"Riki", telefonu açtığını duyunca gülümsemeyle söyledin. Telefonu açmasını beklemiyordun ama ne olursa olsun açtı.
"Ha?" mırıldandı, uykulu olduğu belliydi. Telefonun diğer tarafında bir hıçkırdama sesi duydun. Öğleden sonra saat birdi ve yeni mi uyandı?
"Dışarı çıkmak ister misin?"
"Ha?" yine duydun.
"Riki, kafayı mı yedin sen?"
"Huh?" duydun ama ilk iki sefer gelen sesten daha fazla alay edici bir ses tonu vardı.
"Ya, Nishimura Riki!" Güldüğünü duydun ve en azından mutlu olduğu için mutluydun.
Sen ve Riki ilk tanıştınız o sizin dans sınıfınızdayken ve şaşırtıcı bir şekilde bir numara olarak yerini aldı. Şaşırtıcı olan, bir numaralı dansçılığın ikinizin paylaştığı bir yer olmasıydı.
"Neden dışarı çıkıyoruz? Okul yok."
[Sanırım kayıp ikizimi buldum]
"Sadece takılmak istedim." Riki takvimini kontrol etti ve tarihi '14 Şubat' gördü. Bugünün tarihini fark ettiğinde, aklından bir sürü düşünce geçiyordu. Ona çıkma teklif edip etmediğini merak ediyordu ama sormaya cesaret edemedi. [Saf Odun]
"Nerede buluşacağız?" sordu.
"Dans salonu" [dance-cade yazıyordu böyle çevirdim], sırıtarak dedin.
Gözleri genişledi, rekabetçilik ona uyuyordu, hazırlanmak için kalktı.
"Orada görüşürüz". Dans salonu bir atariydi ama sıradan bir eski atari salonu değildi. Yerdeki okları eşleştirmek zorunda kaldığın o dans makinelerinden biriydi. Bazı makineler siz ve Riki arasında sık sık rekabet ettiğiniz kpop grupları koreografilerine sahipti. Nasıl ortaya çıktığını bilmiyordun. Tek bildiğin Riki'yi en azından bir kez yenmek istediğindi.
İkinizin de beklediği şey dans salonunda geçirdiğiniz süre boyunca tek bir makinede yarışmaktı.
Hangi makineydi?
Enhypen'in koreografisine odaklanmış bir makine.
"Bir kez daha yapalım, Riki, lütfen?" sen sordun. Gözlerini yuvarladı.
"Beni yenemeyeceğini kabul et. Tam anlamıyla benim koreografim." Ama inatçıydın ve umursamadın.
"Son kez" Başka biri olsaydı hayır derdi. Başka biri olsaydı muhtemelen dışarı çıkmaya bile zahmet etmezdi. Ama o sendin ve o senden hoşlanıyordu. En azından o öyle sanıyordu, değil mi?
"Kaybeden börek alır", tek söylediği buydu. Son atari jetonlarını attınız ve oyun başladı.
Riki kasıtlı olarak bir adımı berbat ettiğinde başına ne geldiğini bilmiyordu.
Riki kasıtlı olarak bir adımı berbat ettiğinde başına ne geldiğini bilmiyordun. Fark etmeyeceğin kadar kurnazca yapmıştı, kendi tarafındaki ekrana odaklanmıştın. Ama o yanlış adım Riki'yi kendi rutininde yenmek için gereken tek şeydi. Ve Riki'nin bunu yaptığına sevinmesi gereken tek şey (senin) yüzündeki gülümsemeydi.
"Evet!" heyecandan atlarken bağırdın. Birincisi, börek parasını ödemek zorunda kalmadığın için çünkü lanet olası Riki onlardan bir sürü yerdi. İkincisi, dünyanın en iyi dansçılarından birini yendin.
"Artık gidebilir miyiz?" mırıldandı, ilgisiz görünmeye çalıştı. Ama bir şey varsa, sana bir şey alması onu gururlandırdı.
"Bana da téokboki al!"
"Evet, evet, her neyse."
Siz ikiniz en yakın kafeye gittiniz. Yemeğinizi yerken üzerinize bir sessizlik çöktü. Riki'yle olan sessizlik garip değildi, eğer bir şey olursa, rahattı ve doldurulmasına gerek yoktu.
Sen yemek yerken, bunun Riki'nin zihninde bir randevu olup olmadığını merak ediyordun. Dürüstçe, bunun bir randevu olduğunu umuyordu.
Siz ikiniz eve yürürken yollarınızı ayırmadan hemen önce:
"S/A?" Riki tereddütle sordu.
"Ha?" gülümseyerek şaka yaptın. (Sanırım metnin başında Riki'nin yaptığı şeyle alakalı)
"Bu bir randevu mu?" Yürümeyi bıraktın.
"Huh?" şimdi bunun nereden geldiğini merak ediyorsun. Arkasını dönüp sana baktı:
"İlk söykediğimi duydun."
"Ha?"
"Yah! S/A"
"Olmsını istiyor musun?" Riki'nin telaşlı ve havalı kişiliğinden ayrıldığını görmek çok hoştu.
"Belki."
"O zaman bu bir randevu."
➶➶➶➶➶ . ➶➶➶➶➶➶➶➶➶➶ . ➶➶➶➶➶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
