Lollipops ➸ Sirius Black [ᴛüʀᴋçᴇ çᴇᴠiʀi]

➛ALTINCI BÖLÜM

【𝐁𝐎𝐋𝐔𝐌 𝐀𝐋𝐓𝐈- 𝒈𝒊𝒛𝒍𝒊 𝒔𝒂𝒌𝒍𝜾】

     Hafta içleri akşam 20.00'de, üç çocuk ortak salonlarından ayrılıp gizli, terk edilmiş sınıflara çıkan karanlık koridorlarda yürürlerdi.

     Bunlar; Naomi, Regulus ve Severus'tu.

     Genellikle ilk varan kişi Naomi olurdu. Bunun esas nedeni, oda arkadaşlarının onun işleri konusunda rahatsız edebilecek kadar ona yakın olmamasıydı. En fazla, sınıf başkanı ona ara sıra şüpheli bakışlar atardı ama daha büyük bir şey olmazdı.

     Bir çocuk ninnisini mırıldanırken yol boyunca çıplak ayaklarıyla tıkırtılar çıkararak yürürdü; Gevezelik eden portreleri, zırhlarıyla duran şövalyeleri geçerdi.

     Yaklaşık 10 dakika boyunca sınıfın içinde bekledikten sonra odaya bir sonraki kişi dalardı; Regulus Black.

     Karanlık ve ürpertici arkadaşları yüzünden geç gelirdi. Onlar, Regulus'un deyişiyle 'aşırı korumacılardı.' Geldiği zaman, Naomi'den hararetli bir şekilde özür dilemeye çalışırdı. Sınıfa aceleyle varmış gibi gözüküyordu. Çocuk, aynı anda hem sevgi dolu ve şefkatli, hem de gizemli ve çekiciydi. Bu Black kardeşler arasında ortak bir özellik gibiydi.

     En son ortaya çıkan herkesin bildiği gibi Severus Snape'ti. Yeterince şaşırtıcı olanı, onun geç kalmasının sebebi sert oda arkadaşlarıydı. Belli ki, onun doğru grupla takıldığından emin olmak istiyorlardı. Onaylamadıkları bazı kişiler -başka türlü bilinen adıyla Lily Evans- gibiler bu grupta değildi.

    Onun yüksek bir potansiyele sahip olduğunu biliyorlardı ve bir gün bunu kullanabilirlerdi. Severus'un çok özel bir kişiye hizmet edeceği zamana gelinceye kadar mükemmel durumda olmasını isterlerdi.

    Ancak, ''Kütüphaneye gidiyorum.'' gibi basit bir bahane ile onları kandırıp ikna ederdi. Onlar da onun nerde olduğuyla ilgili telaşlanmaya gerek duymazdı.

     Severus ortaya çıkınca tüm takım yeniden birleşmişti. Saat 8.20 civarındaydı ve üçlünün yetişmek için çok az zamanı kalmıştı. Yine de, az zaman hiç olmamasından iyidir. Bu yüzden zamanlarını küçümsemeyip şakalarla ve kahkahalarla doldurarak eğlenceli dakikalar yaşadılar.

     Ve her zamanki rutin perşembe gecesi de tamanlandı. Naomi ilk gelendi ve zamanın geçmesi için on dakika boyunca bilinmeyen bir çocuk ninnisini mırıldandı. Ondan sonra Regulus geldi ve Severus'u beklerken bir süreliğine sohbet ettiler. Sonunda, Severus'da dakikalar sonrası yanlarına gelince her zamanki toplantıları başladı.

    Üçü beklenmedik bir gruptu ama bir araya geldiklerinde güçlü ve karşı koyulamaz bir gruba dönüşürlerdi.

     Onlara ''dışlanmışlar'' denilebilirdi. Kendilerini yalnız hisettikleri zaman bir araya gelirler ve sevildiklerini hissederlerdi. Herkes onlardan çok şey beklerlerdi ama bir araya gelince sadece kendileri gibi davranırlardı.

