Gökyüzü

"Gökyüzünde"

Kapıyı açtığında karşılaştığı tekşey yağmurdu.Gökyüzü yağmuru dinlemeyi çok severdi.Gün henüz bitmemişti buna rağmen gözyaşlarının yağmura karışmasına izin dahi vermedi.Kapının sol tarafında herzaman kadının ayakkabısı dururdu.Kadının sol takıntısı bitmek bilmemişti yolda yürürken adamın solda yürümesine izin vermezdi,kumanda herzaman masanın sol tarafında dururdu hatta uyurken bile adamı hep sağ tarafa iterdi çoğu kavgalarının sebebiydi.O eve nasıl heycanla girdiklerini anımsadı,gülümserken yağmurun beraberinde getirdiği rüzgar üşümesine neden olmuştu,adamın ayakkabılarına ilk defa sol tarafa koydu.Sol tarafına girmesine izin verdiği ilk adamda gökyüzüydü.Ne kadar kaçıcaktı? Cem Adrian'ın şarkı sözünü mırıldandı "Saklandığın o küçük delikte buluyor seni,yalnızlık." Sesinden nefret eder olmuştu,çevresinden sesinin kötü olduğunu genelde duyardı ama adam severdi.Nereye kadar kaçabilecekti? Kafasında çok soru vardı,düşünmemeye çalışıyor uğraşacak şeyler arıyordu.Kitap okumayı çok severdi,adamla sıksık okurlardı.Kafayı yemek üzereydi.Ona göre 4sene bir ömür gibiydi,öyle kalacaktı.Gökyüzü çok söz vermişti hatta bir seferinde "hayatta olduğum sürece yanında olacağım."demişti.Bu sefer bıraktı gözyaşlarını yarım kalan rakısının başına oturdu.Gökyüzünün fotoğraflarını aradı etrafında,bulamadı.'Herzaman ki gibi'dedi,adam hep dağınık yaşardı.Aşkını bile dağınık yaşamış,toparlayamadan pes etmişti.Kadın alışıktı bu gitmelere,ilk terkedilişi değildi.Fakat ilk defa etinin kemiğinden ayrıldığını hissediyordu.Zaman durmak bilmiyor sürekli ilerliyordu.'Acımı bile yaşatmıyorlar' diye düşündü kadın,gözlerinden düşen son damlalar olmasını diledi.İnsanın içine kasvet dolduran siyah yatağına girdi,bu evde herşey ruhunun aynasıydı.Adamın istediği gibiydi herşey,bu sefer o yoktu.Yorganını başına kadar çekti,uyku sorunu çekmiyor en iyi şekilde uyumaya çalışıyordu.Rüya görmeyeli uzun zaman olmuştu.Adam rüyalarına bile gelmiyordu,vazgeçmişti.Gözleri yaşlardan bulanık görüyordu sol eliyle sildi ve gözkapağını kapattı.