Rebirth.

-herşey Düzelecek..

Yerde çokmüş faziyette ağlayan arkadaşına sıkıca sarılan kook bir eliylede arkadaşının göz yaşlarını siliyordu onu böyle görmek kalbini acıtıyordu yıllardır ona umut olmuş onu ağlarken güldürmuş, tüm dertlerini unutturmuş arkadaşı deliler gibi ağlarken o hiç birşey yapamıyordu, kalbi acıyordu fazlasıyla kalbi acıyordu..

Eğdiği kafasını kaldıran hoseok parlayan gözleriyle jungkook'a bakmaya başlamıştı, yavaşça kulağına fısıldamaya başladı..

Hs:o ölmedi..

Jk:evet meleğim o ölmedi o bir melek oldu seni hep izliyor, seni ağlarken görduğu zaman dayanamazdı ağladığını görse üzülmezmi

Hs:üzülür..

Jk:hadi ağlama o zaman

Göz yaşlarını silmeye başlayan hoseok gözleri önüne gelen siyah saçlarıyla baş etmekte zorlanıyordu, saçlarını geriye atarken kendi kendine birşeyler fısıldıyordu..

Jk:kendi kendine konuştuğun şeyi banada söyleyebilirsin

Hs:saçlarımı kızıla boyatmak istiyorum

Jk:çok yakışır sana boyayabilirsin ama neden özellikle kızıl

Hs:bana sürekli kızıl saçın yakışacağını söylerdi

Jk:hoseok yeter cidden onu unutman gerek

Jungkook'un beklemediği bir şekilde yüksek sesle tepki vermişti hoseok

Hs:ONU UNUTMAYACAĞIM VE SAÇLARIMI KIZILA BOYATACAM

Jk:tamam sakin ol

Jungkook'u dinlemeden odadan çıkan hoseok bulduğu ilk yere, balkona geçmiş oturuyordu jungkook gerçekten hoseok un biraz tek kalması gerektiğini anlayınca hoseok u yalnız bırakıp arkadaşlarının yanına gitmişti

Bulduğu koltuğa yavaşça uzanan hoseok bakışlarını tek bir yıldıza dikmişti o kadar büyük ve parlaktıki bu yıldız, ona çok şey hatırlatıyordu.. Ellerini birbirine kenetlemiş hoseok yavaşça ellerimi serbest bırakıp rahatladıktan sonra mırıldanmaya başladı ağzından tek bir cümle çıkıyordu "herşey düzelecek" her
seferinde sesini daha fazla yükselten hoseok bu cümleyi belki yüzlerce belki binlerce kez söylemişti tekrar cümlesini söyleyecekken tamamlamasına engel olan bir ses duydu..

Hs:herşey düze-

Jm:herşey düzelecek bebeğim..

Duyduğu sesle kafasını kaldıran hoseok tüm bedenini esir alan sesin nerden geldiğini aramaya başlamıştı ses çok tanıdıktı kim olduğunu biliyordu ama o olamazdı hızlıca arkasına dönen hoseok karşısında mükemmel bir beden görmüştü yavaşça ayağa kalktı göz yaşları onu yine esir almıştı ellerini uzatarak karşısındakine yaklaşmaya başladı fısıldadı göz yaşları içinde..

Hs:jimin..

Jm:bebeğim..

Koşarak jimin e sarılmaya giden hoseok bir anda kendini yerde bulmuştu etrafına baktı sağına soluna arkasına önüne yoktu hayır o yoktu yerde bağırarak ağlayan hoseokun tek dediği şey "jimin geri gel" onun bağırışlarını duyan arkadaşları koşarak yanına gelmişti jungkook yerde çömelmiş ağlayan arkadaşıyla iligenirken diğerleri ise kimin geldiği çözmeye çalışıyordu hoseok tekrardan yavaşça fısıldadı..

Hs:jimin geldi

Birbirlerine tuhaf bakışlar atan arkadaşları hoseok un gerçekten iyi olmadığını anlamıştı jimin'nin gelmesi imkansızdı gelseydi bile aniden ortadan kaybolamazdı sıkıca arkadaşına sarılan jungkook, hoseok un kulağına fısıldamaya başlamıştı

Jk:herşey düzele-

Hs:o da bana öyle söyledi bana herşey düzelecek bebeğim dedi

Durumu daha çok zorlaştırmak istemeyen arkadaşları onay vermişçesine kafalarını sallamıştı yavaşça hoseok u kucağına alan Namjoon hoseok un ağlamaktan şişen ve kızaran gözlerini görüp büyük bir iç çekmişti o çok minik ti Namjoon'un kucağında kaybolmuştu sanki yavaşça hoseok u yatağına yatıran Namjoon diğerleriyle birlikte hoseok'un odasındaki koltuklara oturup aralarında fısıldaşırken hoseok sadece jimin'i düşünüyordu..