GÖNLÜMDE YÂR_E (Askıya Alındı)

tanıtım

Selamün Aleyküm

Nasılsınız bakalım?

Sizlerden rica ediyorum. Okuyup geçmeyin bu hikayeme de desteklerinizi bekliyorum.

Ben çok heyecanlıyım onları size anlatmaya.

Ya siz, siz hazır mısınız. Onlarla ağlayıp...Onlarla gülmeye?

Bu hikaye şimdilik yayımda kalsın.. Sebebim Aşk'ın finalinden sonra Wattpade biraz ara vereceğim. Aradan sonra, kitabın yeni bölümlerini yazmaya başlayacağım..

💧

Kim bilir şimdi kimler okuyor benim hikayemi?

Öyleydi demi...Herkesin kendince anlatacak bir hikayesi vardı?

Benim hikayem;  henüz yeni yazılmaya  başladı..

Keşke bi kalem olsaydı elimde ya da bir silgi.

Eğer öyle olsaydı... Yapacağım ilk şey;o günki yazılan kara yazıları silmek olurdu.

O kara günü silip atmak isterdim sayfamdan. Babamla annemin yanarak öldüğü, eski evimize gitmek isterdim mesela... Babamın bizi yangından çıkardıktan sonra, annemi almak için geri içeri girdiğinde bi daha geri çıkamayışını silmek isterdim mesela.

Ya da dedemi isterdim. Benim tek sırdaşım..Ton ton dedemin, alzheimer hastalığına şifa olacak bir ilaç isterdim...

Kalem de onun elinde silgide.

O isterse, öyle güzel yazar ki...O isterse de öyle bir silerki izi kalmaz. Ya da öyle bir güzelleştirir ki, hayran kalırsın.

Her zorluğun ardından hep bir kolaylık gelmez miydi?

Benim de duam o yönde. Dua etmeyi dedemden öğrendim. Ah benim ton ton dedem. Keşke o hastalık seni yakalamasaydı. Şimdi  bize kol kanat gererdin de. Kurda kuşa, yem etmezdin bizi.

Ah be dedem, senin bize bakması için, benim okumam için verdiğin emekli kartını.  Beni okutmak için kullanmadılar. Kendi çocuklarını daha iyi yerlerde okutmak için kullandılar. Beni ise, evlerine hizmetçi yaptılar.

Şimdi yanımda olsan..bu olanları,bize yaşattıklarını görsen. Hastalıktan değil de..Normal olan aklını bile yitirmek. Onları bir daha hatırlamak istemezdin.

Bende istemiyorum dede,artık onlarla yaşamak istemiyorum. Çalışıyorum, para biriktirip kardeşimi de yanıma alıp ayrı bi eve çıkacağım. Kendi ayaklarımın üzerinde durmayı öğreneceğim.

Ben umut etmeyi senden öğrendim dedem. Benim umudum hep baki...

Belki bir umut güneş bir gün bizim için de doğar. Ya da bir bakmışım, bir mucize olmuş ve bitmiş bütün bu kabus.

Bitmek  zorunda!

Amcamın da dediği gibi.

'Yaşım gelmiş artık bizim yükümüzü taşıyamıyormuş ya evlenip koca evine gitmeliymişim ya da başka eve çıkmalıymışım.

O da kendince haklı, insan yükü ağırdır herkes kolay kolay kaldıramaz.

Umudu olmadan yaşayabilir mi  insan?Ben yaşarım...Yaşamak zorundayım.

Onun için Gülce için...
Pes edemem.

Bakalım, yarınlar bana neler getirecek..

Hele bi yarın olsun.

Yarına kalsın umutlarım. Ama ne olursun Allah'ım bu defa.
Bu defa yanıma kalsın.

💧

Evet geldik bölüm sonuna.

Hadi anlatın bakalım, nasıl buldunuz yeni hikayemi?

Aklınızda bir şeyler oluşmuştur demi? Neler onlar?

Hikaye yeniden düzenlenerek, kurgu değişikliğine gidilerek yeniden yazılmıştır.

Şimdilik bu kadar.

Lütfen oy vermeyi unutmayın.

Allah'a emanet olun.