Beni Aşka İnandır

7. Bölüm➰

7. Bölüm➰

•Bölüm şarkısı: Feridun Düzağaç-Beni Bırakma•

Sabahtan beri aynı cümleleri dinlemekten usanmıştı artık Deniz.

"Anlıyorum, beyefendi." dedi. "Ancak dediğim gibi bu uzun sürecek bir süreç, biraz sabırlı olmanız gerekiyor. Davayı kazanmamamız için bir sebep yok zaten, elimiz karşı taraftan çok daha kuvvetli. O yüzden sadece biraz sabır rica edeceğim sizden."

"Pekala. O zaman bir gelişme olursa haberleşelim tekrar."

"Aynen öyle."

İki saatin sonunda ayağa kalkmışlardı sonunda. Deniz, el sıkışmak üzere elini uzattı.

"İyi günler."

"Size de."

Müvekkili ortamı terk ederken, göz deviren İrem'le göz göze geldi.

"Benim bile içim bayıldı ya!" dedi İrem. "Valla kolay gelsin sana. Sıkıntılı bir müvekkil, belli."

İlk defa İrem'e hak vermişti Deniz.

"Öyle, ama hallederiz ya. Sıkıntı yok."

O sırada çalan telefonunun sesiyle bölündü bu konuşma. Arayan Ezgi'ydi, onu bu yoğunluktan düşünmeden çekip çıkarabilecek tek kişi.

Rahat konuşabilmek adına bahçeye çıktıktan sonra açtı Deniz telefonu.

"Ezgi'm..."

"Deniz, nasılsın?"

"İdare eder ya," dedi Deniz, bıkkın bir sesle. "Biraz yoğun bir gün. Sen nasılsın?"

"İyiyim, uğraşıyoruz biz de. Kolay gelsin bir tanem."

"Teşekkür ederim hayatım."

Bir süre sessizlikten sonra ekledi Ezgi.

"Benim sana bir haberim vardı aslında, ama iyi mi kötü mü karar veremiyorum."

"Aaa, neyle ilgili? Ruhsat meselesi mi çözüldü yoksa?"

"Yani," dedi Ezgi. "tam olarak çözüldü diyemesek de en azından sorunun kaynağını bulduk."

Heyecanlanmıştı Deniz.

"Ne diyorsun? E bomba olay!"

"Evet... Onu konuşalım mı diyecektim, müsaitsen bugün uğrasana."

"İş çıkışı geliyorum o zaman?"

"Gel gel."

Deniz olayı çok merak etmişti ama telefonda konuşmamak adına başka bir şey sormadan kapattı telefonu. Akşama kadar dayanabileceğini düşünüyordu. O sırada yemeğe gitmekte olan arkadaşlarını görünce onlara katılmaya karar verdi.

~ • ~ • ~

İş çıkışı trafiğinden dolayı akşama doğru anca restoranda olabilmişti Deniz. Girişte her zamanki gibi Gizem karşılamıştı onu.

"Hoş geldiniz, Deniz Hanım. Ezgi Hanım ve Özgür Bey içerde, sizi bekliyorlar."

"Hoş buldum." dedi ve hemen onların yanına yöneldi.

Ezgi, onu görünce yanına gelip sarıldı.

"Deniz, hoş geldin!"

Ezgi'ye sarılırken, Özgür ile de gözleriyle selamlaştı Deniz. Son olaydan beri ilk kez görüyordu onu bugün.