My Bad Boy

12

Aurora POV

Κούνησα το κεφάλι μου πολλές φορές αρνητικά.

Εκείνος έδωσε μπουνιά στον τοίχο δίπλα από το κεφάλι μου.

Πετάχτηκα από τον φόβο μου και προσπάθησα να τον σπρώξω μακριά μου.

G: διάολε γιατί το κανείς αυτό στον εαυτό σου, γιατί;
Φώναξε.

Α: εσένα τι σε νοιάζει;
Ουρλιαξα με τρεμάμενη φωνή.

Πριν προλάβει όμως να μιλήσει τον κλώτσησα ανάμεσα στα πόδια και μόλις με άφησε, άνοιξα την πόρτα και έτρεξα προς το σπίτι μου.

Μένουμε και απέναντι.

Μπορώ να ακούσω τον Gabriel να φωνάζει το όνομα μου για να σταματήσω.

Είδα τα παιδιά να κατευθύνονται προς το σπίτι του και όταν με είδαν να τρέχω προσπάθησαν να με ρωτήσουν τι έγινε.

Δεν τους άφησα όμως και μπήκα γρήγορα μέσα στο σπίτι μου.

Έτρεξα προς το δωμάτιο μου και έκλεισα την πόρτα.

Σύρθηκα πάνω της και έκατσα στο πάτωμα.

Γιατί;

Γιατί να πεθάνετε;

Για όλα εγώ φταίω!

Αν δεν είχα εκείνον τον διαγωνισμό θα ήσασταν εδώ μαζί μου.

Είναι άδικο!

Δεν έπρεπε να πεθάνετε έτσι.

Συνέχισα κλαίω μέχρι που άκουσα την πόρτα να χτυπάει.

Όχι πάλι.

G: Aurora άνοιξε γαμω!

Τον έχει ακούσει όλη η γειτονιά.

G: Aurora!

Κατέβηκα τις σκάλες και έκατσα πίσω από την πόρτα.

A: Gabriel φύγε! Θέλω να μείνω μόνη μου.
Φώναξα.

Τον άκουσα να ξεφυσάει και να απομακρύνεται.

Ανέβηκα πάλι τις σκάλες και μπήκα στο δωμάτιο μου.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και κοίταξε το ταβάνι.

Τα μάτια μου πονάνε από το κλάμα.

Σιγά σιγά με πήρε ο ύπνος...

2 ώρες αργότερα...

Ξύπνησα από χτυπήματα στην πόρτα μου.

Κοίταξα το ρολόι μου και είδα ότι είναι 8 το βράδυ.

Δεν έπρεπε να κοιμηθώ.

Να δω πως θα με πάρει ο ύπνος μετά.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και αφού έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου, κατέβηκα τις σκάλες.

Κοίταξα από το ματάκι και είδα ότι ο Lucas είναι έξω.

Φαίνεται αγχωμένος.

Άνοιξα την πόρτα και πριν προλάβω να κάνω οτιδήποτε με αγκάλιασε πολύ σφιχτά.

Δεν μπορώ να αναπνεύσω.

L: πας καλά;! Μην μου το ξανακάνεις αυτό πήγα να πεθάνω από την αγωνία μου! Νόμιζα ότι έπαθες κάτι! Ο Gabriel δεν μου έλεγε τι έγινε.
Παραπονέθηκε.

Εγώ χαμογέλασα και τον έσφιξα πιο πολύ πάνω μου.

L: τι έγινε τελικά;
Ρώτησε μετά από λίγο.

Συγγνώμη Lucas δεν μπορώ να σου πω ακόμα.

Α: απλά είπε μερικές βλακείες και νευρίασα. Μην ανησυχείς.

L: Αα.
Μουρμούρισε.

Με άφησε από την αγκαλιά του και κοίταξε το σπίτι μου.

L: ωραίο σπίτι πάντως.

Α: ευχαριστώ.

L: οι γονείς σου; 

Στο άκουσμα αυτών των λέξεων σφίχτηκε η καρδιά μου.

Α: σε επαγγελματικό ταξίδι.
Απάντησα γρήγορα.

Εκείνος έγνεψε θετικά.

L: αφού είσαι καλά, να πηγαίνω. Τα λέμε αύριο.
Είπε και με αγκάλιασε.

Α: τα λέμε.
Είπα σιγανά.

Με άφησε και πήγε προς την πόρτα.

Μου έδωσε ένα ακόμα χαμόγελο και βγήκε έξω.

Πήγα προς το σαλόνι και κάθισα στον καναπέ.

Ξεφυσηξα και στήριξα το κεφάλι μου στα χέρια μου.

Δεν μου αρέσει που του λέω ψέματα.

Είναι τόσο καλός μαζί μου.

Αλλά δεν μπορώ.

Δεν θέλω να με κοίταξε με οίκτο.

Γιαυτο έφυγα από την πόλη μου.

Δεν αντέχω να με λυπούνται.
~~~~~~

Λοιπον...
Έχω μια ιστορία που ετοιμάζω και θέλω να ανεβάσω.
Θέλετε να την ανεβάσω όταν τελειώσω με αυτήν ή να την ανεβάσω τώρα και να ανεβάζω μια μέρα κεφάλαιο σε αυτήν και μια στην άλλη;

Ερώτηση κεφαλαίου:
Ποιο κινητό έχετε;