Sokucu Tayfa | Skz (yenılenıcek Insallah)

01

Umarım beğenirsiniz🎉
Keyifli okumalar 🖤

-------

Sekiz genç birer birer masaya yerleştiğinde Luhan gülümsedi.

Bu çocuklar onun amacına daha hızlı ulaşmasına yardım edecekti. Luhan onları eğitecek, herşeyin en iyisi olmaları için elinden geleni yapacaktı.

Gençlerin kendisine merakla baktığını görünce konuşmaya başlaması gerektiğini anladı.

"Öncelikle hepiniz hoşgeldiniz. Şuan neden burada olduğunuzu sorguluyor olabilirsiniz ama size herşeyi açıkladığımda buraya geldiğinize pişman olmayacaksınız," Luhan'ın kendinden emin yaptığı konuşma masanın etrafındaki gençleri meraklandırdı.

Chan kafasına yediği darbeden dolayı zaten sinirliyken, bir de bu adamın yaptığı kelime oyunları onu daha da sinirlendirdi.

"Ben hâlâ neden kafama  parçalamak ister gibi vurduğunuzu merak ediyorum sadece."

Chan'in söyledikleriyle birlikte masadakilerde ona bakmıştı.

Minho alayla sırıtırken, diğerleri de gülmemek için kendini sıkıyordu.

Minho Chan'in yanında oturduğundan kısa mesafeyi kapatıp elini  omzuna koydu.

"Adamları benimde kafamı ortadan ikiye ayıracaklardı, sana özel değil yani," dedi omzunu sıvazlarken.

"Aslında benimle insanca konuştular, bence sadece size özel." Hyunjin konuşmaya dahil olduğunda Minho ve Chan hariç diğerleri de onaylamıştı.

Hepsi bir anda bu kadar çabuk konuşmaya başlamalarına şaşırsada kimse konun üzerinde durmadı.

İkili hızla kafasını Luhan'a çevirip açıklama ister gibi bakmaya başladı.

Luhan sırıtıp ikisini işaret etti.

"Siz ikiniz, tam bir manyak olduğunuz için  ve adamlarımı etkisiz hale getireceğinizi bildiğimden böyle bir plan yaptım. Hoş Minho'ya planın bir faydası dokunmadı; adamın elini kırmış ama, senin dalgınlığına geldi sanırım."

Chan sinirle önüne döndü. Luhan da konuyu uzatmadan asıl konuya geçiş yaptı.

"Burada olma nedeninize gelelim... 16 kasım 2015 günü korenin belli yerlerindeki sekiz aile birer birer dağıldı. Bazılarının çocukları kaldı, bazılarınınki öldü. Bazı aileler koreye sadece misafirlik için gelmişti, suikasta uğradı. Bu ailelerden geriye sadece sekiz tane çocuk kaldı. Ailesini, okulunu, sevdiklerini kaybeden sekiz çocuk. Hepsi kendine bir hayat kurmaya çalıştı; adaleti olmayan bir dünyada adil bir şekilde yaşamaya çalıştılar.  Bu sekiz çocuk yaşamaya çalışırken sürekli ötekileştirildiler, ailelerinin olmayışıyla, giyinişleriyle. Hep dışlanan taraf oldular. Dışlanmanın verdiği güçle her zaman ayağa kalktılar. İstedikleri tek bir şey var, onların böyle bir hayat yaşamasına sebep olan insanlardan intikam almak," dedi ve teker teker gözlerini gençlerde gezdirdikten sonra devam etti. "Bu çocuklar size bir yerden tanıdık geldi mi?"

Herkes sus pus olmuştu. Hiç birinin aklına bu gelmemişti. Akıllarına o geceden kalan görüntüler gelirken kulaklarında ailelerinin acı feryatları tekrar çınladı. Bu çocuklar onlardı.

Onların hayatı yıkılmıştı.

Ailelerinden kopartılan çocuklar onlardı.

Ötekileştirilip, dışlamışlardı.