you and me got a whole lot of history n.h.

Hoofdstuk 6

~POV Niall~

De show is voorbij en ik kan het eigenlijk niet geloven. Ik heb Norah weer gezien na al die jaren. Wat is ze gegroeid, en wat heeft ze mooie blonde haren. Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik dit aan de boys moet uitleggen. ''Hey Niall wat was dat nou aan het begin van de show, kende je haar ofzo iets?'' vraagt louis. ''Ik heb nu geen zin om het uit te leggen ga weg louis.'' ''O sorry het spijt me, dat was niet de bedoeling'' zegt louis beduust. Ik zonder me af van de rest, ik heb tijd nodig om na te denken. In een aparte kleedkamer plof ik op de bank, en de tranen beginnen te rollen. Er komen allemaal herinneringen terug waarvan ik nieteens meer wist dat ik ze had. Er wordt op mijn deur gebonkt ''Niall zit je hier?'' vraagt een boze stem. Ik herken het niet dus ik blijf zo stil mogelijk. ''NIALL NU NAAR BUITEN KOMEN WE WETEN DAT JE HIER BENT'' schreeuwt de stem net iets harder. fuck, nu moet ik wel naar buiten komen.

''WAT GING ER DOOR JE HOOFD HEEN? JE KAN NIET ZOMAAR IEMAND HAAR NAAM VRAGEN'' ''Sorry Simon, ik moest het doen, ik moest weten of het was wie ik dacht dat het was.'' zeg ik met tranen in mijn ogen. Waarom kan je hierdoor nou weer in de problemen komen, vraag ik me af. We leggen contact met het publiek door het hele concert heen hoezo mag ik geen namen vragen. ''HET KAN ME NIKS SCHELEN, DE VOLGENDE KEER ALS JE IEMAND HAAR NAAM WIL WETEN DOE HET DAN OP EEN ANDERE MANIER, NU WIL IEDEREEN WETEN WAT ER GAANDE IS. IK WEET NIETEENS WAT ER GAANDE IS'' schreeuw simon boos door de telefoon. Ik heb hier nu echt geen zin in dus druk op de rode knop. Louis kijk me aan met een verward hoofd ''Waarom huil je, wat is er gebeurt'' ''Niks louis, houd je erbuiten.'' Ik ren huilend weg weer terug naar de kleedkamer waar ik net zat. Onderweg ren ik Harry tegen het lijf, huilt hij nou ook? ''Wat is er harry?'' ''dat kan ik beter aan jou vragen'' zegt hij met een frons. ''Ik wil er niet over praten'' ''Je moet het ons toch ooit vertellen'' zegt hij dan.

''Nou dit is alles wat je moet weten...'' zeg ik met een zucht. ''Dat verklaart ook gelijk waarom je haar naam wilde weten, hoe heet ze ookalweer?'' vraagt Harry. ''Norah'' zeg ik met een klein lachje op mijn gezicht. ''Wil je het nog niet aan de boys vertellen? en al helemaal niet aan Simon!'' ''Dat komt goed, je verhaal is veilig bij mij'' zegt harry, en hij geeft me een knuffel.

*tijdsprong 1 week*

~POV Norah~

Ik ben al wakker, zachte muziek komt richting mijn kamer. ik was het helemaal vergeten, het is vandaag mijn verjaardag. Ik kijk op mijn telefoon, 7:25 staat er. Ik doe maar alsof ik nog slaap dat is het leukste voor de verassing. Nog geen 10 seconden later wordt mijn deur open gegooit en daar staan ze dan, al mijn broers en zusjes. De jongsten komen bij me in bed gesprongen, iedereen lacht en zingt. Het is natuurlijk ook een speciaal moment, de oudste is 16 geworden. Ik krijg een taart met kaarsjes op mijn schoot. Iedereen kijkt me verwachingsvol aan. Ineens gaat de bel, vanuit mijn kamer heb je uitzicht op de voordeur, dus mijn moeder loopt naar de deur om te kijken wiet het is. ''Het is de postpode'' zegt ze dan. Wat doet die nou weer zo vroeg voor de deur. Mijn moeder loopt naar beneden om de deur open te doen. 5 minuten later komt ze met een pakketje naar boven gelopen, hij is voor mij. ''Huh, staat er op wat erin zit?'' vraag ik verbaast ''Het is vast een cadeautje, als je hem open maakt weet je vast wat erin zit'' zegt een van mijn broertjes eigenwijs. Ik besluit eerst de kaarsjes uit te blazen en me dan op het rare pakketje te richten. Wanneer ze allemaal uit zijn begint iedereen applaudiseren en me te feliciteren.

Het pakketje staart me echt aan. Ik durf het niet zo goed open te maken straks zit er iets gevaarlijks in ofzo. Iedereen is inmiddels uit mijn kamer, het was nog moeilijk ze er allemaal uit te krijgen. Ik wilde het pakket alleen open maken geen idee waarom maar dat zei mijn intuïtie. Ik besluit eerst te ontbijten om nog even wat tijd te rekken. Wanneer ik beneden aankom vraagt 1 van mijn zusjes ''En? wat zat erin". Ik moet haar teleurstellen dus zeg ik voorzichtig dat ik hem nog niet open heb gemaakt. Ze is teleurgesteld maar net wanneer ze wat wil gaan zeggen moeten we aan tafel. ''Eetsmakelijk allemaal, en op Norah'' zegt mijn vader. Ik glimlach naar hem, en proost alle glazen jus d'orange die voorbij komen.

Het plakband is eraf en er komt een ballon uit het pakketje geschoten. ''AAA'' gil ik. Onmiddelijk staat mijn vader in de deurpost en ziet al snel dat er niks aan de hand is. ''Wil je dat ik hier blijf?'' vraag hij. ''Ja graag, ik ben best wel bang''. Bij de ballon zit een envelop en een klein doosje. Ik besluit het doosje eerst open te maken. Ik kan mijn ogen niet geloven, er zit een super mooie ring in. ''Wauw is dit voor mij?'' vraag ik vol bewondering terwijl ik de ring om mijn vinger schuif. ''Ik denk het wel kleintje'' ''HEY ik ben geen kleintje meer, ik ben al 16'' ''oke oke, je hebt gelijk'' zegt mijn vader lachend. ''Nou wat zit er nogmeer in?'' ''Een envelop''. Hij stelt voor om hem open te maken. Ik pak hem in mijn handen en kijk er even goed naar. Met mijn nagel maak ik de envelop open. Er zit een Hele lange brief in.

Lieve Norah,

Je kent me niet, en ik ken jou eigenlijk ook niet meer.......

——————————————————————————————————————————————————————

CLIFFHANGERRRRR!! sorryyyyyyy. Van wie zou de brief zijn? Ik hoop in ieder geval dat jullie dit hoofdstuk weer leuk vonden
Xo