Ik zag eens een meisje
Stil maar oprecht
Vechtend voor een toekomst
Haar pijn was echt.
Ik zag het meisje lijden
Iedere dag weer
Ze kon er niet over praten
Het deed haar te veel zeer.
Ik zag het meisje kijken
Iedere dag
Op dezelfde plek
Maar ik vroeg mezelf af.
Waarom ze stond te wachten
Want het was zo koud
Zou er niemand zijn
Die van zo'n meisje houd.
En toen keek ik in haar ogen
Ik zag het meisje staan
En vroeg haar heel voorzichtig
Of ze met me mee wilde gaan.
Ik zag haar tranen in haar ogen
De pijn raakte mij tot in mijn hart
Ik besloot haar te helpen
En ze kreeg weer nieuwe kracht.
Haar hoop is nooit verdwenen
Haar hele leven heeft ze gewacht
Op iets dat nooit terug zou komen
En op een nieuwe start.
Je hebt het altijd kunnen zien
Haar verdriet en haar pijn
Pas toen kwam ik erachter
Hoe het is, om een oorlogskind te zijn.
JE LEEST
Dichtbundel - De wereld op z'n kop
PoésieVoordat ik verhalen schreef, schreef ik gedichtjes. Hieruit zijn de dichtbundels 'Zoekend naar geluk' en 'Onzichtbare tranen' ontstaan. De bundel 'De wereld op z'n kop' bevat een select aantal gedichten uit deze bundels, de gedichten uit mijn thrill...
