Lollipops ➸ Sirius Black [ᴛüʀᴋçᴇ çᴇᴠiʀi]

➛İKİNCİ BÖLÜM

【𝐁𝐎𝐋𝐔𝐌 𝐈𝐊𝐈- 𝒌𝒂𝒓𝒅𝒆𝒔̧𝒊𝒏】

     Naomi, ağzında yuvarladığı çilekli lolipopla Astronomi Kulesinin merdivenlerine doğru sessizce yürüyordu. Kesin olan bir şey varsa bu da canının sıkıldığıydı. Ne oynayacak bir arkadaşı, ne  tamamlanması gereken bir ödevi, ne de eve yazması gereken bir mektubu vardı.

     Bu yüzden sıkıntıdan patlıyor, o yürüdükçe uzun altın sarısı saçları sırtından yavaşça havalanıyordu.

     Can sıkıntısı zaman zaman felaket bir şeydi ama bazen en iyi şeylere yol açardı. Naomi bunu kendi yoluna giderken Sirius'un yüzündeki sıkıntılı ifadeyi görünce fark etti.

     Naomi duyarsız biri değildi çünkü kendisine ayırdığı birçok zamanda diğer insanları gözlemleyebilmişti. Hogwarts'taki sınıf arkadaşları hakkında birçok şeyi biliyordu.

     İnsanlar birbirlerine hayranlık duyduğunda veya birbirlerini sevmediğinde o bunu bilirdi.

     İnsanlar içten içe üzgün olduğunda ama dışarıya karşı sorun yokmuş gibi davrandıklarında o bunu bilirdi.

     Sirius'un bu insanlardan biri olduğunu biliyordu ve bu yüzden, çok popüler ve her zaman mutlu görünen bu gencin niye bu kadar yıkık göründüğünü sorgulamadı. Sirius'un yanına gelene kadar ayağını sürerek ilerledi. Sirius'un dikkati oldukça dağınıktı ki yanındaki sessiz sakin kızı fark edememişti.

     Bu sadece onun omzuna hafifçe vurana kadar sürdü.

     Sirius onun sakinliğini rahatsız eden birisini gördüğünde bunun en yakın arkadaşlarından birinin veya onunla ilgilenen kızlardan biri olmasını beklemişti ancak bu Naomi Serdreys'ten başkası olmayınca kaşlarını kaldırdı. Kimsenin onu hassas ve yorgun bir halde iken yakalamasını istemediğinden duruşunu eski haline getirdi ve kambur sırtını düzeltti.

     Eski, üzgün halinin yerini kibirli bir gülüş, şişirilmiş bir göğüs ve kendini beğenmiş parlayan gri gözler aldı.

     Ancak, onu şaşırtan şey,kızın kolayca yola gelmemesiydi.Ona flörtöz bir kıkırdama atmadı. Saçlarını kıvırmadı ya da dudaklarıyla ona saldırmadı. Bunun yerine doğrudan ona bakıyordu.

     Naomi hala üzgün bir çocuk görüyordu bu yüzden onun yeni davranışına bir tepki vermedi ama onu uzaktan izleyip bu güzel görüntüyle eğlendi. Ona kısa bir bakış atarak rahatça selam verdi, "Merhaba."

     Kızın onu onaylamasıyla ağzı kulaklarına vardı. "Ah, niy- merhaba Serdeys."

     Naomi tepki vermedi, onun yerine kırmızı süveterinin cebini aradığı şeyi bulana kadar bir süre karıştırdı. Rüzgarın uzun, altın sarısı saçını havalandırmasıyla Sirius'a bir karpuzlu lolipop uzattı.

     Sirius bunu şaşkınlıkla karşıladı ama başından beri merak ettiği bir sorunun cevabını almak için mükemmel bir zaman olarak nitelendirdi. Zamanlama doğru gözüküyordu. "Biliyor musun,her zaman senin niye herkese lolipop verdiğini merak etmişimdir."

     Kız durakladı ve cevabı bulmak için düşündü. "Bu benim bildiğim, senin ise bulacağın bir şey."

     "Ah, bana güven, bunu bulacağım." dedi çapkınca sırıtarak. "Hangi rüzgar attı seni buraya, bu güzel günde? Beni mi gözetliyordun? Çünkü bunu yapan ilk kişi olmazdın. Nasıl olur da seni suçlayabilirim ki, karın kaslarımı gördün mü?"

      Naomi yanındaki özgüvenli ve burnu havada insana keyifle baktı. "Aslında buraya düşünmek için geldim."

      "İyi öyleyse," deyip kafasını salladı. "Sanırım güzel yüzünü etrafta daha göreceğim." dedi ve kibirli haline geri döndü.

     "Belki."

     Çocuk kafasını sallayıp kızın cevabını evet olarak aldı. Ayağa kalkıp giderken onun verdiği şekerin ambalajını açmaya çalışıyordu. Naomi onu durdurdu. "Arkadaşça bir tavsiye, kardeşinle konuş. Bana güven, yardım edecek."

      Sirius'un bir süreliğine adımlarının durduğunu duydu. Delici bakışlarla ve binlerce soruyla ona bakan suratını nerdeyse hissetti. "Ne yardımı?" Naomi'ye anlamlı ve uzun bir bakış attıktan sonra merdivenleri çıkıp kendi yoluna gitti. Kız onun gittiğine emin olduktan sonra kıkır kıkır bir gülüş salıverdi.

✰★✰