline clearly, it was the arrogant. I turn my phone off when someone handed me a drink. I look at the owner of the hand to see him, him again? I shook my head and he just raise his brows.
"Hindi ako umiinom" malamig na sabi ko, tila natauhan siya kaya bahagyang nanlaki ang mga mata nya at natawa ng mahina bago nya ibinaba ang bottle ng alak, hindi tinatanggal ang tingin sa akin, the way he stares at me, it's sent shiver down my spine and I felt the hair on my nape stands. Tinaasan ko sya ng kilay kahit na kumakalabog ang dibdib ko, itinago ko ang pakiramdam na iyon. Nakakainis sya, bakit ba sya tumatawa, may nakakatawa ba? At mas nakakainis pa na ang sarap sa pandinig ng kanyang tawa. Ang sarap hambalusin ng gwapo nyang mukha. W-what? What the fuck? Anong gwapo, oh my God did I just said gwapo? Yuck erase erase erase.
Inilahad nya ang kanyang kamay sakin na ipinagtaka ko "Hans" pagpapakilala nya, tinaasan ko sya ng kilay at hindi pinansin ang kamay nya at pagpapakilala nya, natawa na naman sya bago nya ibaba ang kamay niyang nakalahad. Ano bang problema nito at tawa ng tawa, happy ka oi? Edi ikaw na.
"Gusto ko lang magsorry, napakapangit kasi ng unang tagpo natin, don't you want me to be your friend?" tanong nya. I cleared my throat as he brought the topic up, I remember our first encounter, and he's right it's not good, I became so harsh towards him na hindi ko naisip kung sinasadya ba nya o hindi, o kung sya ba o hindi kaya naman napag-isipan kong tanungin sa kanya "Bakit mo ako binunggo that time?" tinaas ko ang kilay ko at inirapan sya na dahilan ng pag-iling nya.
"Hindi ako ang nakabunggo sayo that night Aviana, iyong unang dumaan ang nakabunggo sayo, not me, so I got shocked when you suddenly pulled my collar na parang handa mo akong ibalibag." natatawa nyang sambit. So hindi pala sya, I feel sorry about him na nasigawan ko sya that night well in fact hindi pala sya ang nakabunggo sakin. I smiled shyly and apologize to him.
"Oh I-I'm so sorry, it's just that, I-I feel so sticky that night because of the drinks and the different foods that's been spread through my clothes." I said, feeling embarrassed, remembering our first encounter. He laughed while shaking his head "That's alright, so..." naglahad sya ng kamay for the second time "Friends?" he offered, nagdalawang isip ako dahil bukod sa nahihiya ako ay hindi naman ako ganoon kasanay na may nakakapagkaibigang lalaki sa akin though karamihan sa friends ko sa province ay lalaki, but they're my neighbors and their parents and my parents are close so I got comfortable with them that fast. Tinanggap ko ang kamay nya at ngumiti, hindi pa nakakatagal ang kamay ko but I felt a weird feeling and I felt that it's hot, it sent chills to me kaya binawi ko agad ang kamay ko. Tumayo ako at nagpaalam na sa mga kasama ko.
"Oh? Aalis ka na agad? Hatid na kita." Sabi ni Hans ngunit umiling lang ako at tuloy tuloy na lumabas dahil hindi ko talaga nagustuhan ang kakaibang naramdaman ko ng magtama ang kamay naming dalawa at ang mga mapupungay nyang mata na halos hindi nya alisin sa akin, hindi nawala sa isip ko iyon hanggang sa makauwi ako ng tuluyan. Nakatulala ako buong byahe pauwi hanggang sa makauwi ako.
Pagkatapos kong magshower at magsuot ng pair of pajama ay umupo na ako sa kama, hindi pa ako pwedeng mahiga dahil basa pa ang buhok ko kaya naman kinuha ko ang guitar ko para pagkaabalahan. Natuto akong maggitara dahil sa mga kuya ko, mahilig sila sa instruments kaya naman may sariling music room sa bahay na kami lang din ang nakakaalam. Nagpaturo ako noong 15 ako at hindi naman ako nahirapan dahil medyo madali naman, medyo lang.

Naalala ko minsan kapag walang tao sa bahay o busy silang lahat e pumupunta ako ng pasikreto sa music room para magliwaliw, mahilig akong kumanta na hindi alam ng kahit sino, kahit sina mommy dahil patago akong kumakanta. Mas gusto ko kasi talaga iyon.

Kinalabit ko ang strings at nagsimulang kumanta ng 'Magbalik' ng Callalily.

