Duyguların Mürekkep Hali

Karamsar Sözlerim

Hayatımın karanlık sularında yüzüyorum

Yine yalnızım ve yine hüzünlüyüm

Sanki sonsuzluğun acımasız esiriyim

Her şey inadına bir anda üzerime geliyor

Bazen de nefes almam bile imkânsızlaşıyor

Yine de her şeye bütün olumsuzluklara rağmen

Geride bıraktıklarımı düşünerek devam ediyorum

Hayata bu sahte dünyaya her şeye

Unuttuğum bir ben varım yalnızca

Unutulmaya layık, suskun ve çaresiz

Sevdiğim bir sen varsın ya hani

Beni bana terk edip giden

Yalnızlığım boşuna değil işte

Anılarım, acılarım bana yetiyor

Hayatıma burunlarını sokmaları bitiriyor

Ya her şeyi unutup hayatıma devam edeceğim

Ya da bu oyunun mağlubiyetini kabul edeceğim

Ama yok bu kadar erken pes etmemeliyim

Ayağa kalkıp yürümeliyim ardıma bakmaksızın

Yeniden doğmalıyım belki de, ama başarmalıyım

Şimdi her şeyi unutup gülümsemeliyim hayata

Hiç kimse ben değil, hiç kimse sen de değil

Sustum gözlerimde ki yaşlar konuştu, saklayamadım

Ağzımı açtım hayatım karardı sanki perde ardı gibi

Şimdi tek kozum yalnızken konuşmak

Yalnızken çekilip bir köşeye ağlamak

Anlamsızca ve özgürce düşünmeden haykırmak

Çünkü bir tek sen anlayabilirsin kendini

Ve bir tek kendine güvenebilirsin şu hayatta