Görevimiz Şamata

23. Bölüm

Multimedia: Nergis

Nergis

Az önce ne olmuştu öyle? Benim Damlaya vermediğim tepkiyi Ela vermişti. Normalde kavga ederlerdi ama ilk defa bu kadar şiddetliydi.

Ela sinirlenip evden çıktığında Mavi de arkasından gitmişti, Damla da en sonunda çığlık çığlığa ağlamaya başlamıştı Yalın odasına götürüp sakinleştirmeye çalışıyordu.

-"Biz ne ara bu hale geldik ya? Başım da ağırmaya başladı. Ağrı kesici var mı bizde Nergis?"

-"Var ama içme şimdi, biraz uyu istersen geçmezse içersin."

-"Uyuyabileceğimi pek sanmıyorum."

Asel yine de başını Atlas eniştenin göğsüne koyup uyumaya çalıştı. Bende İlhan'a sığınmıştım.

Yaklaşık yarım saat hepimiz susmuştuk. Asel uyumuştu, strese fazla dayanamıyordu. Ela nasıldı acaba?

-"Beyler herhangi biriniz Maviyle konuştunuz mu? Ela nasılmış?"

-"Yok valla ben konuşmadım. Telefonumu nereye koydum hatırlamıyorum."

-"Ceketinin cebindeydi."

-"Kanka benden ara istersen. Ben hareket edip uyandırmayayım şimdi."

-"Tamam"

-Mavi, kardeşim iyi misiniz? Ela sakinleşti mi?"

-İlhan hastanedeyiz biz"

-Ne hastanesi, ne işiniz var hastanede?

-Abi Ela ameliyatta, araba çarptı.

-Geliyoruz abi bekle.

-"İlhan ne olmuş? Ne hastanesi? Ela'ya mı bir şey oldu."

Gözleri dolmuştu.

-"Ha-hastanedelermiş. Araba çarpmış, Ela da ameliyattaymış şimdi."

-"Ne!?"

-"Abi gidelim o zaman. Hangi hastanedeler?"

-"Bilmiyorum sorarım şimdi."

Biraz yüksek sesle konuştuğumuz için hem Asel uyanmış hem de Yalın içeriye girmişti.

-"Bu sefer ne oldu, niye bağırıyorsunuz? Damla uyuyor içerde."

-"Hastaneye gidiyoruz, Ela'ya araba çarpmış. Gelecek misin?"

-"Damlayı tek başına bırakamam. Siz gidin, uyanınca biz de geliriz."

-"Tamam"

-"Haber vermeyi unutmayın."

-"Tamam tamam, hadi."

Hepimiz aceleyle evden çıkıp arabaya bindik. Bu sırada İlhan hangi hastane olduğunu öğrenmişti.
Bizde Aselle omuz omuza vermiş ağlıyorduk.

En sonunda hastaneye yetiştiğimizde Mavi'nin yanına gitmiştik hemen. Başını ellerinin arasına almış ağlıyordu.

-"Kardeşim"

Atlas'ın sesini duyar duymaz kafasını kaldırıp enişteme sarılmıştı. Ne zamandır buradalardı bilmiyorum ama çökmüştü.

-"Yetişemedim Atlas. Benim yüzümden içerde, eğer yetişebilseydim şimdi burada olmayacaktık. Hepsi benim yüzümden."

-"Hiçbir şey senin yüzünden değil. Kendini sakın suçlama Mavi, sakın. Otur şimdi buraya sakinleş biraz."

-"Durumu nasıl?"