holy water • chanlix

|5|

"Elbette böyle şeyler iyi, ama kimseye bundan bahsedemezsin. En azından daha sonrasına kadar. Burada durum farklı." Minho, Felix'in saçını karıştırırken söyledi. Chan konuşmanın başını duymamıştı ama Felix'in gözle görülür şekilde bir şey yüzünden üzgün göründüğünden hemen yanına gitti.

"Hey, sunshine- naber? Bir şey mi oldu?" Chan endişeyler sordu. Felix'in önünde diz çöküp avcunu dizinde dinlendirdi.

"Ben, sadece... zaten biliyorsun,sanırım. Ben sadece... Sanırım çalışanlardan biri bahsettiğim şeye kulak misafiri oldu. Bilirsin...benim ilgilendiğim türden insanlar hakkında,sanırım. Ben kafayı yemek üzereyim."

Chan başparmağı Felix'in kotunun kumaşına sürterken kıkırdadı. Felix tercihleri konusunda her zaman açıktı, Chan bunda yanlış bir şey görmedi. Ancak bu işin içinde olmak, bir çok yönden Felix'in kendisi olmasına izin verilmediği anlamına geliyordu.

Bunu biliyordu, Chan bir noktadan sonra acı verici olması gerektiğini biliyordu. Sahip olamayacağını bildiğin şeyi istemek. Kendinin önemli bir parçasını saklamak. Chan, bu duyguyu biraz fazla iyi biliyordu ve Felix'i kucaklamak, onu rahatlatmak istesede bulundukları durum göz önüne alındığında, yolun sonunda herşeyin iyi olacağını söyleyemeyeceğini biliyordu.

"Bu konuda hiçbir şey yapamazlar, endişelenme. Eğer birine söylerse sadece itiraf olur. Lix, çok fazla endişeleniyorsun-"

Chan çok fazla edişelendi.

••••••••••

"Bunu daha önce hiç düşündün mü?" Chan, elleri Felix'in kalçası ve baldırlarıyla doluyken sordu. Bu zamana kadar dokunmak istediği tüm yerleri keşfediyordu. Felix'in bunun için Chan kadar çaresiz olmuş görüntüsü, başa çıkılmayacak kadar yoğun bir şeydi.

"Evet-" Felix nefes nefese kaldı. Kalçaları aciliyetle hareket ediyordu. "Uzun süredir- ben b- ben" Chan'ın bakışlarıyla buluşmak için kafasını kaldırırken kekeledi. Chan daha önce Felix'in böyle göründüğünü hiç görmemişti. Yanakları kızarık, dudakları parlak ve ayrık, gözleri açılmıştı. Boğazından çıkan hırıltıya engel olamadı, engel olamadı ama tırnaklarını Felix'in yumuşak kalçalarına kazıdı.

"Sen ne?" Chan sordu. Kelimeleri zar zor bir araya getirebiliyordu , sakinlik maskesi hala takılıyıdı. Halbuki Felix onunkini isteyerek atmıştı. Bu kontrol duygusu, Chan'ın tek rahatlığı. Dalgalar onu çok derin, çılgınca aşağı yukarı savururken sarıldığı bir can simidiydi.

"Seni istiyorum-" Felix derin nefes aldı." Bunun nasıl- hissettireceği hakkında düşünmeden duramıyorum-" Hafif inlemeler cümlesini bölene kadar idare etti.

"Siktir-" Chan nefesini tuttu. " Eğer durmazsan- kendimi geri tutmayacağım, bebeğim-" Kelimelerin dilinden doğal bir şekilde yuvarlandığını hissetti. Felix yeni lakabını memnuniyetle kabul ediyor gibiydi- şehvet pusuyla birlikte. Chan bunu fark etti ve onu neredeyse kıracaktı. Felix sızlandı, gözleri uyarılmaktan yaşalanmıştı.

"Geri çekilmeni istemiyorum-" Diye yalvardı Felix. " İstediğin her şeyi- istediğin her şey yapabilirsin..." Sesi zayıftı ve Chan onun titrediğini fark etti. Cildinin ne kadar yumuşak ve sıcak olduğuna hayret ederek elini Felix'in gömleğinin altından yukarı kaldırdı. İstediği her şeyi. İstediği her şeyi yapabilirdi.

"Kıyafetlerini çıkar." Kelimeler istediğinden daha dobra çıktı. Ne de olsa bu kadar ileri gideceğini hiç beklemiyordu. Bu tamamen keşfedilmemiş bir bölgeydi. Tabiki içinden çıkması gereken binlerde fantakstik senaryosu vardı ama fantezi farklıydı. Gerçeklik, karşı konulamazdı.

Felix titrek bir şekilden Chan'ın kucağından indi ama herzaman ki gibi zarifti. Chan büyülenmişti. Felix ellerini gömleğinin eteğine indiridikten sonra kollarını başının üstüne kaldırdı. Duruşunu düzeltti ve hafifçe döndü ve omzunun üstünden Chan'a baktı. Yavaşça eğilmeden önce yüzünde titreyen bir gülümseme belirdi, baş parmağını şortunun lastiklerini kavradı.

Chan Felix'in şort ve boksörünün tek seferde düşmesini izledi. Kumaş, ayak bileklerinin etrafında toplanarak onu tamamen açıkta ve savunmasız bıraktı. Chan'ın gözleri, baldırlarını poposunun ve belinin üzerinden geçti- ve aniden Felix tekrar kollarını boynuna dolayarak onu derince öptü.