We're Too Young

Chapter Two

Chapter Two: The Quarrel

Shaynie's POV

"Good Morning Bes! Ang aga mo ngayon ah! Sorry ha, hindi na ako nkadaan sa inyo, si daddy kasi eh!", bati sa akin ni Mae.

"It's okay bes, good morning too", sabi ko.

"Wala pa ba si Pearl?", tanong ko kay Mae.

"Uhm... Nandito naman 'yun kanina, kaso biglang nawala, teka, bakit mo ba sa akin tinatanong? Alam mo namang galit ako sa kanya di'ba?", sagot ni Mae sa tanong ko.

"Sorry", hingi ko ng tawad sa kanya.

Ganito kasi 'yun, ayaw ni Mae kay Pearl, pero hindi alam ni Pearl na ayaw ni Mae sa kanya, and ayaw rin ni Pearl kay Mae but hindi rin alam ni Mae na ayaw ni Pearl sa kanya, so ako lang ang may alam na ayaw nila sa isa't-isa. To be honest, ayaw ko na rin kay Pearl, nag-iba na kasi siya eh! Simula nung maraming lumipat sa aming school na mga gwapo, halos natuon na yung attensiyon niya dun sa mga lalake, eh halos di na nga niya kami pinapansin eh.

"Hi Shaynie! Can we talk for a while? It's important", biglaang sabi sa akin ni Pearl. Hindi man lang nag "Good Morning" !

"Sure!", sabi ko kay Pearl.

"Mae! Sama ka!", sigaw ko kay Mae.

"H'wag mong isama si Mae, tayo lang dalawa dapat, it's important", sabi ni Pearl at narinig naman ito ni Mae.

"Bakit? Best friend din naman natin siya 'diba? So we can share to her that important thingy", sabi ko kay Pearl, si Mae naman nanahimik lang at mukhang papatay ng tao.

"Best friend? Natin? No, she's YOUR BESTFRIEND!!! Paano siya naging bestfriend sa akin? Tell me", sabi ni Pearl na mukhang galit na galit, kaya si Mae naman ay napaiyak na lang at nag walk out kaya bigla akong hinatak ni Pearl papunta sa BackGarden, kung saan, sobrang peaceful at laging walang mga taong tumatambay.

"PEARL!!! WILL YOU PLEASE RELEASE MY HAND?! IT HURTS!", nabigla siya sa pagsigaw ko kaya binitiwan na niya yung pagkakahawak sa kamay ko.

"Ano ba kasi yang importanteng bagay na 'yan?", galit na sabi ko sa kanya. How dae she is para paiyakin si Mae.

"I just want to say that I DON'T WANT YOU TO COME CLOSER TO MAE!!!", galit na sabi niya sa akin.

"HOW DARE YOU TO TALK TO ME LIKE THAT!!! EVER SINCE, NGAYON MO LANG AKO NASIGAWAN!!! BAKIT BA PEARL?!!! ANO BA TALAGA ANG PROBLEMA MO KAY MAE?!!!!!", galit na galit na galit na galit na sabi ko sa kanya.

"Basta, I don't want you to come closer to mae", sabi niya na mhainahon ang pagkakasalita.

"I'm sorry Pearl, but I can't get away from Mae", sabi ko sa kanya. Nangingilid na yung mga luha ko.

"Fine, then mamili ka, si Mae o ako?", sabi niya na parang nanghahamon.

"It's so easy Pearl! I will choose MAE!!!!", pagkatapos kong sabihin 'yun ay umalis na ako at bumalik sa classroom, buti na lang at hindi na umiiyak si Mae, pagpasok ko sa classroom namin at sakto namang nagring yung bell.

Hindi pumasok si Pear sa first subject namin but pagkasecond subject na ay pumasok na siya at nagmumugto yung mga mata na halatang galing sa iyak. Agad na siyang umupo at kinausap siya ni Justine na parang nagtatanong ito kung bakit namumugto yung mga mata niya, tapos bigla siyang umiyak at kinomfort siya ni Justine, sayang nga eh! 'Di ko marinig yung pinag-uusapan nila.

Buti na lang hindi pumasok yung teacher namin sa second subject. Nabigla ako nang lapitan ako ni Justine at parang galit ito.

"Shaynie", sabi niya sa akin.

"Bakit?", sabi ko sa kanya na mahinahon ang boses.

"Let's talk after lunch sa BackGarden", sabi niya tapos umalis na, bumalik sa upuan niya.

*LUNCH BREAK*

Yesssss! Lunch Break na! As ussual, kami lang ni Mae ang kasabay kumain sa cafeteria, alam niyo namang hindi na namin bestfriend si Pearl. Pagkatapos naming maglunch ay pumunta na ako sa BackGarden para kausapin si Justine. Pagdating ko sa BackGarden ay anndun na si Justine.

"Kanina pa ako naghihintay dito", sabi niya sa akin.

"sorry", sabi ko.

"It's okay", sabi niya.

"By the way, ano nga pala yung pag-uusapan natin?", tanong ko sa kanya.

"It's about Pearl", sabi niya.

"Pearl? Why? Concern ka sa kanya?", tanong ko uli sa kanya.

"Yes", sabi niya.

"Bakit ka naman concern sa babaeng 'yun?", tanong ko uli.

"Because I like her", diretsong sabi niya.

"hahahaha!", napatawa na lang ako.

Napingiti siya, pero bakit? Dahil ba sa tawa ko?

"Why are you laughing?", tanong niya.

"Eh, why are you smiling?", balik na tanong ko.

"Just answer my question!", sabi niya na parang galit.

"Fine, eh kasi like lang naman pala, kung makaconcern ka parang girlfriend mo siya", sabi ko.

tapos umalis na siya, anyare?