Ik zie mezelf in een spiegeling,
In de spiegeling van de maan,
En als ik kijk naar mijn gezicht,
Dan zie ik daar een traan.
Heel langzaam naar beneden,
Rolt die traan over mijn wang,
En als ik kijk, diep in mijn ogen,
Dan word ik een beetje bang.
Ik wil schreeuwen zo hard als ik kan,
Maar het gaat net de leegte in,
Niemand hoort hier iets van,
En het heeft allemaal geen zin.
Van buiten lijk ik blij,
Maar ik ga kapot van binnen,
Niemand snapt iets van mij,
En ik weet niet, wat ik nu moet beginnen.
Ik voel me steeds zo klein,
En ik heb steeds weer verdriet,
Maar het doet me het meeste pijn,
Dat niemand ooit mijn tranen ziet.
JE LEEST
Dichtbundel - De wereld op z'n kop
PoetryVoordat ik verhalen schreef, schreef ik gedichtjes. Hieruit zijn de dichtbundels 'Zoekend naar geluk' en 'Onzichtbare tranen' ontstaan. De bundel 'De wereld op z'n kop' bevat een select aantal gedichten uit deze bundels, de gedichten uit mijn thrill...
