When Fate Played

Chapter 06

It was 5 in the morning, normal na oras ng paggising ko tuwing umaga pero sa pagkakataong ’to ay parang hinihila ako ng kama ko para matulog uli. Tinatamad ako kumilos.

Aaron and I got home safely with Silver. Hindi ako nakatulog ng maayos sa kakaisipi kong ligtas din bang nakauwi si Silver?

I’m worried. The first time I saw him driving a motor, he look fine and halata na sanay siya sa pagdridrive but my mind can’t help to worried!

What the hell is wrong with me?!

“Camille, anak, si Silver ba ’yong naghatid sa inyo ni Aaron kagabi?” tanong ni Mama habang umiinom ako ng kape at nakasandal sa gilid pinto.

“Opo.” tumango pa ako.

“Natanong mo kung bakit hindi na siya sumasama sa inyo tuwing tanghalian?”

I shooked my head.

Mama always ask me about Silver this past few days, walang mintis. Hindi ko alam kung bakit at saan nanggagaling ang tanong niyang ’yon but still, I keep answering it. Nagtataka lang ako kung bakit tanong siya ng tanong.

Maybe she just miss Silver? But I don’t think so... dalawang beses pa lang niya ito nakikita at nakakausap.

“Good morning!” bati agad ni Aaron nang makalabas ako ng gate. Inismiran ko lang siya.

The day went on. Nagulat lang ako nang magpatawag ng seminar ang SSG officer para sa lahat ng grade 10.

“Miss Camille?” tawag sa akin ni Mr. Acosta, our Mapeh subject teacher.

“Po?”

“Ikaw ang class president ng classroom? Hindi ba?” he asked.

Nang sabihin kong oo ay binilin niya sa akin na mag-attendance ako at bantayan ang mga kaklase ko dahil may meeting siyang pupuntahan.

We are all now seating here in the grandstand by section. Listening to the principal discussing about something. I usually don’t listen pero nakuha ang atensyon ko nang marinig ko ang salitang arts.

“I’m sure sasali si Darren do’n!” one of my classmates announced to someone.

I sighed. No. I am not.

“Ang bigat na buntong hininga naman no’n.” tinignan ko lang si Aaron. Lahat na lang napapansin.

Hanggang sa bumalik na kami ng classroom ay bukang bibig ng mga kaklase ko na sasali ako sa art contest na dinisscuss ng principal kanina roon sa may grandstand.

It was a online art contest. They will post your art works online! At ibabase nila sa dami ng likes and comments ang panalo.

It’s unfair for me.

I was in grade 8 that time nang magkaroon ako ng lakas ng loob sumali sa online art contest ng school... You will win a money prize, and certificate, of course!

Magaling ako sa larangan ng pagpipinta. Hindi ko itatanggi ’yan. Confident lang ang kulang sa akin pero nafullfill ’yon by the words of Aaron and my classmates already see my sketch, drawings and my paintings. My Mama supported me, too. Gumastos siya para sa mga gamit ko pang-pinta.

Nagbitaw nga ako ng pangako noon na maibabalik ang perang nagastos niya dahil mananalo ako. Sobrang kampante ako. Sobrang tiwala ko sa sarili ko at sa gawa ko.

Nagpalista ako para sumali isang araw bago nila isara ang listahan ng sasali. Ang start kasi ay November, ang deadline ay December before mag Christmas break tapos gaganapin ang online art contest ng January of 5th day, At nagpalista lang ako nang January 4th, gumawa ng paraan ’yong teacher namin sa Mapeh para masali ako at may representative siya at ang section namin.