geçen günlerde paylaştığım duyurumsu notta aktif olanların hatrına bu bölümü yazdım
umarım bu aktifliğinizi yorumlarda da görebilirim :D
*reklamlar*
yeni kitabım rüzgar esince gidersin'e baktınız mı????? etiketin aksine oldukça pozitif bir kitap :D bi göz atsanız çok mutlu olurum hani
*reklamlar bitti*
sizi seviyorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şey çok durgundu.
Güneşin batmasına az kalmıştı, gökyüzü tatlı turuncu bulutlarla parıldıyordu. Sokaklar bir anda sessizleşmiş, arabalar yoldan daha az geçmeye, çocukların sesi daha az duyulmaya başlamıştı. Yiğit'in evinin konumu, daha çok müstakil evlerin ağırlıkta olduğu bir mahalledeydi ve belki de bu sakinliğin sebebi buydu. Her şey çok sakindi. Sessizlik Leyla'yı rahatsız ediyordu.
Alışveriş arabasını sürdüğü küçük markette ikisinden ve kasiyerden başka kimse yoktu. Sanki herkes biraz sonra çıkacak kargaşanın haberini önceden alıp evlerine çekilmiş, kapılarını kilitlemişti.
Bir adım önünde, konservelerle dolu rafa bakan Yiğit'i kısaca süzdü. Elindeki mısır konservesini incelerken dalgın bir hali vardı. Eskiden ne zaman salatalara, yemeklere mısırdan katsa annesi zararlı oluşundan yakınır, yememesi için uyarırdı. Eskiden. Üç dört ay önce. Çok da eski değildi. Bakışları Yiğit'in sepete bıraktığı paketlere düştü. Bu şehirden nefret ediyordu.
Yiğit, elindeki mısır kutusunu sepete bırakırken Leyla'ya kaçamak bir bakış attı. Gözleri başka bir yere odaklanmıştı, düşüncelerinin içinde kaybolmuş gibi görünüyordu. Yiğit derin bir nefes alıp yürümeye devam etti. Leyla ne kadar başka bir alemdeymiş gibi görünse de sessizce Yiğit'in arkasından arabayı sürüyordu. Bir gün ona sevdiği kızla hiçbir şey olmamış gibi, normal bir günün sonuna gelirlerken eve alışveriş yapacaklarını söyleseler, önce güler sonra da bunu söylene okkalı bir tokat atardı. Mesajına cevap beklerken gerginlikle evin içinde dönüp duran Yiğit, şimdi Leyla ile birlikteydi. Ama güzel bir senaryoda, güzel bir evrende değillerdi. Hikaye başından beri yanlıştı.
Belki başka bir evrende mutluyuzdur, diye geçirdi içinden. Sonra gülmek istedi. Ne saçma.
Leyla'nın sıkılmış hali onu da bunaltıyor, ona iyi gelebilecek herhangi bir şey yapabilmek için düşünüp duruyordu fakat bir yandan kızdan çekindiği için sessizdi. "Bulaşık süngeri de bitmişti." dedi kısık bir sesle. Leyla'yla mı kendiyle mi konuşuyordu belli değildi. Bir paket süngeri sepete attı. "İstediğin bir şey var mı?"
