Geen spoor van Bryan, zou hij echt zonder mij vertrokken zijn? het zal toch niet. Ik probeer langzaam op te staan, vanwege mijn val. Ik tast met mijn hand mijn hoofd af, maar ik kan nergens iets raars ontdekken. Ik haal mijn schouders op en loop langzaam richting een kruizing van gangen. Ik probeer na te denken, maar ik herken de gang niet. Het zal de val wel zijn.
Ik luister of ik Bryan ergens hoor, roep zelf een aantal keer zijn naam maar het heeft allemaal geen enkel effect. Zuchtend zak ik weer door mijn knieen en leun tegen de muur. Starend naar het plafond merk ik iets op, het plafond ziet er vele malen anders uit dan normaal. Vieze rode, gele en bruine vlekken zijn te zien. Ik ben er heel zeker van dat ik die nog nooit heb gezien.
Als ik tegen de muur opspring kan ik het plafond bijna raken maar volgens mij is het iets vloeibaars, de vlekken. Ik bestudeer ze nog eens goed en besluit niet te weten wat het is en nog harder naar Bryan op zoek te gaan. Nu heb ik nog een reden.
JE LEEST
Het paradijs zonder engel
Roman pour Adolescents"De grijze muren komen op me af. Ik ren de gang door, opweg naar de volgende en de volgende en de volgende. Er lijkt wel geen einde aan te komen, maar toch weet ik dat het er is, het einde. Ik heb hem dan wel nog niet ontdekt maar ik zal hem hoe dan...
