Geçenin Çocukları (çeviri kitabı @Elisabeth_Koshava)

4. Bölüm

Jack

- Ajan Jack, Major Dawkins'in ofisinde bekleniyor.

Hoparlörün metalik sesi fitness salonunda iki kez yankılanıyor. Gerinmeyi bırakıyorum ve Tabatha'la göz göze geliyoruz. Sorgulayıcı bakışlarına karşı omuzlarımı silkiyorum ve biçeri yerine koyuyorum.

- Yine ne yaptın? diye sorguluyor Jasper.

- Hiçbir şey, diyerek tişörtümü giyiyorum. En azından kanıtlanacak bir şey değil.

- Senin yerinde olsam, takdir yetkimi gözden geçirirdim.

Bileğimdeki saate bakıyorum. Gong'dan önce 10 dakika kaldı. Bu kadar acil ne olabilir ki böyle dar bir zamanda bir ajanı çağırıyor.

- Çabuk olsam iyi olur. Bunun neyle ilgili olduğunu bilmiyorum ama önemli olmalı.

- Belki bir son dakika görevi? Öneriyor Percy.

Ya da zindanda yeni bir kamera.

- Muhtemelen, diye cevap veriyorum Percy'e.

Umarım Percy'nin dediği gibidir.

Fitness salonundan çıkmadan önce:

- Seni besinci yolun kenarında beklerim, diyor Jasper

Bu gece birlikte çalışacaktık. Eski İskoçya'nın kuzeyinde en kısa zamanda bir laboratuvar yıkmamız gerekiyor ama bu görev beklemek zorunda kalabilir. Ajansın kurallarına karşı gelmektense bu görevin beklemesi daha iyi. Ajans kuralarının ihlali açlıkla cezalandırılıyor. Ajans kurallarına iki defa ihlal edersek o zaman iki gece aç kalıyoruz. Ve bir ajanın karnı zil çalarsa değiştirilmiş genleri gri maddesine dağılıyor ve içindeki hayvan insanlığını unutturacak kadar üste çıkıyor. Her ceza sanki ruhunun küçük bir parçasını yok ediyormuş gibi oluyor.

En son, geçenlerde kuralara uymadığım için cezalandırılmıştım. Dawkins, beni arşiv odasında gizli belgelere bakarken yakalamıştı. Yirmi yedi gece boyunca aç kalmıştım. Daha çok çile çekmem için her üç gecede bir, bir ekmek parçası vermişlerdi. Midemi kıvrandıran acıyı hala hatırlıyorum. Organlarım karnimin içinde parçalanıyormuş gibiydi.

Dawkins'in sık sık söylediği gibi iyi bir ders olmuştu.

Ah evet öyle olmuştu.

Bir daha yakalanmadım.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Metal kapıda sabitlenmiş iğrenç göz küresi tekrar uykuya dalmadan önce yeşil retinasıyla dikkatlice beni inceliyor. Bu fırsattan yaralanarak ona dil çekiyorum ve kapı yere gömülüyor. Defalarca girdiğim güvenlik şefi Major Dawkins'in ofisine tekrar giriyorum.

Ofis her zamanki gibi tertemiz. Duvarların beyazlığı gözlerimi alıyor halbuki neredeyse hiçbir aydınlatma yok. Sadece ofisin köşelerinde elektrik mavisi neonlar var. Bu neonlardan çıkan hafif aydınlatma ofisi yarı karanlığa bürüyor. Dawkins bir gececi olmadığı için aydınlatma derecesini her görüşme için dikkatlice ayarlıyor.

Dawkins önümdeki cam masanın arkasında oturuyor. Beyaz saçları pürüzsüzce arkaya taranmış. Ofise girdiğinde Dawkins yüzüme bile bakmıyor. Küçük delici gri gözleri cam masasının ortasında çıkan birden fazla görüntüde perçinlenmiş.

- Ne haber Major?

- Kapa çeneni. Bir teklif için buradasın. Bu sefer pazarlık yapacak durumda değilsin.