you and me got a whole lot of history n.h.

Hoofdstuk 7

-POV Norah-

Je kent me niet, en ik ken jou eigenlijk ook niet meer,
Ik weet dat het leven niet altijd even makkelijk geweest. Een leven bestaat uit fouten maken en weer doorgaan, soms heb je spijt vanwege dat je door bent gegaan na een grote fout. Ik hoop dat het inmiddels goed met je gaat, dat je pleegouders goed voor je zorgen. Ik wil graag door deze brief ook eerlijk met je zijn, ik ben je biologische moeder Maura, je hebt ook nog twee broers, eentje woont in Ierland en je andere broer in Engeland. Je bent nu zestien geworden wat inhoud dat je mag kiezen in welke manier je verder wilt met je leven. Ik weet zelf dat ik een fout heb gemaakt die mijn jongste zoon oftewel jouw oudste broer mij nooit zal gaan vergeven. Zelf zou ik jou wel graag de kans willen geven om hem te ontmoeten, ik hoop dat je op een dag er ook klaar voor zal zijn om mij te ontmoeten. Je bent en blijft toch wel voor altijd mijn dochter.
Norah happy birthday meis!
Maura
P.S. 0638130247

Verslagen bekijk ik de brief, duizenden vragen gaan door mijn hoofd. Maura is mijn moeder? Wie is Maura eigenlijk? Ik heb twee broers? 'Norah?' Ik kijk op en zie mijn vader nog in de deuropening staan 'gaat het wel?' Ik knik snel en berg de brief op. 'Pap, mag ik vandaag naar Lotta?' Ik kijk mijn vader vragend aan, ik moet echt mijn hoofd leegmaken en de enige bij wie ik alles kwijt kan is Lotta. 'Tuurlijk Norah, maar wees wel op tijd thuis' ik knik. Snel pak ik de brief weer en ren ik naar beneden om mijn jas te pakken. Eenmaal buiten aangekomen stap ik op mijn fiets en zo snel als ik kan fiets ik naar Lotta. De vragen die ik in mijn hoofd had worden alleen maar verdubbeld.

Als ik bij Lotta aangekomen ben druk ik op de bel 'Nor' verbaasd staat Lotta in de deuropening, ze is zo te zien net wakker wat ook best wel logisch is Lotta's kennende. 'Lot' 'Gefeliciteerd Moppie, ik wist niet dat je naar mij toe zal komen?' Ik knik en loop langs Lotta het huis binnen 'ik heb je hulp nodig.' Ik geef de brief aan Lotta en geef haar een teken dat ze het door moet lezen. Lotta leest de brief op en kijkt me aarzelend aan 'wat ga je nu doen?' Nee hier heb ik wat aan Lot 'Ik weet het niet, daarom kwam ik bij jou, misschien kan je me helpen?' Lotta schudt haar hoofd 'nee?' 'Nee, Norah hoe graag ik je ook wil helpen dit is een keuze die je zelf moet maken. In deze brief staat een telefoonnummer, je hebt geen idee van wie die is, misschien is die van een van je broers maar hij kan ook van je biologische moeder zijn. Je moet echt zelf beslissen wat je met die brief en dat telefoonnummer doet.' Ik snap wel waarom Lotta dit zegt, maar ik kwam juist naar haar toe voor hulp. Aarzelend kijk ik naar het telefoonnummer 'nee ik bel het niet, nog niet dan.'

-POV Niall

Vandaag is Norah haar verjaardag, nadat ik haar vorige week bij ons concert heb gezien krijg ik haar niet meer uit mijn hoofd. Ik kan haar niet nog een keer laten gaan, niet na wat er gebeurd is. 'Niall?' 'Hhmm wat?' Verbaasd kijk ik op naar de jongens die druk in gesprek zijn 'Ja wat jij denkt, dit nummer wel of niet uitbrengen?' 'Doe maar' ik weet niet eens over welk nummer de jongens het hebben maar het maakt me op dit moment eigenlijk ook niet zoveel uit. 'Niall wat is er met je, je bent de laatste week al zo afwezig en vandaag al helemaal. Eigenlijk sinds dat concert van vorige week in Amsterdam.' Ik zucht, ik weet niet zo goed wat ik moet antwoorden op Louis zijn vraag dus kijk ik snel Harry aan 'Guys laat hem toch gewoon even' zegt Harry om mij te redden. Ik geef hem snel een dankbare blik.

Vandaag hebben we nog een optreden in München en morgen nog in Brussel daarna hebben we een pauze van twee weken. Ik sta op en zonder iets tegen de jongens te zeggen loop ik naar een andere kamer toe, ik hoor de jongens nog achter me praten. 'Wat is er toch met hem?' Ja jongens, als jullie het toch is wisten. Ik laat me neerploffen op het bed en denk terug aan de tijd dat ik nog met Norah was. Ze was mijn zusje maar ook mijn beste vriendin. Ik snap echt niet hoe mijn ouders dit hebben kunnen doen?

Ik hoor mijn deur opengaan maar ik hou mijn ogen gesloten 'Niall?' Ik hoor Harry zijn stem 'Je moet het ze toch ooit gaan vertellen' ik ga overeind zitten. 'Ik weet het Harry, maar het kan niet, niet helemaal al niet vandaag en ik weet niet wanneer ik het wel kan.' Harry kijkt me raar aan 'waarom al helemaal niet vandaag?' Een zucht verlaat mijn mond 'Vandaag is ze 16 geworden en mijn aandacht zit bij haar, ik zou haar zo graag verrast willen hebben met allemaal cadeautjes en ik wil nog steeds zo graag laten zien dat het me spijt. Dat het me spijt dat ik er nooit voor haar ben geweest, dat ik haar deze pijn heb aangedaan.' Ik voel dat mijn ogen vochtig worden en Harry merkt het ook, hij slaat zijn arm om mij heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 'I-ik heb gewoon zoveel spijt' zeg ik nu half snikkend tegen hem. 'Niall, jij hebt echt niks fout gedaan. Ze zal er op een dag achterkomen, dat is het moment dat jij er voor haar moet zijn, laten zien dat je de broer bent die je al die jaren al had willen zijn. Laat haar zien dat je om haar geeft' ik knik nar hem hij heeft wel gelijk maar 'Ik weet niet eens waar ze woont, ik weet niet eens haar nieuwe achternaam Harry. Hoe ga ik haar ooit vinden?'

___________________________________________________________________________
Haii, nou dit was hoofdstuk 7
We hopen dat jullie het nog wel een beetje leuk vinden enzo
Vergeet niet te stemmen als je het leuk vond xx