Gökyüzü

"Hastane"

Nasıl oldu bilmiyordu lakin bildiği şeylerde kesinlikle doğruydu,sinir krizi geçirmiş,hastalığının ruhundan aldığı değil birnevi çaldığı ona bile zor yeten gücünün tamamını kaybetmişti.Bu sıralar sıksık sinir krizleri geçirir,ilaçlarını kullanmazdı.Adına yakışır bir veda olsun istemişti "ölüm".Bu kez gözlerini açmadı.Çünkü nerede olduğunu tahmin edebiliyordu.Siren sesleri kulağını çınlatıyor,ayak sesleri onu tedirgin ediyordu zaten oldu olası hastaneleri sevmezdi.Bunu koca bir ömrün sonunda Gökyüzün'den başka ilacı olmadığında anlamıştı ki adamın boynuna sunduğu muhteşem,ancak aşık bir adamın yapabileceği kadar sıcak bir öpücük herzaman güç verirdi.Kolunda ki acıyı hissettiğinde irkildi.Başında pembe önlüklü oldukça minik bir kız duruyordu.
"Uyandığınızı neden haber vermediniz?Kendinizi nasıl hissediyorsunuz bayan,iyi misiniz?" dedi ince sesiyle.
"İYİ MİSİNİZ?" bu kez daha yüksek sesle tekrarladı.Kadın gözlerini güçlükle açtı ; "İyiliği tanımlar mısınız?" dedi.Stajer olduğunu düşündüğü bayan sesini alçattı;"Bir ağrınız var mı,eğer varsa doktor beyi çağıracağım." Kadın sol kolunu kaldırdı sol göğüsünün üstüne koydu.
"Tedavisi mümkün mü?" dedi sesi titreyerek.Bu anı biliyordu,dayanacak gücü kalmamış heran ağlayacak gibiydi.
"Lütfen doktor beyi çağırın." Hemşire gittiğinde; kolunda ki serumu sertçe çıkardı.Çıkardı demek saçmaydı tam anlamıyle yerinden söktü."Gökyüzü" dedi kapıdan çıktığında."Bu ilaçlar beni sersemletiyor,nolur gel artık." diyecekti ki gözleri kapandı.Açtı bu sefer hemen,uzun sürmedi."Ah Tanrım gene mi?!" diye düşünürken başında ablasını buldu,Ailesi bu adama hep karşı gelmişti bu yüzden kadın Gökyüzünü seçmişti uzun süredir görüşmüyorlardı.Ablası kapının hemen solunda doktorla birşeyler konuşuyor,sağ elini sol elinin avucuna almış sıkıyordu.Ölüm doğruldu ; "Sağ tarafa geç,o elinide sol elinle tutmayı bırak" dedi.Ablası bir anda arkasını döndü "Tanrı'ya şükür!" gibi birşeyler mırıldandı."Bukez seni dinlemiyorum küçük hanım,benimle geliyorsun." diyecekti herhalde fakat kadın lafını böldü "Git buradan,annemlerede burada olduğumu söyleme,sakın." dedi.Ablasının gözleri dolmuştu ve kadın bundan nefret ederdi.Gökyüzü bir defasında "Hayatta hiçbirşeyin seni hayâl kırıklığına uğratmasına izin verme,sen güçlü birisin,benimsin." demişti.Oda ağlamayı hiç sevmez,kadın ağladığında gözlerini öper "Çok çirkin oluyorsun!" derdi.Ablası bir süre gitti,tam bilmiyordu ama tahminine göre yarım saat içinde geri dönmüştü."Bize gidiyoruz,ailen seni bekliyor." dedi.