Multimedyaya doya doya bakabilirsiniz yani Emiliamıza.
🙄
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°" Emilia!" Diye bağırdı Kenneth .
" Ne istedin bizden Luna." Dedi ağlayarak.
" Kenneth ağlama" dedim omzuna elini koyarak.Sonra Luna'nın karşımda durduğunu gördüm.
" Luna!" Dedim.Yerinde kalarak bana bakmaya devam etti.
" Ne istedin bizden.?" Dedim.
Kenbeth ağlamaya devam ediyordu ve benim de sesim titriyordu. Cendy donup kalmış gibi etrafı izliyordu.Pis kahkahaları ile güldü.
Yerdeki bıçağı alarak ona baktım.
" Ne istedin?" Diye sordum.
" Öğreteceksin, acele etme." Dedi.
" sizler o okula gelmeseydiniz o okul patlamış ve altınlar bizim olmuştu. Benim iş birlikçim ile yıllar önce oraya gömdüğümüz altınları alamamıştık. Sizler geldiniz işler bozuldu." Dedi.Elimdeki bıçağı daha çok ona yaklaştırdım ve karnına batırdım.
" Maria hayır!" Diye bağıran Kenneth'i umursamadım.
" Maria" dedi Cendy.
Kanlar yere saçılmaya devam ederken bir yandan ağlıyordum.
Onun cesedini bir yere sakladık.
Emilia daha çok gençti.
**
" Neee !" Dedi Kenneth'in annesi.
" Eyvahlar olsun , şimdi benim oğlum ne yapar!" Dedi." Hmm. Bence en doğrusu sen."
" Ne demek istiyorsunuz Bayan Mia." Dedim." Demek istediğim şey , Emilia yerine seni Kenneth ile evlendirmeliyiz." Deyince şaşırdım.
" Anne olmaz" desede Kenneth , Bayan Mia kararlıydı.
" Peki."demek zorunda kaldık.**
Yarın olmuştu ve nişan için uygun bir bahçe seçilmişti. Kenneth hâlâ ağlıyordu. Üzgün görünüyordu.
" Evet nişanımıza hoşgeldiniz." Dedi nişanı yapacak olan adam.
Tam yüzüğü takacakken
" Duruuunn."
Bu ses Emilia'nındı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONSUZ YARA ( TAMAMLANDI)
General FictionKüçümseme kimseyi noktada küçüktür bitirir cümleyi... Yaralarım sen olsan bile dinmez buna yaşam denir...