you and me got a whole lot of history n.h.

Hoofdstuk 4

~POV Liam~

Ik kijk Maya aan ze is zo knap, waar heb ik haar aan verdient? Ik geef haar een klein kusje op haar neus waardoor ze een glimlach op haar gezicht krijgt. Ik doe haar haar achter haar oor zodat ik kleine kusjes kan geven verder naar beneden. Wanneer ik bij haar nek aankom probeer ik een zuigzoen te maken. Na een tijdje zit er een klein paars vlekje, ik kijk er tevreden naar. Ik ga rustig verder naar beneden. Maya lijkt ervan te genieten want er komt een kleine zucht uit haar mond. Wanneer ik bij haar deien aankom kijk ik haar aan, ze geeft een knikje als teken dat ik door mag gaan. Precies op dat moment wordt er op de deur geklopt. ''Wie kan dat nou weer zijn?'' vraag ik geïrriteerd. ''geen idee, loop anders even naar de deur'' zegt maya zuchtend. Ik dacht dat het eindelijk ging gebeuren, maar nee hoor iemand komt het weer verstoren. Ik doe de deur op een kiertje en kijk boos in de ogen van Niall. Op hem kan ik toch niet boos zijn. ''Waarom zo boos Payno?'' vraag Niall. ''Zijn jou zaken niet Nialler!'' ''oehhhhhhh gingen jullie 'het' doen?'' ''Ja Niall, wat doe je eigenlijk hier?'' ''Ik wilde vragen of jullie mee wilde doen aan levensweg, maar ik laat jullie wel even alleen.'' zegt niall met een grijns op zijn gezicht. Ik gooi de deur dicht en ga weer naast Maya liggen. ''Ik ben totaal niet meer in de mood'' zeg ik dan. Maya knuffelt zich tegen me aan en zegt ''Ik eigenlijk ook niet, Niall heeft het een beetje verstoord haha''. We blijven liggen en een beetje knuffelen. na een tijdje vraag ik of we niet gewoon mee moeten gaan doen met het spel. Waarmee Maya instemt.

~POV Norah~

Joris draait zich om want het komt voor hem van achteren. Ik kan niet zien wie het is want Joris staat voor me maar het is niet iemand waar Joris bevriend mee is. Ik probeer voorbij hem te kijken maar hij geeft me geen kans en doet er alles aan zodat ik niks kan zien. ''He wat doe je daar Joris'' zegt een bekende stem. Op dat moment beseft ik me wie het is, Freddie. Hij komt me gewoon redden. ''Aww komt je vriendje je redden?'' zegt Joris plagerig. Ik kijk hem boos aan en zeg ''Hij is mijn vriendje niet en zou dat ook nooit worden.'' Freddie kijkt me geschokt aan. ik denk dat hij nog nooit is afgewezen.

Ik ren snel naar mijn fiets en fiets naar huis. Ik hoor iemand mijn naam roepen, en ik weet precies wie het is. Ik heb totaal geen zin om met iemand te praten dus trap hard door. Zonder succes want Freddie haalt me in. ''Wat was dat op school?'' ''Het was niks, ik had het zelf ook wel op kunnen lossen'' ik probeer weg te kijken maar ik kan het gewoon niet. Ik kijk Freddie aan en mijn tranen beginnen te stromen. Waarom moet dit gebeuren. notabene met Freddie erbij. Freddie is een beetje geschokt want hij zag dit ook niet aankomen. Hij vraagt heel voorzichtig wat er is. Ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen want er is zoveel gebeurd. ''Sinds dat ik op deze school een voet binnen heb gezet vinden mensen het leuk om opmerkingen over me te maken. Alleen maar omdat ik in een pleeggezin woon. Mensen kennen me nieteens echt maar toch vinden ze het nodig om dingen over me te zeggen. Vanaf de tweede kwam Joris bij ons op school. Hij vond het nodig om mij te gaan pesten. Op een gegeven moment werd het zo erg dat hij me niet alleen mentaal pijn deed maar ook fysiek.'' vertel ik met veel schokken in mijn stem. Freddie luistert met veel  medeleven en hij zegt wanneer ik even stil ben ''Wat verschrikkelijk, ik wist dat Joris gemeen was maar dit hij hiertoe in staat was''. Hij stelt voor om bij het eerste de beste bankje even te stoppen en gaan zitten om even bij te komen. Hij haalt een bidon uit zijn tas en geeft die aan me om er wat uit te drinken. ik bedank hem en probeer rustig bij te komen. Hij probeert me een knuffel te geven en ik deins terug. ''Sorry, dat was niet de bedoeling. Is het oke als ik je een knuffel geef?'' vraagt ie voorzichtig. Ik stem in en leg mijn hoofd op zijn schouder en hij legt zijn arm om mij heen. Ik pak zijn hand en hij knijpt er zachtjes in, als teken dat het goed is.

We zitten ongeveer een kwartier in deze houding wanneer Freddie ineens zegt ''Vertel eens iets over jezelf''. Daar moet ik goed over nadenken want wie ben ik eigenlijk. ''Ik weet niet zo goed wie ik ben...'' zeg ik voorzichtig. ''Maakt niet uit, ik begin wel.'' zegt freddie met een kleine glimlach. Ik voel me veilig bij hem. Freddie begint te vertellen ''Nou oke zoals je weet heet ik Freddie, jij mag me ed noemen als je dat wilt. In mijn vrije tijd hou ik van voetballen en naar jou kijken.'' hij begint te blozen. Ik kijk hem geschokt aan, meent hij dat? Ik zie een soort twinkeling in zijn ogen en ik voel iets geks in mijn buik, wat is dit nou weer voor iets raars. ''Meen je dat?'' vraag ik onzeker. ''Ja, je bent prachtig ik doe niets liever.'' Ik weet niet zo goed wat ik moet doen, niemand heeft zoiets ooit over mij gezegd. Ineens pak Freddie mijn telefoon uit mijn zak, ik ben verbaast maar laat hem inloggen. Hij zet zijn telefoonnummer in mijn telefoon en zegt ''Je kunt me altijd een appje sturen, ik weet je verhaal nu, en ga er persoonlijk voor zorgen dat Joris je nooit meer lastig valt.'' Ik weet niet hoe ik hem moet bedanken en wat hij ermee bedoelt maar ik knik. Hij staat op geeft een klein kusje op mn hoofd en fiets weg. Daar zit ik dan met honderden vragen, alsof mijn leven nog niet ingewikkeld genoeg was.

——————————————————————————————————————————————————

Nou boys ik dachtje mini stukje smut kan er wel bij, en hoe lief is Freddie omg. Naja hopelijk vonden jullie het leuk!
xo