PS1: Simula Pa Nung Una

Part 3

"Zeizei! OMG! I miss you." Wika nito,

Ako? Naka tunganga dahil sa bigla at pagkagulat. W-who is this? Hindi naman di..ba.. No Kena! Hindi tama iyang iniisip mo.

"Potchi? Damn, is this really you?" Tanong naman ni Zeidel na parang hindi makapaniwala sa nakikita.

Zei hugged her back and say, "I miss you too."

Napaiwas ako ng tingin sa kanila, lintek sa harap ko pa talaga nag lalandian ah? Ouch para sa lola niyo. Parang pamentang pinag dudu-durong ang puso ko, na tila ba nawala lahat ng kilig ko sa katawan at napalitan ng pagkadismaya.

Tumingala ako, sa kadahilanang may namumuong butil na tubig sa mata ko, mabuti na ang maagapan oy, so ayun nga tumingala ako na parang may kung anong nakakaiteresante doon e puro lang naman sanga ng kahoy, psh.

"And who is she?" Narinig kong tanong noong potchi na ikinatingin ko sa kaniya. Nakataas ang kilay nito sa akin. Ay suplada yata.

"Ah, Kena, this girl is Peatty, and Peatty this is Kena, my friend." Pagpapakilala ni Zeidel. Ngumiti ito sa akin ng pagka tamis at nilahad ang kaniyang kamay. Aray, kaibigan. Oo kaibigan nga pala ako, I almost forgot. Hindi ko mapigilang malungkot.

So Peatty pala ang pangalan niya? Hindi potchi? Peatty as in Pretty? O Peatty as in Piattos? Whatever.

"Hi! Nice to finally meet you. I'm Peatty, Zeidel's girl. "

Ouch! Kailangan pa ba talagang ipaglantaran na pag mamay-ari niya si Zeidel?Hmm. I smiled bitterly, ano Akena? Asan na ang tapang mo ngayon sa tuwing may umaangkin sa taobg gusto mo?

Damn, I didn't know, bakit hindi man lang niya ako in-ninform na meron na pala siyang iba? Akala mo naman naging sila. Pambabara ng konsensya ko. Kahit na! Kaibigan niya ako sana naman nagkwento man lang siya para makapag balot balot na ako sa mga natitira kong feelings para sa kaniya at tuluyan na itong itapon!

Ang sakit lang eh. Nakita ko kung gaano ka saya si Zeidel sa harap ko habang pinapakilala niya ako kay Potchi este Peatty, abot tenga pa talanga. Edi kayo na ang sweet! Langgamin sana kayo! Gusto ko nang umalis dito 't nagugutom na ako. Sumasakit na din ang mata ko rito.

"Ah, Zeidel? Mauna na ako doon."

Hindi ko na ito hinintay na makasagot at agad akong nag martsa patungo sa canteen, narinig ko pa ang sigaw nito na "susunod nalang kami." Right! Sila, sila na pala talaga. Ano na ang plano mo ngayon Akena? Plano? Edi ano pa,bitawan na siya. Ayaw ko naman ipilit ang sarili ko sa taong hindi naman ako gusto.

Siguro it's better this way na hanggang magkaibigan lang kami, titiisin ko nalang ang mapag masdan siya mula sa malayo. Sanay na man na ako e.

Bagsak balikat akong pumasok sa canteen, hindi ako nahirapan hagilapin sina Elayza dahil rinig na rinig ko naman ang mga walanghiyang tawa nila na pagkalakas-lakas, hindi na nahiya at sa center pa talaga sila ha. Walang imik akong umupo sa bakanteng upuan sa table na napili nila.

"Oh? What happen? Bakit ganiyan ang mukha mo girl?" Nagtatakang tanong ni Reya.

"Para kang binagsakan ng langit at lupa, Kena." Commento di ni Elayza.

Nilapag ko muna ang gitara ko sa gilid ng silya ko, "nothing".

Iyon nalang ang tanging sagot ko dahil baka mahalata nito ang pag piyok ng boses ko at maiyak pa ako ng wala sa oras. Oo gutom ako, pero parang balewala din dahil nawalan na ako ng gana pang kumain.

Magtatanong pa sana si Reya nang dumating na ang dalawa at napa 'ahh kaya pala' ang dalawa at sabay na bumaling ang tingin sa akin.

Pinakilala din sina Elayza at Reya ni Zeidel doon sa Peatty na iyon at napag alaman din ng dalawa na Girlfriend ng Zeidel ang babae, saklap noh? Sa harapan pa talaga sila ah.

Nang dumating ang order namin ay kahit nawalan ng gana ay nilantakan ko na ang pagkain ko, dahil kating-kati na ang pwet kong makaalis dito sa kinauupuan ko. Gusto kong makalayo na dito, nasu-suffocate ako.

"Ang bilis mo naman kumain Kena." I just gave him my chuckle at humarap sa dalawang kumakain pa. Ang dami kasing inorder akala mo may dragon sa tiyan.

Nagpaalam na ako sa kanila na simulan ko na ang pagsusulat ko ng lyrics para doon sa assignment namin. Buti at naka sense naman ang dalawa at hinayaan nalang ako. Nang lumingon ako kina Zeidel ay seryoso lang itong nakamasid sa akin na parang may hinahanap na kung ano, ano ba hinahanap niya?

Tinanguan ko lang ito at nag madali akong naglakad palabas, hindi ko na tinapunan ng titig ang babae dahil naiirita ako. Damn, I wish I was her, edi sana ako lang ang babaing nakikita ni Zeidel ngayon, at ako lang ang mamahalin niya. Pero paano Akena? E kaibigan ka nga lang hindi ba?

Naalala ko, kinancel pala ang klase simula ngayon hanggang matapos ang Valentine's day para mapaghandaan namin ang mga activities na e pe-present namin. Saan na ako nito?

I saw the not too small gazeboo near at the science building, siguro doon na muna ako. Naglakad na ako patungo doon at nilapag na ang gitara ko sa table dito. I grab my bag and get my notebook at ballpen. Kinuha ko ulit ang gitara ko sa table at nag nagsimula nang mag random plucking para makapag create ako ng tuno.

Mariin akong napapikit nang maalala ko ang nangyari kanina sa hallway. Damn, those laughers, I never saw them before in his face. I mean it, I'm very jealous right now and I can't do anything about it. Meron naman akong karapatan mag selos dahil may nararamdaman ako sa tao ngunit wala akong karapatan para ipaalam sa kaniya iyon dahil alam ko ang limitasyon ko, limitasyon bilang isang kaibigan. What a funny word, funny but painful. How cruel.

I wrote two sentences for my lyrics, as I remember our funny and crazy moments back when we were still juniors, especially the moment I found these weird feelings towards Zeidel, how I manage to appear myself in his life, how we became friends, how I loved him from afar, how I manage to befriend of him even if I have secret feelings for him, that I can't tell. All these years I have waited, I have waited for him to notice me as a woman, not as a friend. Oo, gusto ko siyang maging kaibigan pero,

hindi ba pwedeng umabot kami sa punto na magka-ibigan?

If only I have the courage to tell him how I feel towards him, would he accept me?

If ever I tell him that I'm falling for him would he catch me?

Siguro ito na iyung oras na ipagpasa-walang bahala ko nalang itong nararamdaman ko sa kaniya, dapat makontento nalang ako sa malayo at sa pag sulyap-sulyap. Dahil meron na siya e, he is happy, and I should be happy too. For him.

Naramdaman ko ang pagkabasa ng palda ko na pinanggalingan mula sa mata ko. I wipped my tears and continued writing.

To be continued...