Cool For The Summer

Chapter 8

Malamig ang simoy ng hangin ang dumadampi sa aking balat. Nasa tabing-dagat ulit ako at kasama ko ulit si Isko. We are on the same spot just like last night sitting here quietly.

Tahimik lang din naming pinagmamasdan ang dagat na payapang humahampas sa buhangin.

Masarap pagmasdan ang repleksyon ng buwan na unti-unting bumabalik sa dati nitong histura sa dagat. Nakakamanghang tignan.

At kapag tumingin ka sa langit ay mas lalong nakakamanghang pagmasdan dahil sa buwan at sa mga bituing nagniningning.

Kagaya rin kagabi, medyo marami rin ang taong nandito. Nag-iinuman. Nagtatawanan. Nagkwekwentuhan.

At lahat sila ay masayang nakatambay dito wala kang makikitang taong nakaupo sa isang sulok na umiiyak lahat ay masaya.

I'm forcing myself to at least enjoy this night but I just can't dahil kasalukuyan akong nilalamig ngayon at hindi ko alam kung bakit.

Sanay naman ako sa malamig na lugar. Out of nowhere, bigla na lang akong nilalamig. Which is really weird.

Kasalanan ko rin naman kasi kung bakit. I'm currently wearing a crop top shirt and a denim shorts. Eto yung suot ko magmula pa kanina.

Ever since lunch ay magkasama na kami ni Isko at mula rin kanina ay hindi pa ako nakakabalik sa cabin.

Gusto kong bumalik muna saglit sa cabin upang magpalit ng pantulog or hindi kaya ay kumuha man lang ng jacket ngunit ayaw kong umalis because I want to cherish this moment with him.

Sabi ni Elsa, the cold never bother me anyway. At iyon ang gagawin ko. Para sa kalandian titiisin ang lamig.

I couldn't do anything so I just hugged my knees to ease the coldness that I'm feeling right now.

Medyo nanginginig na rin ako. I looked at Isko, he is quietly looking at the sea while his arms are places on his knees.

Tumahimik na lang ako.

Tiisin mo para sa pag-ibig.

Bakit ba kasi ang landi ko? Why did I choose to wear these clothes? At bakit rin hindi ko naisip na bumalik sa cabin para man lang magpalit?

"Ayos ka lang ba, Blaire? Mukhang nilalamig ka." Saad niya nang dumako ang tingin niya sa akin at dali-dali niyang tinanggal ang suot niyang black leather jacket.

"Isuot mo muna ito." Isinuot niya sa aking ang jacket niya which perfectly covered my body up to my knees.

Kinuha niya ang dalawa kong kamay and placed it between his both hands and rubbed it at dahil doon ay medyo nakulangan ang lamig na nararamdaman ko. Natulala na naman ako dahil sa ginawa niya.

Stop being so gentleman, Isko. Damn.

"S-salamat. Okay na. Medyo nabawasan na yung lamig. " Saad ko at tumigil naman siya sa pag kuskus ng mga kamay namin. Seryoso ang tinging ibinigay niya sa akin.

"Nilalamig ka pala. Bakit hindi ka man lang nagsasabi sa akin?" He asked. His voice is very serious and it made me nervous baka kasi magalit siya.

"I don't want to ruin the moment that's why I didn't tell you I'm feeling cold." Rason ko.

Mas lalo siyang sumeryoso at ngayon ay nangunot ng konti ang noo niya kaya nanahimik na lang ako.