Δυστυχως

2ο Κεφ: Σεληνη

2 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ
ΝΤΡΙΝ ΝΤΡΙΝ ΝΤΡΙΝ ΝΤΡΙΝ
-Τωρα τώρα έρχομαι
-Άνοιξε την αναθεματισμενη πόρτα πριν νευριασω μωρό μου
Μου είπε και προσπάθησα να τραβήξω πίσω τα δάκρυα που σχεδόν είχαν κυλησει στο μάγουλο μου.
-Τι θες? Τον ρωτησα
-Ξέρεις τι θέλω και μην μου κάνεις πάλι την δύσκολη γιατί δεν θέλω να χτυπήσω πάλι το όμορφο προσωπάκι σου.
Δεν είχα επιλογή.Επρεπε να πάω με τα νερά του για μια ακόμη φορα γιατί αλλιώς θα με σκότωνε. Το ήξερα και το ήξερε. Καθ'ολη τη διάρκεια που βρισκόταν από πάνω μου ένιωθα το κορμί μου να τρέμει. Ένα ρίγος με είχε καταβάλει και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Στεκόταν εκεί με το αυτάρεσκο χαμόγελο του και το γλοιώδες σώμα του και με κράταγε σφιχτά να μην του ξεφύγω.Δεν ένιωσα τίποτα συγκριτικά με τις προηγούμενες φορες, είχα απλα μουδιασει και περίμενα δευτερόλεπτο με το δευτερόλεπτο να μου επιστρέψει ένα μικρό κομμάτι της ελευθερίας μου που δεν του ανήκε ακόμα. Όταν επιτέλους το μαρτύριο μου τελείωσε, σηκώθηκα και έτρεξα στο μπάνιο να ξεπλεινω την αηδιαστική μυρωδιά του από πάνω μου. Ήλπιζα να είχε φύγει όταν έβγαινα αλλά για κακή μου τύχη στεκόταν ακριβώς απέξω από το μπάνιο, με τα μάτια του που δεν έκρυβαν ίχνος ντροπής αλλά εδειχναν την περηφάνια του και την ικανοποίηση του. Τον κοίταξα περιφρονυτικα και ακούμπησα τον ώμο μου πάνω στον δικό του καθώς προχωρούσα προς το υπνοδωμάτιο. Αυτό ήταν ένα λάθος που μετάνιωσα κλάσματα αργότερα. Ήμουν γυρισμένη πλάτη στην αρχή και δεν πρόβλεψα ότι το χέρι του θα πιάσει με μανία τον λαιμό μου. Με τράβηξε απότομα κοντά του και με κόλλησε με βία στον απέναντι τοίχο. Με εσφιγγε τόσο σε σημειο να χάσω τις αισθήσεις μου και μου ψιθιρισε λόγια στο αυτί που ποτε μου δεν θα μπορέσω να ξεχασω.Δυστηχως για εκείνον την ώρα που άρχισα να πεθαίνω δέχτηκε μια κλήση στο κινητό. Πρέπει να ήταν το αφεντικό του γιατί με άφησε πανικοβλημενος να πέσω κάτω και έφυγε χωρίς να πει κουβέντα.