Δυστυχως

1ο Κεφ: Αλεξ

"καλημέρα" της είπα λίγο πριν ανοίξει τα πανέμορφα κάστανα ματια της.Με κοίταξε και αγουροξυπνημενη μου χαμογέλασε με το γλυκό ασχηματιστο χαμόγελο της και με τα τσαλακωμενα από τον ύπνο μάγουλα της.
-Καλημέρα ομορφε
Μου είπε καθώς γύριζε πλευρό, δίνοντας μάχη για να σηκωθεί από το κρεβατι.
Όταν τα κατάφερε και απομακρυνθηκε από κοντά μου έβλεπα την εικόνα της σιγά σιγά να ξεθωριαζει και βρήκα τον εαυτό μου να χανεται στις σκέψεις μου.
Γύρισα πίσω στην εποχή που την πρώτο γνώρισα, την εποχή που δεν πίστευα στην αγάπη και στο πεπρωμένο. Ωστόσο το μόνο που χρειάστηκε για να μου αλλάξει γνώμη ήταν ένα βροχερό σκηνικό και η παρουσία της κοντά μου.Ηταν Δευτέρα αν θυμάμαι καλά και τσακωνομουν με τον πατέρα μου για έναν ασήμαντο λόγο που δεν μπορώ καν να θυμηθώ. Είχα τυφλωθεί από την οργή και το μίσος προς το πρόσωπό του όταν πήρα τα κλειδιά του αμαξιού του και βγήκα τρέχοντας έξω στην καταιγίδα. Προσπάθησε να με σταματήσει αλλά είχα είδη βάλει μπροστά και έκανα όπισθεν από την αυλή του σπιτιού μας. Ήταν βράδυ και δεν έβλεπα σχεδόν τίποτα μπροστά μου, παρα μόνο την εικόνα του πατέρα μου να μου φωνάζει. Πρέπει να πήρα τα μάτια μου από τον δρόμο μόνο για 2 δευτερόλεπτα γιατί όταν κοίταξα πάλι μπροστά μου η ομίχλη είχε πάρει την μορφή μιας νεαρής γυναίκας η οποία δεν φοβοταν να πεθάνει. Πάτησα απότομα φρένο και πριν το καταλάβω είχα ήδη χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, το οποίο και τελικά αναποδογυρισε στην μέση της γέφυρας. Νόμιζα ότι θα πεθάνω. Δεν μπορούσα να κουνηθω μα και όταν προσπαθούσα ένα κομμάτι γυαλί εισχωρουσε όλο και πιο βαθιά στο πόδι μου. Κοιταζα γύρω μου και έβλεπα αίματα παντού. Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν ο πατέρας μου και το γεγονός ότι ήμουν τόσο πεισματάρης και ψωροπερηφανος και τώρα να που δεν θα τον ξαναδω. Εκείνη την στιγμή κοίταξα για λίγο έξω από το παράθυρο ψάχνοντας την κοπέλα που νόμιζα ότι είδα αλλά ήταν άφαντη. Και αν ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου? Και αν το μυαλό μου παίζει παιχνίδια? Οχι όχι αποκλείεται πάει πολύ καιρός από τότε σκέφτηκα προσπαθώντας να απωθησω την ανάμνηση που νόμιζα ότι είχα θάψει.Τοτε ξαφνικά άκουσα σειρήνες, το ασθενοφόρω βρίσκοτανε μόλις λίγα μέτρα μακριά μου αλλά δεν πρόλαβα ποτέ να το δω.