     En azından, Naomi'nin hissettiği buydu. Oğlanlar birbirlerine karşı Naomi'nin hissettiği kadar tutkulu değillerdi. Slytherinli arkadaşları olabilecek en iyi arkadaşlar olmamasına rağmen yine de onun arkadaşlarıydı.

     Ancak, Naomi 'nin onlardan başka arkadaşı yoktu ve kendini birlikte olan her anlarını yaşatmaya bıraktı. Arkadaşlarıyla şakalaşınca ve gülüşünce onlara yardımı dokunmuş olmazdı ama kendini daha rahatlamış hissederdi; sanki özgür ve rahatlamış gibi. Telaşlanacak hiçbir şey yoktu.

    Bu doğru muydu?

    Hayır.

•••

    ''Pişşt''

     ''Aah, ayağıma bastın!''

     ''Koca kafan yüzünden önümü göremiyorum!''

     ''Tanrım, yakalanmak istiyor gibisiniz!''

     Çete şeklinde gezen dört tane erkek çocuk bir pelerinin içindeydi - iyi olmamıştı.

     Aylak, Patiayak, Kılkuyruk ve Çatalak - daha önceden söylendiği haliyle, Remus, Sirius, Peter ve James - daha yeni Slytherin Ortak Salonuna varmışlardı. Boş ve gözlerden uzak salonlara gizlice giderken daha yeni en son şakalarını yapmışlardı. İşin içine yılanlar ve solucanlar girince sonucu pek hoş olmamıştı.

     Ancak bu konu dışıydı. Odaklanılması gereken şey dört tane oğlanın bir pelerinin altında ne yaptığıydı.

     Bu sıradan bir pelerin değildi. Hayır- bu bir görünmezlik peleriniydi bu da çocukların yakalanmadan koridorlarda dolaşabileceği anlamına geliyordu.

     Vakit, yatma saatinden öncesiydi, yani hala serbestçe dolaşmak için izinleri vardı. Görünmezlik pelerinin içinde olmalarının sebebi ise Slytherin bölgesinde olmalarıydı ve birsiyle kavga etmek istemiyorlardı.

     Pelerinin, her ne kadar yardımı olursa olsun yine de kolay bir hedeftiler. Ayaklarını duvara vuruyor ve garip fısıldaşmaları sessizlikte yankılanıyordu. Onları yeni eserine götüren ise çapulcu haritasıydı.

     Çapulcu Haritası tüm Hogwarts'ı gözler önüne seren sihirli bir haritaydı. Hogwarts koridorlarında yürüyen her bir kişiyi doğru bir şekilde tanımlardı Onların nerde ve kimle olduğunu da belirtirdi.

     Bu bir parça parşömenin icat edilmesinin sadece bir nedeni vardı. Bu da Çapulcuların yakalanmadan okul koridorlarına dolaşmasına yardım etmekti.

     Bugüne dönersek, dört genç çocukça şakalaşırken Sirius -dışarıyı gözetlemekle görevliydi- ortamın temiz olduğundan emin olmak için dalgın dalgın baktı. Gözleri haritanın üzerinde tembelce geziniyordu ve her şey yolunda görünüyordu.

     Bu, gözleri belirsiz ve terk edilmiş olan sınıfa kayana kadardı. Üç tane nokta bir üçgen oluşumunun içindeydi bu da sözde terk edilmiş sınıfın dolu olduğu anlamına geliyordu. Sirius, haritadaki isimlere bir bakış attı ve bunu yapınca gözleri büyüdü -bu insanlar Regulus Black, Severus Snape ve Naomi Serdeys'ti.

     Sirius'un bu üç ismi bir arada görünce aklına sadece tek bir şey geldi.

     ''Bu üçü bir arada ne yapıyor?''

     Ancak, sessiz sorusunun cevabını da kendi kendine verdi, ''Bu iki Slytherin, kızı muhtemelen rahatsız ediyor.''

     Ve Sirius doğru düşündüğünü zannederek yardım etmeye çalıştı. Ama oh, aslında ne kadar yanlış anlamıştı.

☆★☆