Muren, hoge muren
sluiten mij op in een kring
zoveel vragen, zoveel leegte
zoveel verdriet dat ik bedwing.
Mensen, steeds meer mensen
maar ze zien me niet eens staan
ik probeer te schreeuwen en te roepen
terwijl zij maar verder gaan.
Tranen, alsmaar tranen
tranen, zwart van inkt
zoveel pijn, zoveel verdriet
dat mijn hart langzaam verminkt.
Duister, alleen maar duister
achter elke steen
en ik zal klimmen, alsmaar klimmen
maar het gaat nergens meer heen.
JE LEEST
Dichtbundel - De wereld op z'n kop
PuisiVoordat ik verhalen schreef, schreef ik gedichtjes. Hieruit zijn de dichtbundels 'Zoekend naar geluk' en 'Onzichtbare tranen' ontstaan. De bundel 'De wereld op z'n kop' bevat een select aantal gedichten uit deze bundels, de gedichten uit mijn thrill...
