ကြမ်းပြင်ပေါ်ပွနေသော စာအုပ်များနဲ့အဝတ်တစ်ချို့ သိမ်းဆည်း
နေလိုက်တာအချိန်ကုန်လို့ကုန်သွားမှန်းမသိ ၈နာရီပင်ထိုးသွားသည်။
နေလယ်က ပိုဟပ်ဖမ်းမယ်ပြောထားတော့ သူမရှိရာအခန်းဘက်
ဉီးတည်လျောက်လာခဲ့တယ်
ကိုကသတ္တိခဲကြီးမဟုတ်လား...
"ဟယ်...မြေး မအိပ်သေးဘူးလား..."
"ဟုတ်...
မမကိုတိုင်ပင်စရာလေးရှိလို့ပါဘွား"
ဘွားကတစ်ရေးနိုးရေထသောက်တာဖြစ်မည်။
"မိုးချုပိနေပြိမြေးရယ် မြေးမမကိုဘာသွားရှုပ်ဉီးမလို့တုန်း"
"ရှုပ်ပါဘူး ဘွားကလဲ မမခေါ်လို့နိုင်နိုင်သွားတာ"
"အေးပါကွယ်...ညဉ့်မနက်စေနဲ့ဉီးနော်မြေး"
"ဟုတ်ကဲ့ဘွား"
ကိုယ်သူကို မမလို့ခေါ်လိုက်တာလား ?
ကိုယ်ထက်အကြိးဘဲလေ မမလို့ခေါ်တာဘာဆန်းလဲ
"ဒေါက်...ဒေါက်"
"ဟုတ်...နိုင် လာလေ"
မမ ကသူကိုတခါးဖွင့်ကာအထဲဝင်စေပြိး
ပိုးဟပ်ရှိရာကိုညွန်ပြတယ်
"နိုင် ဘာနဲ့ဖမ်းမှာလဲ "
"ဒိမှာလေ ..."
လက်ထဲကအသင့်ပါလာတဲ့ ခွက်ကိုမြောက်ပြတော့သူရဲ့
မဟာဆန်တဲ့အပြုံးဟာထွက်ပေါ်လာတယ်
"ဒီခွက်နဲ့ ဖြစ်ပါ့မလားနိုင်ရဲ့ လာ တို့လက်အိတ်စွတ်ပေးမယ်"
"အင်း..ဟုတ်..."
ကိုယ်ရှိကဟုတ်ဆိုတဲ့စကား ကြားတော့လက်အိတ်စွပ်ပေးနေရင်းမှ
မျက်လုံးလေးပင့်ကာ မချဉ်ပြုံးနဲ့ ကိုယ်ကိုလှောင်နေသလား
"ဘာပြုံးတာလဲ🙄..."
"လိမ္မာနေပြိထင်လို့"
"ဆိုးတယ်..."
"ဆိုးတာမကောင်းဘူးလေ နိုင်"
"ဘာဖြစ်လဲ ဆိုးတယ်"
"လူဆိုးမလေးလား..."
ညအိပ်ဝတ်စုံ အဖြူရောင်လက်ရှည်ကိုမှဘောင်းဘီအတိုခံဝတ်ထား
တဲ့မမက မိးရောင်အောက်မှာ ညနတ်သမီးတစ်ပါး
ကိုယ်ကတစ်ပါး ပေါင်းနှစ်ပါး လျှာမရှည်နဲ့😑
ကိုယ့် ရှေ့ကိုဆင်းကျလာတဲ့မဲနက်နက် ဆံနွယ်ဟာလဲ သူမအလှကို
ပိုပြိး အားဖြည့်ပေးနေသယောင်
YOU ARE READING
မမလူဆိုး
Non-Fictionကဗ်ာတစ္ပိုဒ္ေလာက္ တို႔ ေရးခ်င္တယ္ စာလံုးေတြးတိုင္းက သူ႔အေငြ႕သက္ေလးေတြၿခံရံလို႔📄
