☁️
Adelia rafların arasında dolaşırken hala aradığı kitabı bulamamasıyla bıkkınlıkla iç çekti.
Sabah kahvaltı için ortak salona gitmemiş, okuldaki en sevdiği yer olan kütüphaneye gitmişti. Yaklaşık yarım saattir buradaydı ancak istediği muggle romanını bir türlü bulamamıştı.
En sonunda pes edip raftan birkaç adım uzaklaştığında duyduğu tanıdık ses ile arkasını döndü. Abisi, yüzünde görmeye alışık olmadığı küçük bir gülümseme ile Adelia'ya bakıyordu. Elinde genç kızın aradığı kitap vardı.
Adelia, abisini gördüğünde bilekliğinin ağırlığını hissetmiş ve refleksle elini bilekliğe götürmüştü.
"Sanırım bunu arıyorsun." Kitabı Adelia'ya uzattığında Adelia gözlerini kıstı.
"Bu kitabı aradığımı nereden biliyorsun?" Kitabı alırken konuştuğunda Severus'un gülümsemesi genişlemişti. Adelia'nın şaşkınlığı daha da artarken kocaman olmuş gözleriyle abisine bakıyordu.
11 yaşından beri abisi ona hiç böyle davranmamıştı. Şimdi neden böyle davranıyordu? Adelia bunu düşünürken birden kafasına dank etti.
Adelia, Severus'un sırrını biliyordu.
Abisinin Melez Prens olduğunu biliyordu. Severus'un ona şu an böyle davranmasının sebebi Adelia'nın sırrını kimseye söylemeyeceğinden emin olmak istemesiydi."Kendi kendine söylenirken duydum. Bende kitabı yeni okumuştum ve bırakmak için gelmiştim."
Severus'un sıcak tavrına karşı Adelia abisine soğuk bir şekilde bakmayı sürdürdü.
"Peki, saol." Gitmek için hareketlendiği sırada Severus'un sesiyle durdu.
"Kitabımı sen bulmuşsun. Teşekkür ederim Adelia."
"Teşekkür etmeni gerektirecek bir durum yok isteyerek bulmadım kitabı. Ayrıca, böyle davranmana gerek yok sırrın güvende."
Severus'un suratına bakmadan hızlı adımlarla kütüphaneden çıktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
uyumsuz • marauders era
Fanfic𝐔𝐘𝐔𝐌𝐒𝐔𝐙 | ❝Ve Jɑmes Potter, Adeliɑ Snɑpe'e bɑkɑrken gözlerinin pɑrlɑdığındɑn hɑbersizdi.❞ Adelia Snape'in tek istediği şey ailesinden gelecek ufacık sevgiydi. O, sevgiden yoksun büyümüş bir cadıydı ancak bu yine de sevgiyi öğrenmesine engel...