Nakatapos ako ng dalawang kanta bago napagdesisyunang matulog.

Pagkagising ko ay nagmadali akong maligo dahil magsisimba nga pala ako ngayon at mamamalengke, nagsuot lang ako ng simple pink floral dress na lampas sa tuhod ko at tinernohan ng flats.
Pumara ako ng bus saktong alas-otso ng umaga, I just bought a small backpack with a monkey bear attached to it, my wallet is inside my bag.

Pagkatapos ng misa ay dumiretso na ako sa pamimili ng mga kailangan ko. Dumaan muna ako sa bookstore to buy books for academic purposes and one romance story para may pagkakaabalahan ako kapag wala akong gawain. Pagkatapos ay bumili naman ako ng mga stocks na pagkain, nasa kalagitnaan ako ng pagbabayad ng may kumalabit sa likod ko.
"h-hi?" I awkardly greeted him. "Hello, mag-isa ka?" tanong nya.
"Ah oo." sagot ko upang hindi na humaba ang usapan dahil hindi ako makatagal sa presensya nya.
"Lunch?" napatigil ako, what does he mean? Is he asking me to have a lunch with him? Hindi ko naman talaga alam kung ano ang sasabihin ko.
"Huh?" tanging nabanggit ko na ikinatawa nya, luh ano nanaman kayang nakakatawa?
"Cute mo no?" Sabi nya bigla dahilan upang iiwas ko ang tingin ko, hindi ko alam kung nang-aasar ba to o ano eh.
"C-cute mo mukha mo." Sabi ko, nautal pa nga. Tumawa sya at medyo malakas ito kaya napatingin sa kanya ang ibang tao rito sa paligid, nakuha ko na ang mga pinamili ko at nakapagbayad na kaya naglakad na ako paalis para iwan si Hans, parang baliw jusko, tawa ng tawa, nakakaasar.
"Bat mo naman ako iniwan" tinapunan ko sya ng tingin, sumunod pala sya, he pouted, tinaasan ko sya ng kilay
"As far as I can remember, hindi tayo magkasama so apparently, hindi kita iniwan." pagsusungit ko, totoo naman ah, hindi ko naman talaga sya kasama e.
"Ayaw mo bang maglunch kasama ako? Hindi ka pa ba gutom 'takaw'?" he emphasizes the word 'takaw.' duh edi ako na matakaw.
"Ayoko." pagtanggi ko.
"Ang sungit naman." reklamo nya. Inirapan ko sya, nakakainis talaga tong lecheng to. Ang bigat ng dala ko, walang ka-gentleman gentleman sa katawan tong lalaking to, ano ba yan. Ilang minutong walang nagsalita sa amin hanggang sa makarating ako sa labasan upang maghintay ng masasakyan ay walang nagsalita sa amin.

"Hatid na kita, hintayin mo'ko rito, kukunin ko lang yong car ko sa parking lot." sabi nya bago tumakbo paalis, umupo na lang ako sa may gilid na upuan dahil nangangalay na ako, mas mabuti ngang hintayin ko na sya para hindi na ako mahirapan.

"Salamat sa paghatid, ingat." Sabi ko pagkababa ko, tatalikuran ko na sya ng nagsalita sya.
"Hindi mo man lang ba ako papapasukin sa loob at paiinumin ng kung ano o papakainin 'no?" tanong nya. Hindi ako nagpapapasok rito kaya hinarap ko sya.
"Hindi, bakit ko naman gagawin iyon?" tanong ko. Napairap na lang ako sa sagot nya "Hinatid kaya kita." Sabi nya na parang nagmamaktol pa.
"Kaya nga nagthank you ako?" patanong kong sagot na ikinatawa nya.
"Ang sungit, ito na nga aalis na eh..." Sabi niya kaya tumalikod na ako pagkatapos kong sabihin na mag-ingat sya pero bago pa man ako makapasok ay may pahabol pa sya na ikinatawa ko. "Hindi ba talaga? Final na iyon?" ewan ko ba sa lalaking iyon.

Pakiramdam ko ay nakahinga ako ng maluwag ng nasa loob na ako ng tinutuluyan ko, kanina pa ako pigil hininga at ramdam ko ang hindi normal na pagtibok ng puso ko kahit na nakaupo na lang ako sa loob ng sasakyan nya.
Inayos ko na lang lahat ng pinamili ko upang makapagpahinga dahil bukas ay Lunes nanaman, magiging busy na ulit ako sa school so I need to rest and have a peace of mind.