Ve senin deli olduğunu da...
Senin deli olduğunu...
Deli...
Deliymişim ben. Komik.
"Ne saçmalıyorsun?" Dedim karşımdaki çocuğa.
Nereden bulaşmıştım buna?
"1'den 10'a kadar sayınca sakinleşeceğini kim söyledi sana?"
Ne saçmalıyordu?
"Psikolog" deyip kısa kestim. Öfke problemim olduğu için gittiğim bir psikolog söylemişti bunu bana.
"O psikoloğa öfke problemin için gitmiyordun Binnie"
"Bana Binnie deme" diye tısladım. Bana Binnie'yi özel biri diyordu. O özel biri ise bir kızdı. Bu çocukla alakası olmayan bir kız.
"Binnie" diyip gülücükler yolladı bana. Bu kızı çok seviyordum. "Efendim?". "Sana sadece ben Binnie diyebilirim". Güldüm "Tamam"
"Tamam Changbin. Hani sana sadece ben Binnie diyebilirdim?". Kanım dondu. Anılarımdaki göz şekillendi ve altına küçük bir ben kondu.
"Sen?" Dedim. Anımdaki kız Hyunkyung'du. Tek aşkım Hyunkyung. Daha 1 saat önce beni aldattığını öğrendiğim Hyunkyung.
"Hyunkyung değil Binnie, Hyunjin"
İsmin tanıdıklığı içimi ürpertti. Ben deli değildim. Benim aklım karışıktı sadece. Ayağa fırlayıp geri geri yürümeye başladım.
Hyunjin denen çocuk ayaklanıp durmamı söyledi. Dinlemedim "Anlat" dedim sadece.
"Tamam anlatacağım ama yalvarırım dur Binnie"
"Bana Binnie deme"
"Tamam Changbin lütfen dur." Durdum.
Çocuk yine ağlamaya başlamıştı. Gözyaşları yanağına süzülürken canım yanıyordu. Yanmamalıydı.
"2 yıl önce" dedi.
"2 yıl önce bir barda karşılaştık. İçmiştim. İçmiştin. Ben bağırarak garsonla kavga ederken sen de beni izliyordun. Ardından kavga bitince bileğimi kavrayıp beni bir odaya sürükledin. Kapıyı arkamızdan kilitledin."
Ben böyle bir insan değildim. Dur bir dakika ben kendime şerefsiz gibi davranıyorum demiştim değil mi?
"Olayları çözmeye çalışmama fırsat vermeden dudaklarıma yapıştın. İkimizde erkektik ve ben kızlardan hoşlanıyordum. Ama itmedim. Çünkü dedim ya sarhoştum. Ayrıldığımızda 'Güçlü insanları severim' demiştin."
Hayır ben güçlü kızları severim. Güçlü insanları değil.
"O zamanlarda 19 yaşımdaydım. Annemi hatırlamıyordum. Beynim engelliyordu. Ama senin yanındayken beynimin etkisi yok oluyordu ve annemi hatırlıyordum. -mış eki yalandı. Annem bana Kutup Yıldızı demezdi. Sen derdin. Yalanların gizleyemedeği, hayattaki tek gerçektim ben senin için."
Bunları söylemiş olabilirdim ama ona mı bilmiyordum.
"Devam et." Dedim duraksadığı için.
"Karşılaşmamız garip olmuştu ama sonra normal devam ettik. Kutup Yıldızı'nı da duygularını açarken söylemiştin. 1 yıllık birlikteliğimiz oldu. Ardından ben seni aldattım." Yaşadığım şokla bir iki adım geriledim.
Beni aldatan Hyunkyung değil de Hyunjin miydi?
"Neden?" Dedim. Kalbim Hyunjin'i hatırlamışcasına hızlanmıştı.
