Chapter 6: The Cave
Naglalakad kami sa isang mall habang nag-uusap.
"Listen, Igi. The vision span of a standard CCTV is..." panimulang sermon ko. "...let's assume that's the span of the CCTV inside that store." I pointed my finger at the target store. It's a clothing store. "Now, every establishment or room, always has a blind spot. I want you to find it. That is where we'll put together the unpaid ones."
Tumango siya.
That's all then we started moving.
Unang pumasok si Luigi sa tindahan.
Pumunta muna ako sa isang Café para bumili ng kape. It's part of the plan. For it will be too obvious if we walk in together.
Luigi is a good person. Madaldal, magaan kasama, may sense kausap sa mga seryosong bagay. Pero tulad ko... gago. At nararamdaman kong may bahagi parin sakanya ang ayaw niyang ipakita saakin. He had seen all of my sides as a person. Nakita na niya akong umiyak, napagod, nagdrama, lahat.
Right. That's my weakness. I open up to people easily. I lied to myself when I said I don't trust people that easy. That's why I isolated myself in the woods. People don't irritate me. I irritate me. I hate how I get attached to people kahit alam kong hindi ko pa sila kilalang buo.
Pero kakatwang sa lahat ng taong napakitaan ko ng kahinaan ko, siya lang ang sigurado akong hindi ako ipapahamak kahit alam niya kung saan ako mahina.
Pero sa kanya, hindi ko pa nakikita ang vulnerable side niya. Only his clown, serious and easily irritated side. Unfair.
Pero hindi ko siya masisisi. It's his choice to still build a wall. And it's my choice to break mine. Walang pilitan.
Natigilan ako sa pagmumuni-muni nang tinawag na ng barista ang pangalan ko.
Nakangiti akong naglakad papalapit sa counter.
"Here's your two-shot espresso ma'am Carava-" naputol ang pagbati niya nang makita ang mukha ko.
"Reporter ka po diba?"
Ngumiti lang ako at kinuha ang kape sa na-purnada niyang kamay.
"P-pwede pong magpapicture?"
"Sure." nakangiting sagot ko.
Naglabas siya ng cellphone at kumuha na siya ng litrato. Isa lang naman iyon kaya mabilis lang.
"Salamat po."
Ngumiti lang ako at umalis na.
Pumasok na ako sa clothing store.
Wala lang ako sa sariling kumuha ng iilang damit.
Naglakad patungo sa kung saan si Luigi at tumayo doon. May hawak-hawak din siyang mga damit. Ang nasa pinaka una ng hilera ay itim na shirt na may puting print na, 'Alphabet'. Napansin ko rin ang dalawang daliri niyang hindi nakahawak sa hanger. Nagpapanggap siyang tinignan ang mga ito habang bahagyang itinataas.
Nakuha ko naman ang ibig niyang sabihin. The alphabet, his fingers is the trigger. The two fingers is the number I have to count in the alphabet. And the #2 or the second letter on the alphabet, is letter b. The spot where he's standing is the b. The blind spot.
Humigop ako ng kape habang nakataas ang tatlong daliri. Kung wala ang kape, magiging 'ok' sign ito. Iyon din ang gusto kong iparating.
Alam kong nakuha niya agad iyon dahil pumunta na siya sa counter.
Ilang minuto ang lumipas, ako na ang nakatayo sa kinatatayuan niya kanina. Isa-isa ko nang tinanggal ang hanger ng mga ito. Nag-iwan ako ng dalawa na may hanger pa.
