♔ 𝕮𝖆𝖘𝖙𝖑𝖊 𝖔𝖓 𝖙𝖍𝖊 𝕳𝖎𝖑𝖑 ♔

~*13*~

Louis:

Harry komt bij me op het bed zitten en hij heeft een lieve glimlach op zijn gezicht.

"Luister het spijt me echt heel erg ik had niet zo dom moeten doen maar verlaat me alsjeblieft niet Hazz, we gaan gewoon na die maand terug naar het kasteel we komen aan met het nieuws dat ik niemand gevonden heb en dan zien we wel okay? Zolang ik maar gewoon bij jou kan blijven."

Harry glimlacht lief en grinnikt zachtjes.

"Wat nou?"

"Je klinkt zo wanhopig dat het gewoon bijna grappig is."

"Shut up." Lacht Louis tegen zijn zin in.

"Make me." Fluister ik zwoel en hij legt zo snel als ie kan zijn lippen op die van mij. 

Zijn armen verdwijnen op mijn rug en ik leg die van mijn in zijn nek.

"Ik zie hier nergens een mistletoe hangen dus jullie mogen elkaar weer loslaten."

Zegt een vreemd meisje.

Ik laat Harry met tegenzin los en kijk haar aan.

"Oh sorry, ik ben Antoinet."

Zo zou mijn overgroot oma ook kunnen heten.

"Luister Antoinet, ik en Harry hebben een idee maar dan moeten jij en je oma er ook mee eens zijn." Zeg ik en ze knikt.

"Kom maar mee naar beneden dan kunnen jullie het vertellen." We staan op en lopen het scheve trappetje af.

We zitten met zijn vieren aan de tafel.

"Luister, ik heb dus een maand om een meisje te vinden. Die ga ik dus niet vinden, dus als het zou kunnen blijven we een maand hier. Als dat niet kan zoeken we wel een andere plek. Na die maand gaan we terug naar het kasteel op de heuvel om te laten weten dat ik niemand gevonden hebben.  En ja, voor de rest weet ik eigenlijk niets."

Mompel ik, ik wil gewoon zo graag terug naar 2011.

"Jullie kunnen prima hier blijven deze maand, maar jullie zullen dan wel moeten helpen met de klusjes." Ik begin te zuchten terwijl Harry knikt.

"Tuurlijk. Dat snap ik voledig." Ik kijk hem met een geïriteerde blik aan.

"Sorry, onze lou is niet zo thuis in de klusjes, voor een normale jongen is het best een prins." Spuugt Harry in mijn gezicht terwijl hij zijn arm om me heen legt.

"Geen zorgen, zoveel werk zou het niet zijn. Jullie kunnen op de kamer slapen waar Louis net vandaan kwam. Hopelijk vinden jullie het niet erg om samen in een eenpersoonsbed te slapen?"

Ik grijns naar Harry en hij grijnst terug.

"Geen probleem, zo groot is lou niet." 

Ik bijt op mijn lip en kijk Harry boos aan.

"Nou voor onze tijd zijn jullie beide ontzettend groot."

"Zie je nou wel hazz, ik ben best groot." Grijns ik terug en hij doet zijn best om niet te lachen.

Na het eten gaan Harry en ik naar bed toe.

Harry doet zijn pak uit en ik ook.

"Ik haat deze kleding." Mompel ik trek mijn sokken uit.

Harry gaat in het bed liggen en ik kom op hem zitten.

"Klein." Mompel ik.

"De mensen zijn in deze tijd niet zo groot lou." Zegt Harry 

Ik leg mijn hoofd op zijn borst en ik verstrengel mijn benen met die van Harry. 

~