Gözlerini açtığında akşam olmuştu.Hâla yerdeydi,yavaşca dizlerinin üstüne kalktı.Saate bile bakmadı.Nasıl olsa bu gün bitsede anılar hep canını acıtmaya devam edecekti.Ellerini ve yüzünü yıkadı.Aynaya bakmayalı epey zaman olmuştu ama umurunda değildi.Eşofmanlarını giyip aylardır saklandığı delikten dışarı çıktı.Kendini bildi bileli insanları sevmezdi,sohbetlerine katlanamaz sürekli canlarını yakar olmuştu.Hiç önemsemiyordu oysa insanlar onu ne kadar da büyütmüşlerdi.Acısını paylaşmayı sevmiyordu.Gökyüzü'nden kimseye bahsetmemişti.Kıskançtı,paylaşamazdı.Onun acısını bile sadece kendi yaşayabilirdi,anlamazlardı.Küçük bir şehirdi gideceği yerlere yürürdü,genelde boş sokaklara girerdi.Çünkü insanların seslerine tahammül edemiyordu.Birsüre yürüdükten sonra o eski büfeye girdi.En küçük sarsıntıda yıkılacak gibiydi,boyaları sökülmeye başlamış raflar eskimeye yemin etmiş gibiydi.Aldığı 10Birayı yerine bıraktı,bugün acısı tazeydi.Kendine yetebileceğini düşündüğü rakıya uzandı,has kadındı.Eve dönerken ilk defa yorulmuştu,yaşadıklarına hâla inanamıyor esen rüzgarın etrafa saçtığı tozlarada bir yandan lanet okuyordu.Kapıyı açtığında gülümsedi,ilk defa yalnız giriyordu.Adam sevmezdi kadının alkol almasını.Kadın camı açtı,gökyüzü simsiyahtı.Gene kızdı herhalde diye düşündü rakısını açtı.Müzik listesi genelde "Eminem" ile doluydu.Gökyüzü ne buluyordu bilinmez ama bayılıyordu bu adama.Rakısına herzamankinden az su koydu,acısını hafifletemesini umuyordu.Eğer gökyüzü olsaydı suyu gizlice fazla koyardı;hatırladı, kadın,gülümsedi.Birlikte 4 sene geçirmişlerdi,yıldızları izlemeye fırsatları olmamıştı.Ayağa kalktı biraz başı dönüyordu kapıyı açtığında onunla karşılaştı."Yeniden yapamam"dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökyüzü
Não Ficção"Bir adam değil,hayat seçersiniz."Hiçbirşey sonsuza kadar sürmez,lakin sonu gelse bile beraber olacağız.
